Σαν Σήμερα: 22 Φεβρουαρίου 1819 – Υπογράφεται η Συνθήκη Ονίς-Ανταμς με την οποία παραχωρείται η Φλόριντα

Οι διαπραγματεύσεις για τη Φλόριντα ξεκίνησαν επίσημα το 1815, περίοδος στην οποία οι σχέσεις ΗΠΑ και Ισπανίας παρέμεναν τεταμένες

Ο ισπανικός αποικισμός της χερσονήσου της Φλόριντα  είχε ξεκινήσει ήδη από το 1565. Τον 18ο αιώνα, όμως, και συγκεκριμένα το 1763, η περιοχή θα περνούσε στη βρετανική κυριαρχία μέσω της πρώτης Συνθήκης του Παρισιού. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας (1775-1783), οι αποικίες της Ανατολικής και της Δυτικής Φλόριντα παρέμειναν πιστές στους Βρετανούς, ωστόσο μετά το τέλος του και, βάσει της δεύτερης Συνθήκης του Παρισιού, με την οποία τερμάτισε η Αμερικανική Επανάσταση το 1783, η Φλόριντα περιήλθε εκ νέου στα χέρια της Ισπανίας.

Παρ’ όλα αυτά, η ισπανική κυριαρχία στην περιοχή δεν εδραιώθηκε με σταθερό τρόπο στα χρόνια που ακολούθησαν. Μάλιστα, το 1810, οι άποικοι στη Δυτική Φλόριντα επαναστάτησαν, κηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους από την Ισπανία. Την εξέλιξη αυτή αξιοποίησαν ο πρόεδρος Τζέιμς Μάντισον και το Κογκρέσο για να διεκδικήσουν την περιοχή, γνωρίζοντας ότι η Ισπανία βρισκόταν σε δυσχερή θέση μετά την εισβολή των δυνάμεων του Ναπολέοντα στη χώρα, το 1808. Συγκεκριμένα, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν ότι το τμήμα της Δυτικής Φλόριντα από τον Μισισιπή έως τον ποταμό Περντίντο αποτελούσε μέρος της Λουιζιάνα, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί το 1803.

Οι διαπραγματεύσεις για τη Φλόριντα ξεκίνησαν επίσημα το 1815, με την αποστολή του Ισπανού υπουργού Εξωτερικών, Δον Λουίς ντε Ονίς, στην Ουάσιγκτον, όπου συνάντησε τον ομόλογό του, Τζέιμς Μονρό. Ωστόσο, το ζήτημα δεν έμελλε να επιλυθεί έως ότου ο Μονρό έγινε πρόεδρος και τη θέση του υπουργού Εξωτερικών ανέλαβε ο Τζον Κουίνσι Ανταμς. Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ισπανίας παρέμεναν τεταμένες το διάστημα αυτό, επειδή υπήρχαν υποψίες για αμερικανική υποστήριξη στους αγώνες ανεξαρτησίας των ισπανοαμερικανικών αποικιών.

Με βάση τη συνθήκη, Ηνωμένες Πολιτείες και Ισπανία καθόρισαν επίσης τα δυτικά όρια της Λουιζιάνα.

Οταν, όμως, ο στρατηγός Αντριου Τζάκσον κατέλαβε τα ισπανικά οχυρά και εκτέλεσε δύο Βρετανούς πολίτες, με την κατηγορία της υποκίνησης των Ινδιάνων και των δραπετών, έγινε φανερό ότι η κατάσταση ήταν έκρυθμη. Η κυβέρνηση του Μονρό σκέφτηκε σοβαρά να καταγγείλει τις ενέργειες του Τζάκσον, ωστόσο, ο Ανταμς τον υπερασπίστηκε, υποστηρίζοντας την ανάγκη να περιοριστούν από τις ΗΠΑ οι ιθαγενείς και οι σκλάβοι που είχαν δραπετεύσει, αφού οι Ισπανοί είχαν αποτύχει να το κάνουν πράξη. Παράλληλα, ο Ανταμς αντελήφθη ότι η πρακτική του Τζάκσον είχε γίνει δημοφιλής στους Αμερικανούς και ενίσχυε διπλωματικά τη χώρα του έναντι της Ισπανίας. Στην πραγματικότητα, χρησιμοποίησε τη στρατιωτική δράση του Τζάκσον για να θέσει την Ισπανία ενώπιον του εξής διλήμματος: είτε να ελέγξει τους κατοίκους της Ανατολικής Φλόριντα είτε να την εκχωρήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Με αυτά τα δεδομένα, οι Ονίς και Ανταμς κατέληξαν σε συμφωνία με την οποία η Ισπανία παραχωρούσε την Ανατολική Φλόριντα στις Ηνωμένες Πολιτείες και παραιτούνταν από κάθε αξίωση στη Δυτική. Η Ισπανία δεν έλαβε κάποια αποζημίωση, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να αναλάβουν την ευθύνη για ζημιές 5 εκατ. δολαρίων που είχαν προκληθεί από Αμερικανούς πολίτες, κατά τη διάρκεια της επανάστασής τους εναντίον της Ισπανίας.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη Ονίς-Ανταμς, η οποία υπογράφτηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1819, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ισπανία καθόρισαν επίσης τα δυτικά όρια της Λουιζιάνα, η δε Ισπανία εγκατέλειψε τις αξιώσεις της στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Η επίσημη κατοχή των ΗΠΑ ξεκίνησε το 1821, ο δε Αντριου Τζάκσον διορίστηκε στρατιωτικός κυβερνήτης. Η Φλόριντα έγινε δεκτή στην Ενωση το 1845.

Πηγή: kathimerini.gr (Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης)