Η άλλη όψη του νομίσματος

Του Βασίλη Αγγελόπουλου – Στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι ή θα παλεύουν για να βρουν ισορροπία ανάμεσα στον εργασιακό και στον ελεύθερο χρόνο τους ή θα δουλεύουν λίγες ώρες ημερησίως με αποδοχές ακόμα χαμηλότερες! Τα πανηγύρια για το ποσοστό της ανεργίας που μειώνεται και για την απασχόληση που αυξάνεται, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη, μάλλον το Υπουργείο Εργασίας δεν θα ήθελε να γίνει ευρύτερα ορατή.

Γιατί εκεί, τοποθετούνται τα μεγάλα προβλήματα της αγοράς εργασίας. Προβλήματα ως τώρα άλυτα, που αναδεικνύουν μια πολύ άσχημη εικόνα, που αν δεν διορθωθεί άμεσα, θα προκαλέσουν σημαντική βλάβη στο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που υποστηρίζεται από τη σημερινή ελληνική Πολιτεία.

Και θα αποτελέσουν τροχοπέδη για τις επόμενες γενιές.

Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα και προέρχονται από την ετήσια Έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

ΟΠΕΚΕΠΕ: O κακός χαμός στη κατάθεση Ξυλούρη – «Δεν με λένε Φραπέ, είμαι ο Τζιτζής»

Εξηγούμαστε λοιπόν:

Η απασχόληση στην Ελλάδα, αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Έφτασε στο 61,8% το 2023. Μόνο που ακόμα απέχει 8,6 ποσοστιαίες μονάδες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο! Επίσης, μικρή λεπτομέρεια αλλά σημαντική, παρά την συνεχή αύξηση, η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση στην ΕΕ, σε ποσοστό απασχόλησης…

Η διαφορά ανάμεσα στην απασχόληση των ανδρών και των γυναικών το 2023 έφτασε στις 18 ποσοστιαίες μονάδες. Ακόμα χειρότερα τα άτομα ηλικίας 15 – 29 ετών, έχουν απόκλιση 27,4 μονάδες, ως προς την απασχόληση, σε σχέση με εκείνα που είναι ηλικίας 50 – 64 ετών!

Η διαφορές ως προς την απασχόληση ανά Περιφέρεια, δείχνουν ξεκάθαρα το μέγεθος του προβλήματος στο εσωτερικό της χώρας. Τα χαμηλότερα ποσοστά εντοπίστηκαν σε Δυτ. Μακεδονία (55,6%), Θεσσαλία (58%) και Δυτ. Ελλάδα (59,4%). Στον αντίποδα, τα υψηλότερα καταγράφηκαν σε Πελοπόννησο (65,5%), Αττική (64%), Στερεά Ελλάδα (63,2%) και Κρήτη (63%). Η διαφορές κυμαίνονται από τις 3,6 μονάδες και φτάνουν έως και τις 9,9 μονάδες στο ανώτατο πεδίο. Γίνεται αντιληπτό ότι οι ανισότητες σε περιφερειακό επίπεδο, πρέπει να εξανεμιστούν «εδώ και τώρα», αν θέλει η Πολιτεία να πετύχει ισόρροπη ανάπτυξη στη χώρα.

Η μερική απασχόληση στην Ελλάδα μετρήθηκε στο 7,3% το 2023, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά, καθώς βρίσκεται 10,5 μονάδες κάτω από τον Ευρωπαϊκό Μέσο Όρο. Είναι προφανές ότι θα έπρεπε να χαιρόμαστε με αυτό το δεδομένο. Όταν όμως αναλύσουμε λίγο περισσότερο τα ευρήματα από τους μερικώς απασχολούμενους, τότε διαπιστώνουμε την «άλλη όψη» του νομίσματος: Το 42,8% όσων εργάζονται στη χώρα με όρους μερικής απασχόλησης δηλώνουν ότι επέλεξαν αυτό τον τρόπο εργασίας, όχι για να αυξήσουν το εισόδημά τους, αλλά γιατί αδυνατούσαν να βρουν θέση εργασίας πλήρους απασχόλησης, όπως ήταν ο βασικός τους στόχος! Το ποσοστό αυτό είναι 23,4 μονάδες υψηλότερο από το αντίστοιχο στην ΕΕ. Άρα η επιλογή έγινε από ανάγκη επιβίωσης, όσο μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, με δεδομένο ότι η μερική απασχόληση συνοδεύεται από αντίστοιχα περιορισμένες αμοιβές.
Σε σχέση με τις ώρες εργασίας, τα στοιχεία δείχνουν ότι σχεδόν έξι στους δέκα εργαζόμενους (58,2%) το 2023 δήλωσε ότι απασχολήθηκε πέραν του τυπικού ωραρίου. Το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ είναι μόλις 33,9%.
Άρα στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι ή θα παλεύουν για να βρουν ισορροπία ανάμεσα στον εργασιακό και στον ελεύθερο χρόνο τους, συνήθως με χαμηλούς μισθούς και με προοπτικές περιορισμένες, ή θα δουλεύουν λίγες ώρες ημερησίως με αποδοχές ακόμα χαμηλότερες!

Είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να πανηγυρίσουμε γι’ αυτό το κατάντημα;

Είμαστε σίγουροι ως Κοινωνία ότι αντέχουμε να δούμε την «άλλη όψη» του νομίσματος, ως προς την αγορά εργασίας στη χώρα;

Μάλλον όχι…

Διαβάστε επίσης:

Ο ρόλος μας είναι δίπλα και μπροστά από τις εξελίξεις