Ώρα μηδέν για το Αρκαλοχώρι…

Με αυτές τις παραδοχές θα ήθελα να εκφράσω δημόσια την άποψη μου, σχετικά με την πρόσφατη κινητοποίηση των φορέων του δήμου μας, για ένα “κατεβατό” αιτημάτων που σχετίζονται από την μία, με την αποκατάσταση των επιπτώσεων της καταστροφικής σεισμικής δόνησης που έπληξε την περιοχή μας και από την άλλη, με τα οφέλη που θα μπορούσε ο Δήμος μας και οι δημότες του, να αποκομίσουν από το νέο διεθνές αεροδρόμιο που κατασκευάζεται με γοργούς ρυθμούς.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη δυο διαφορετικά πράγματα, που ενδεχομένως να χρήζουν και διαφορετικού διεκδικητικού πλαισίου.

Παρόλαυτα, εάν πάρουμε τη ετυμολογία της λέξης “Διεκδικώ”, θα πει, επιδιώκω να μου αποδοθεί κάτι επειδή το θεωρώ δίκαιο ή το αξίζω. Η αναγκαιότητα λοιπόν, να μην εγκαταληφθεί η προσπάθεια σήμερα είναι πιο μεγάλη από ποτέ. Εξάλλου η προσπάθεια είναι μία πολιτική και κοινωνική πράξη και ναι, “μετράει”.

Όμως, το κορυφαίο ερώτημα στα μεγάλα προβλήματα και τις μεγάλες διεκδικήσεις της περιοχής μας είναι: “το πως διεκδικούμε”, πραγματικά πολύ σημαντικό!

Εξαρχής θα ήταν δόκιμο να τονίσω ότι, “Έχουν γίνει λάθη σημαντικά τόσο σε τοπικό οσο και σε κεντρικό επίπεδο που πρέπει άμεσα να διορθωθούν. Αυτό είναι γνωστόν τοις πάσι, μιας και η αποκατάσταση της περιοχής δεν προχωράει.

Αναλογιζόμενοι τώρα, τον τρόπο που λειτουργούν οι περισσότερες τοπικές διοικήσεις εύκολα καταλαβαίνουμε ότι πολλοί εξ αυτών , φέρονται ως τυπικοί διαχειριστές κονδυλίων και εφαρμοστές κεντρικών οδηγιών και νόμων.

Κάποτε ελεγχθεί ότι «Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Σίγουρα παλιός ο λόγος όμως δεν τον χρησιμοποιούν όλοι με το ίδιο περιεχόμενο και την ίδια στόχευση. Η σημασία του διαφοροποιείται ανάλογα με το αν θα προκρίνουμε ως σπουδαιότερη λέξη την «τέχνη» ή το «εφικτό».Αν επιμείνουμε στην

τέχνη», τότε η πολιτική αναδεικνύεται ως δυνατότητα ή έστω ως πιθανότητα να ανακατεύσεις απ’ την αρχή τα χαρτιά, να αγωνιστείς, προτείνοντας νέες ιδέες, γερά θεμελιωμένες, και αναζητώντας καινούργιες συμμαχίες,  ώστε να ξανανοίξεις ένα παιχνίδι που ουσιαστικά φαίνεται οριστικά κλειστό και χαμένο. Ειδικά δε, εάν διαθέτεις απόλυτη κοινωνική νομιμοποίηση!

Εν γένει, ο τρόπος που πολιτεύεσαι συνολικά, είναι ο καλύτερος τρόπος διεκδίκησης!Στις π

ρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές ένα από τα βασικά επιχειρήματα, ήταν η ανασυγκρότηση του τόπου μας και ο τρόπος-οι προσβάσεις-η ευκολία, με την οποία θα μπορούσαμε να απορροφήσουμε “πακτωλό” κονδυλίων ώστε να αναγεννηθεί η περιοχή! Επτά μήνες μετά, άραγε τι έχουμε καταφέρει;

Σ ‘αυτό το σημείο ας τονιστεί ότι: Άλλος ο θεσμικός  ρόλος των αιρετών που διεκδικούν προς όφελος των δημοτών με την δική τους δημοκρατική νομιμοποίηση, και άλλος ο ρόλος των συλλόγων και των φορέων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή!

Άλλη πρόσβαση διαθέτουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των δημοτών στα υπουργεία ή οπουδήποτε αλλού χρειάζεται να διεκδικηθούν πράγματα και σίγουρα άλλη η βαρύτητα των λόγων τους.

Σίγουρα, και οι υπόλοιποι φορείς έχουν άποψη και λόγο όμως είναι διακριτές οι έννοιες και με βεβαιότητα έχουν διαφορετικούς λόγους ύπαρξης. Η συμπόρευση και η συστράτευση, ναι ίσως να ενώνει την διεκδικητική φωνή, όμως αν πρώτα έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια όπως αυτά καθορίζονται.

Η έως τώρα κατάσταση έχει δείξει πως ο κοινός βηματισμός για διεκδίκηση κυρίως με τους “Σύλλογο Σεισμόπληκτων, η Ελπίδα” δεν καρποφορεί, και είναι οφθαλμοφανές. Μήπως πως λέω μήπως, χρειάζεται αλλαγή του διεκδικητικού πλαισίου και ξεκαθάρισμα των ρόλων του καθενός που έχει την ευθύνη της περιοχής! Πρέπει να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις διεκδίκησης γι’ αυτό που δικαιούμαστε. Η στείρα αντιπολιτευτική τακτική, η επικοινωνιακή διαχείριση και ο μηδενισμός των πάντων, δεν έχει αποφέρει καρπούς , δυστυχώς για την περιοχή.

Αλήθεια αν ρωτήσουμε τυχαία σε ένα δείγμα χιλιάδων ανθρώπων που έχουν χάσει τα σπίτια τους, την διαδικασία αποκατάστασης πόσοι εξ αυτών είναι ενήμεροι στο ακέραιο για τα βήματα. Μήπως λοιπόν χρειάζεται ο δήμος επιτέλους να λειτουργήσει ως το μέσο εκείνο μεταξύ πολιτών και κράτους με μια πιο προσεκτική και ενδελεχή ενημέρωση.

Άραγε τόσο καιρό ο δήμος γιατί δεν έχει έχει δημιουργήσει ένα ή και περισσότερα γραφεία ενημέρωσης των δημοτών, με εξειδικευμένους μηχανικούς και ειδικούς, που να μπορούν να εξηγήσουν τα δεδομένα, τις διαδικασίες και το πλαίσιο, την στιγμή δε που έχει δημιουργηθεί αντιδημαρχία οικιστικής ανασυγκρότησης.

Απαιτούνται, σεβασμός στο πρόσωπο όλων που έχουν μείνει άστεγοι ή κατοικούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στους οικισμούς, ουσία και λύσεις χωρίς τυμπανοκρουσίες και επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Ναι, πριν προχωρήσουμε σε μαζικές κινητοποιήσεις, θα πρέπει να έχουμε πεισθεί άπαντες και κυρίως οι δημότες ότι έχουν γίνει τα απαραίτητα βήματα ώστε να μην λιμνάζει η κατάσταση.

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διεκδικήσεις και πιθανόν κάθε φορά να χρειάζεται και διαφορετικός τρόπος. Ειδικά  δε, αν η νομιμοποίηση της δημοτικής αρχής είναι στο ποσοστό των τελευταίων εκλογών!

Αν αναλογιστούν οι υπεύθυνοι μήπως η ροτα που έχουν τραβήξει είναι σε λάθος κατεύθυνση και ενδεχομένως να χρειάζεται να αλλάξουν προσανατολισμό.

Το όραμα της σύγχρονης Συμπολιτείας απαιτεί ευελιξία, καθαρή φωνή, στρατηγικές συμμαχίες, διαρκή επαγρύπνηση και στεντόρια φωνή και όχι παλαιοκομματικές αντιλήψεις ξεπερασμένων δεκαετιών.

Υπό αυτήν την προσέγγιση, δεν έχουν χώρο στον δημόσιο διάλογο πολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλλά ούτε και κοντόφθαλμες λογικές στη διαμόρφωση της πολιτικής μας.

Οι απαιτήσεις της κοινωνίας απαιτούν να  κοιτάζουμε μπροστά,  διαθέτοντας τόλμη για την προώθηση των προβλημάτων και στρεβλώσεων προς όφελος των πολιτών. Και όχι  αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση!

Τροφή για σκέψη!

Διαβάστε επίσης

Η Τουρκία και το «ερτζιανό» Αιγαίο

Το αίμα της δημοκρατίας

Γιορτή, φόβος, αβεβαιότητα