Ήταν ένας από τους πιο τεχνικούς αμυντικούς ποδοσφαιριστές της εποχής του

«Θέλω να πεθάνω μια Κυριακή και η Κορίνθιανς να κατακτήσει το πρωτάθλημα εκείνη την ημέρα».

Τίποτε άλλο παρά προφητική μπορεί να θεωρηθεί αυτή η φράση του βραζιλιάνου θρύλου Σόκρατες, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή μια Κυριακή στις 4 Δεκεμβρίου το 2011. Μερικές ώρες μετά, η αγαπημένη του «Τιμάο» κέρδισε το πρωτάθλημα.

Ο Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στο Μπέλεμ του Πόρτο Αλέγκρε στις 19 Φεβρουαρίου 1954. Ο πατέρας του, ήταν δημόσιος υπάλληλος και έτρεφε μια ιδιαίτερη αγάπη για τα γράμματα, τις τέχνες και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Αυτό του το πάθος για τον πολιτισμό και την ιστορία της χώρας μας, οδήγησε στο να χαρίσει στους 3 από τους 4 γιούς του ονόματα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Ένας από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου λοιπόν, πήρε το όνομα του από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Σωκράτη.

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα τα έκανε στην ηλικία των 12 ετών, πολύ ερασιτεχνικά καθώς ξεκίνησε να παίζει σε μια τοπική ομάδα ονόματι Μποταφόγκο. Αρνήθηκε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο μέχρι και την ηλικία των 24, καθώς ήθελε να τελειώσει πρώτα με τις σπουδές του όπως και έγινε. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο το 1978.

Εφόσον κατείχε το πτυχίο του, ο πλέον ιατρός Socrates αποφασίζει να μεταφερθεί σε μια γειτονική ομάδα, τη «Κορίνθιανς». Φαίνεται να την επέλεξε διότι ταίριαζε άψογα στις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις και έκανε λόγω για την Κορινθιακή δημοκρατία όσον να αφορά τα δικαιώματα των παικτών και τις υποδομές στα γήπεδα, σε μια εποχή που στην Βραζιλία επικρατούσε διδακτορικό καθεστώς. Ο βραζιλιάνος θρύλος δεν είχε κανέναν άλλον θρύλο για πρότυπο. Εκείνος επέλεξε να θαυμάζει τον John Lenon, τον Ernesto Guevara, τον Fidel Castro.

Η ηγετική του προσωπικότητα, η παιχνιδιάρικη του στρατηγική και η ικανότητα του να οργανώνει την άμυνα της ομάδας ήταν από τα πιο βασικά του χαρακτηριστικά.

Ήταν ένας από τους πιο τεχνικούς αμυντικούς ποδοσφαιριστές της εποχής του, με εξαιρετική τεχνική και δεξιότητα στον έλεγχο της μπάλας και στην αντιμετώπιση των αντιπάλων. Αυτά τα στοιχεία τον έκαναν έναν από τους πιο σεβαστούς και αγαπητούς ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας και παγκοσμίως.

Ο Σόκρατες ήταν επίσης γνωστός για την εναλλακτική του προσέγγιση στο ποδόσφαιρο, απορρίπτοντας τον κλασικό ποδοσφαιρικό κυνισμό και προωθώντας το παιχνίδι ως ένα επίκεντρο κοινωνικών αξιών και αλληλεπίδρασης. Ο ίδιος του έλεγε ότι το ποδόσφαιρο ήταν η ζωή του και ότι ήθελε να ενώσει τους ανθρώπους μέσω του αθλήματος.

Το χαρακτηριστικό του ύψος που έφτανε το 1.93, το μακρύ του μαλλί, τα μούσια του και οι λευκές μπαντάνες του έγιναν το σήμα κατατεθέν του, δίνοντας του μια πολύ ιδιαίτερη εικόνα για τα δεδομένα της εποχής.

Ήταν γνωστός για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και την ενεργό συμμετοχή του σε πολιτικές δραστηριότητες. Ήταν ένας φανατικός υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ενεπλάκη ενεργά στην πολιτική της Βραζιλία, μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του στο ποδόσφαιρο. Το 1985, συμμετείχε στην εκστρατεία «Δημοκρατία τώρα» για τον τερματισμό της στρατιωτικής δικτατορίας στη Βραζιλία.

Το 1989, ο ίδιος εκλέχθηκε ως οριστικό μέλος του Πράσινου Κόμματος της Βραζιλίας, όπου έλαβε ενεργό μέρος σε πολιτικές συζητήσεις και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι απόψεις του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ελευθερία της έκφρασης τον έκαναν στόχο των αρχών της εποχής εκείνης και οδήγησαν στην απαγόρευση του από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα για ορισμένο χρονικό διάστημα.

Παρότι αθλητής, οι καταχρήσεις ουσιών όπως αλκοόλ και τσιγάρο ήταν συντροφιές του στην πορεία της ζωής του μέχρι και τέλους. Πολλοί λένε πως αυτός είναι ο λόγος που πέθανε τόσο νέος, σε ηλικία μόλις 57 ετών.