Σαν Σήμερα: 1 Φεβρουαρίου 1814 – Εκρηξη του ηφαιστείου Mayon στις Φιλιππίνες

Από την έκρηξη του ηφαιστείου έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 1.200 άνθρωποι

Το ηφαίστειο Μαγιόν (Mayon) αποτελεί σήμερα έναν σημαντικό τουριστικό προορισμό στις Φιλιππίνες· μάλιστα, για πολλούς κατοίκους της χώρας ξεπερνά σε ομορφιά το Φούτζι της Ιαπωνίας. Αν και θεωρείται ενεργό, συνήθως διατηρείται σε ηρεμία, εκτός από ορισμένες ελαφρές περιστασιακές δονήσεις του εδάφους και την ύπαρξη θερμών πηγών γύρω του.

Παρότι αναφέρονται και παλαιότερες εκρήξεις του –τον Ιούλιο του 1766, για παράδειγμα, η έκρηξη διήρκεσε 6 ημέρες–, η έκρηξη που εκδηλώθηκε κατά τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα έμελλε να είναι η πιο καταστροφική και θανατηφόρα: Ξεκίνησε το πρωί της 1ης Φεβρουαρίου 1814 και από αυτήν έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 1.200 άνθρωποι.

Ενας χείμαρρος φωτιάς, λάβας και μεγάλων καυτών βράχων άρχισε να κατεβαίνει προς τις νότιες πλαγιές του ηφαιστείου, καταστρέφοντας ό,τι έβρισκε στο διάβα του.

Την προηγούμενη ημέρα έγιναν αισθητές τοπικά μια σειρά από σεισμικές δονήσεις, η συχνότητα των οποίων σταδιακά αυξανόταν μέχρι τη στιγμή της έκρηξης. Μικρές ποσότητες τέφρας εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις 6:30 τα ξημερώματα, ενώ περίπου δύο ώρες αργότερα ξεκίνησε η εκτόξευση στάχτης και πετρωμάτων που σε πολλές πηγές του 19ου αιώνα περιγράφεται σαν «μεγάλα βάζα». Ενας χείμαρρος φωτιάς, λάβας και μεγάλων καυτών βράχων άρχισε να κατεβαίνει προς τις νότιες πλαγιές του ηφαιστείου, καταστρέφοντας ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Πετρώματα εκτοξεύθηκαν μέχρι το νησί Σαν Μιγκέλ, το οποίο βρίσκεται 18 χλμ. μακριά από τον κρατήρα, ενώ η ελαφρόπετρα, η οποία βάσει περιγραφών «μεγάλωνε σαν τα αυγά κότας», αναφέρθηκε ότι έφτασε μέχρι το Γκινομπατάν. Η εκτόξευση μεγάλων ογκωδών πετρωμάτων και τέφρας συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι και τη 1:30 το μεσημέρι. Τα σύννεφα τέφρας ήταν τόσο πυκνά ώστε προκάλεσαν σκοτάδι μέχρι τη Μανίλα και νότια έως το Λαόνγκ, στο Σαμάρ. Αλλά και ο ήχος των εκρήξεων ακούστηκε μέχρι τις περιοχές αυτές – πιθανώς ακόμη πιο μακριά.

Λόγω της σφοδρότητας των εκρήξεων, το χείλος του κρατήρα χαμήλωσε κατά περίπου 40 μέτρα, ενώ παράλληλα έχασε το σχήμα του στη νότια πλευρά. Η εμφάνιση λάβας κοντά στον κρατήρα, οι σεισμικές δονήσεις και η εκτόξευση τέφρας και πυρακτωμένων υλικών –σε πολύ μικρότερο, βέβαια, βαθμό– συνεχίστηκαν για τουλάχιστον δύο εβδομάδες μετά την κύρια έκρηξη. Στην πλήρη καταστροφή συνέβαλαν και οι καταρρακτώδεις βροχές που δημιουργήθηκαν μέσα στα σύννεφα της έκρηξης.

Εκτός από τους νεκρούς, υπήρχαν και πολλοί σοβαρά τραυματίες.

Αποτέλεσμα της μεγάλης αυτής έκρηξης ήταν να θαφτούν τα χωριά Κασάγκ Μπουμπουλουσάν Bubulusan και Μπουντιάο σε βάθος περίπου 10-12 μέτρων. Παράλληλα, μεγάλα τμήματα των Λιγκάο, Γκινομπατάν, Λιμπόγκ, Ταμπάκο και Τίουι αναφέρθηκε ότι «κάηκαν και καταστράφηκαν». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της πόλης Καγκσάουα, από την οποία προεξείχαν από τα συντρίμμια μόνο οι κορυφές από τις στέγες των κτιρίων. Ενα ιδιαίτερα θλιβερό περιστατικό συνέβη όταν ο ιερέας της εκκλησίας της πόλης έδωσε εντολή να χτυπήσουν οι καμπάνες για να προειδοποιήσουν τους ντόπιους για την έκρηξη. Εκατοντάδες άνθρωποι κατέφυγαν στην εκκλησία, όπου όμως παγιδεύτηκαν.

Εκτός, όμως, από τους νεκρούς, υπήρχαν και πολλοί σοβαρά τραυματίες. Αλλά και όσοι κατάφεραν να διασωθούν, είχαν χάσει όλα τα υπάρχοντά τους. Οι πιο εύφορες και όμορφες συνοικίες της ευρύτερης περιοχής είχαν πλέον αλλάξει ριζικά όψη.

Πηγή: kathimerini.gr | Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης