Σε ποια φάση της ζωής μας γινόμαστε πιο φιλεύσπλαχνοι

Η συναισθηματική κατανόηση των άλλων που μας παρακινεί να συμμεριζόμαστε την δυστυχία τους, η ενσυναίσθηση τείνει να κορυφώνεται στην νεαρή ενήλικη ζωή σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη με επικεφαλής τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κεντ. Με την ενηλικίωση, τα άτομα είναι περισσότερο ευσυγκίνητα, ευαίσθητα στην κοινωνική αδικία, αμήχανα και λυπημένα κατά περίπτωση σε μεγαλύτερο βαθμό από τους έφηβους και τους πρεσβύτερους τους, βάσει επιστημονικών παρατηρήσεων.

Η εν λόγω έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Social Cognitive and Affective Neuroscience, διερεύνησε πώς οι αντιδράσεις ενσυναίσθησης διαφέρουν μεταξύ εφήβων (10-19 ετών), νεαρών ενηλίκων (20-40 ετών) και ηλικιωμένων ενηλίκων (60+ ετών), καταγράφοντας την εγκεφαλική δραστηριότητα ενώ οι συμμετέχοντες έβλεπαν φωτογραφίες ανθρώπων σε σωματικά ή κοινωνικά επώδυνες συνθήκες.

Ο αριθμός που μαρτυρά τη συμπόνια μας

Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι αντιδράσεις του εγκεφάλου σε επώδυνες καταστάσεις αυξάνονται από την εφηβεία έως τη νεαρή και μεγαλύτερη ενηλικίωση. Αυτό αποδεικνύει ότι οι αντιδράσεις ενσυναίσθησης αναπτύσσονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, καθώς αυξάνεται η κοινωνική εμπειρία και η έκθεση σε διαφορετικές κοινωνικές καταστάσεις και συνθήκες που σχετίζονται με τον πόνο.

Και κάτι πιο συναρπαστικό που έδειξε η έρευνα ήταν ότι ενώ οι εγκεφαλικές αντιδράσεις ενσυναίσθησης των ανθρώπων γίνονται ισχυρότερες όσο μεγαλώνουν, η αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα στους ηλικιωμένους ενήλικες συνοδεύεται από μειωμένες αξιολογήσεις του πόνου των άλλων. Η καθηγήτρια Heather Ferguson, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Κεντ, υποστηρίζει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ηλικιωμένοι ενήλικες είναι λιγότερο καλοί στο να εκφράζουν ενσυναίσθηση για τους άλλους σε σύγκριση με τους νέους ενήλικες.

Όπως δήλωσε η καθηγήτρια: «η μελέτη αυτή παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την πολύπλοκη φύση των ενσυναισθητικών αντιδράσεων προς όσους νιώθουν δυσφορία. Οι αντιδράσεις ενσυναίσθησης στους συνανθρώπους μας κορυφώνονται στη νεαρή ενήλικη ζωή, όπως φαίνεται στις συμπεριφορικές αξιολογήσεις της έντασης του πόνου που αισθάνονται οι άλλοι. Ωστόσο, ο εγκέφαλος γίνεται όλο και πιο αντιδραστικός στο να βλέπουμε άλλους να πονάνε καθώς μεγαλώνουμε, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι ηλικιωμένοι ενήλικες βίωσαν ενσυναίσθηση κατά τη στιγμή της θέασης των φωτογραφιών του πόνου – αλλά ήταν λιγότερο ακριβείς αργότερα στην αξιολόγηση της έντασης αυτού του πόνου».

Πηγή: ygeiamou.gr