Δήμος Χερσονήσου: Ένα από τα αριστουργήματα του Αρχαίου θεάτρου παρουσιάσει το θέατρο των ViVi στον Βραχόκηπο

Ο Δήμος Χερσονήσου εκπροσωπήθηκε στο μεγαλύτερο forum για το θέατρο και τον πολιτισμό στον κόσμο

Ένα από τα αριστουργήματα του Αρχαίου θεάτρου, τον «Αίαντα» του Σοφοκλή θα παρουσιάσει το θέατρο των ViVi στον Βραχόκηπο την Τρίτη 20 Αυγούστου και την Παρασκευή 23 Αυγούστου, στις Γούβες στον αύλειο χώρο του νεοκλασικού Σχολείου, σε ειδική διαμόρφωση σκηνής.

Η παράσταση αποτελεί στην πράξη δημιουργία του Δήμου Χερσονήσου, έπειτα από σχετική πρόταση του Θεάτρου των ViVi. Σημειώνεται ότι με την ίδια παράσταση, ο Δήμος Χερσονήσου εκπροσωπήθηκε στο μεγαλύτερο forum για το θέατρο και τον πολιτισμό στον κόσμο, στην Αβινιόν της Γαλλίας.

Η δράση στον «Αίαντα» εξελίσσεται στο Τρωικό στρατόπεδο, μετά τον θάνατο του Αχιλλέα, οπότε κηρύσσεται διαγωνισμός για την απονομή των όπλων του Αχιλλέα, ως έπαθλο, στον γενναιότερο πολεμιστή. Παρόλο όμως που ο κατεξοχήν γενναίος είναι ο ΑΙΑΣ, με φαλκίδευση της απόφασης -έπειτα από ψηφοφορία των κριτών-τα όπλα απονέμονται στον Οδυσσέα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ηράκλειο: Τροχαίο ατύχημα με τραυματισμό γυναίκας στον δρόμο προς Χάρακα

Με την υποτροπή αυτή οι δύο Ατρείδες, ο Μενέλαος και Αγαμέμνων ταπεινώνουν τον Αίαντα, με τον οποίο βρίσκονταν πάντα σε άγρια διαμάχη. Μετά την προσβολή -αδικία, ο Αίας παραφρονεί, ορμά να φονεύσει τους

Ατρείδες, αλλά η Αθηνά με έγκαιρο ελιγμό, ανάμεσα στον σαρκασμό και την ευμενή πρόληψη για τις συνέπειες ενός τέτοιου φόνου, στρέφει το μένος του ασυγκράτητου Αίαντα στις στάνες του στρατού, όπου κατασφάζει τα ζωντανά πρόβατα, βόδια και τους βοσκούς.

Όταν ο Αίας συνέρχεται βλέπει την αστοχία του, δεν μπορεί να αντέξει την ταπείνωση και αυτοκτονεί. Εδώ όμως, αρχίζει και το μέγα ηθικό, ιστορικό δράμα, αφού οι Ατρείδες με ρηξικέλευθο λόγο απαγορεύουν την ταφή του, στον αδελφό του τον Τεύκρο, που είναι έτοιμος να οργανώσει τιμές για το θάνατο του Αίαντα.

Με αφορμή τον κατ’ επιλογή θάνατο του Αίαντα, λόγω της άρνησης του να ζήσει ταπεινωμένος, ο Σοφοκλής θέτει το κατεξοχήν σημαίνον θέμα του ενταφιασμού του νεκρού, που -σύμφωνα με τους Προσωκρατικούς φιλοσόφους- το έργο των οποίων γνωρίζει ο ποιητής – πρέπει, με την ταφή ,να επιστρέψει στα ριζώματα του σύμπαντος και να εναρμονιστεί με το υπερπέραν.

Διαβάστε επίσης: