Από πότε χρονολογείται

Έναν σπάνιο πάπυρο στα ελληνικά, ο οποίος προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τις νομικές πρακτικές των Ρωμαίων στην Εγγύς Ανατολή ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στο Ισραήλ.

Με μήκος πάνω από 133 σειρές, αυτός ο πάπυρος αποτελεί το εκτενέστερο κείμενο του είδους του, που έχει βρεθεί ποτέ στην έρημο της Ιουδαίας. Χρονολογείται πιθανώς στα χρόνια πριν από την επανάσταση του Μπαρ Κοχμπά (132 – 136 μ.Χ.) και ρίχνει «φως» σε υποθέσεις διαφθοράς και ζητήματα διοίκησης κατά τη διάρκεια μίας ταραχώδους περιόδου.

Αρχικά, ο πάπυρος είχε καταχωρηθεί λανθασμένα ως ναβαταϊκός και έμεινε απαρατήρητος για δεκαετίες. Το 2014, η καθηγήτρια Hannah Cotton Paltiel από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο τον αναγνώρισε ως ελληνικό, γεγονός που οδήγησε στη μετονομασία σε “P. Cotton”. Στη συνέχεια, συγκρότησε μία διεθνή ερευνητική ομάδα, η οποία αποκρυπτογράφησε το κείμενο, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για μια ρωμαϊκή δίκη.

Το έγγραφο περιλαμβάνει σημειώσεις κατηγόρων που προετοιμάζονταν για μία δίκη σχετική με πλαστογραφία, φοροδιαφυγή και παράνομες συναλλαγές με δούλους. Οι κατηγορούμενοι, Γαδαλίας και Σαύλος, φέρονται να παραποίησαν έγγραφα και να πραγματοποίησαν εικονικές πωλήσεις δούλων για να αποφύγουν τη φορολογία.

Ο Γαδαλίας, υιός συμβολαιογράφου και πιθανώς Ρωμαίος πολίτης, είχε ιστορικό εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένων εκβιασμών και υποκίνησης εξέγερσης. Ο Σαύλος, συνεργός του, φέρεται να είχε οργανώσει παράνομες απελευθερώσεις δούλων, περιπλέκοντας περαιτέρω την υπόθεση.

Η Δρ. Άννα Ντολγκάνοφ από την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών επεσήμανε τη σαφή και άμεση γλώσσα του κειμένου, χαρακτηρίζοντας αυτό ως ένα «σπάνιο δείγμα της στρατηγικής των Ρωμαίων κατηγόρων στις δίκες». Το έγγραφο υποδηλώνει ότι οι κατηγορούμενοι μπορεί να συμμετείχαν σε ανατρεπτικές ενέργειες κατά την επίσκεψη του αυτοκράτορα Αδριανού στην περιοχή (129 – 130 μ.Χ.).

Τα εγκλήματα που περιγράφονται στον πάπυρο τιμωρούνταν αυστηρά σύμφωνα με το ρωμαϊκό δίκαιο, με ποινές που κυμαίνονταν από καταναγκαστικά έργα έως εκτέλεση. Το κείμενο αποκαλύπτει τη σχολαστική επιβολή των νόμων από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ακόμη και στις πλέον απομακρυσμένες επαρχίες της.

Πέραν της δίκης, ο πάπυρος περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη ρωμαϊκή διοίκηση στις ανατολικές επαρχίες. Αναφέρει τον κυβερνήτη της Ιουδαίας, τον ρόλο των ενόρκων και τη ρύθμιση των ιδιωτικών συναλλαγών, αναδεικνύοντας την ομοιομορφία και την προσαρμοστικότητα των ρωμαϊκών θεσμών.

Ο καθηγητής Φριτζ Μίτχοφ από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης στάθηκε στη σημασία της ανακάλυψης, τονίζοντας τον τρόπο με τον οποίο οι ρωμαϊκοί θεσμοί διατήρησαν τη συνοχή τους, σε διαφορετικά εδάφη.

Ο πάπυρος πιθανότατα προέρχεται από κάποιο καταφύγιο της ερήμου κατά την επανάσταση του Μπαρ Κοχμπά (η τελευταία θρησκευτική εξέγερση των Ιουδαίων εναντίον της Ρώμης), όμως, παραμένει άγνωστο πώς διατηρήθηκε τόσο καλά. Οι ειδικοί συνεχίζουν να μελετούν τη σύνθεση και τις συνθήκες φύλαξης, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα την επιβίωση του παπύρου.

Πηγή: newsbomb.gr