13 χρόνια χωρίς τον Απόστολο Παπουτσάκη…

Ήταν Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012 όταν έφυγε από τη ζωή ο Απόστολος Παπουτσάκης

Πέρασαν κιόλας 13 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο εμβληματικός ηγέτης του Εργοτέλη Απόστολος Παπουτσάκης.

Ένας άνθρωπος ο οποίος μολονότι είχε δημιουργήσει τη δική του ξεχωριστή και επιτυχημένη επαγγελματική πορεία, έγινε ευρύτερα γνωστός χάρη στην ενασχόλησή του με τον Εργοτέλη. Όταν οι κ.κ. Τζώρτζογλου και Σουλτάτος «ανακάλυψαν» τον Απόστολο Παπουτσάκη και τον έπεισαν να ασχοληθεί με τα διοικητικά της Κρητικής ομάδας, λίγοι ήταν αυτοί που πίστευαν πως λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν ο απόλυτος καπετάνιος του συλλόγου, με τη ξεχωριστή του παρουσία, όπως άλλωστε ξεχωριστός είναι και ο Εργοτέλης…

Από τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στην ηγεσία του Εργοτέλη ο Απόστολος Παπουτσάκης άρχισε να δείχνει πως η φιλοσοφία του είναι εντελώς διαφορετική από τους συναδέλφους του ιδιοκτήτες άλλων ΠΑΕ. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, λιγομίλητος, αλλά και οξύθυμος κάποιες στιγμές, έμοιαζε περισσότερο με τον «καλό θείο» και λιγότερο με τον μεγαλοπαράγοντα που «έτρεμαν» τα τρωκτικά του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάτι που ήταν επιλογή του, καθώς θεωρούσε πως με το γλυκό μπορείς να κερδίσεις περισσότερα από ό,τι με το άγριο, ενώ περισσότερο ήθελε να εμπνέει σεβασμό, παρά φόβο.

Αυτό βέβαια κάποιοι το είχαν εισπράξει ως αδυναμία και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την ξεχωριστή παρουσία του Απόστολου Παπουτσάκη, με κάποιους από αυτούς να το καταφέρνουν, είτε αυτοί ήταν παράγοντες, είτε ατζέντηδες, είτε ποδοσφαιριστές, είτε προπονητές ή ακόμα ακόμα και δημοσιογράφοι ή άτομα εμπλεκόμενα με τα ΜΜΕ.

Ο ίδιος περισσότερο έδειχνε πως «θέλει» να παριστάνει τον μαλθακό άνθρωπο που μπορεί να «γελάσει» κάποιος, παρά του ότι ήταν. Τουναντίον! Άνθρωπος της «πιάτσας», αυτοδημιούργητος που ξεκίνησε από χαμηλά για να φτάσει να ηγείται μιας μεγάλης εταιρείας, κοντολογίς άνθρωπος που δεν μπορεί να τον «γελάσει» εύκολα κανείς…

Για το λόγο αυτό και βλέποντας πως κάποιοι (όχι όμως όλοι, καθώς είχε δίπλα του και ανθρώπους-στηρίγματα όπου τον βοηθούσαν με ανιδιοτέλεια) ό,τι έκαναν το έκαναν προς ίδιο όφελος, άρχισε να συγκεντρώνει πάνω του όλο και περισσότερες αρμοδιότητες, όλο και περισσότερες ευθύνες, θέλοντας να μην δίνει περιθώριο δράσης σε διάφορους τυχάρπαστους. Το έκανε όμως σε υπερβολικό βαθμό με αποτέλεσμα ακόμα και αυτοί που πραγματικά και χωρίς να αποζητούν κανένα προσωπικό όφελος, ήθελαν να τον βοηθούν, να νιώθουν παραγκωνισμένοι…

Το σώμα του κυρ Απόστολου, όπως τον φώναζαν όλοι, 13 χρόνια όμως τώρα δεν είναι ανάμεσά μας. Η προσωπικότητα και η ταυτότητά του χαρακτήρα του όμως αιωρούνται ακόμα και τώρα μολονότι τα δύο μεγάλα «πάθη» του, ο Εργοτέλης δεν είναι στη Super League και η Διεθνής Ένωσις δεν υπάρχει πλέον.

Ο Εργοτέλης πάντως βρίσκει ξανά το δρόμο του με τους ανθρώπους που έχουν εμπλακεί στα διοικητικά του και όταν καταφέρει να επιστρέψει σε Εθνικές κατηγορίες, το παχύ μουστάκι του κυρ Απόστολου θα χαμογελά και πάλι πλατιά…