Συγκλονίζει η Αλεξάνδρα Τσακίρη για τα Τέμπη: «Νιώθω καθημερινά πως βλέπω τη σύγκρουση»

Τι λέει, δύο χρόνια μετά, η επιβάτιδα της μοιραίας αμαξοστοιχίας

Στις 28 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από την τραγωδία των Τεμπών που στέρησε τη ζωή σε 57 ανθρώπους και έκανε δεκάδες άλλους να μην μπορούν να ζoυν. Θύματα της σύγκρουσης που ακόμη και σήμερα δεν έχουν επανέλθει στην καθημερινότητα τους. Μια εξ αυτών και η Αλεξάνδρα Τσακίρη, επιβάτιδα στη μοιραία αμαξοστοιχία στα Τέμπη, η οποία είναι άνεργη εδώ και δύο χρόνια καθώς δεν είναι «ψυχικά» έτοιμη να εργαστεί και δεν μπορεί να επανέλθει.

Συγκεκριμένα, η Αλεξάνδρα Τσακίρη μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Καλύτερα Δε Γίνεται» για το βράδυ που άλλαξε τη ζωή όλης της χώρας.

«Για να υπάρξει δικαιοσύνης θα πρέπει να παραιτηθούν οι υπεύθυνοι»

«Δεν μας κάλεσαν για κατάθεση μετά τη σύγκρουση των τρένων, το καλοκαίρι του 2024 το απαιτήσαμε εμείς και εμένα προσωπικά με κάλεσαν τον Οκτώβριο», είπε αρχικά ενώ για το μοιραίο βράδυ θυμήθηκε:

«Όταν βγήκαμε έξω από το τρένο μύριζε περίεργα χημικά η ατμόσφαιρα, δεν το είχαμε ξαναμυρίσει. Δεν υπήρχε συντονισμένη βοήθεια ούτε εκείνο το βράδυ. Δεν υπήρχε βοήθεια, εμείς οι ίδιοι οι επιβάτες πήγαμε μπροστά και βοηθήσαμε τους άλλους».

Παράλληλα, τόνισε πως δεν νιώθει πως αποδίδεται δικαιοσύνη ενώ για να κάνουν οι αρμόδιοι σωστά τη δουλειά της εξήγησε πως θα πρέπει να υπάρξουν παραιτήσεις: «Για να υπάρξει δικαιοσύνη θα πρέπει να παραιτηθούν κάποιοι υπεύθυνοι και έτσι να ξεκινήσει η δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της».

«Εδώ και δύο χρόνια είμαι άνεργη, δεν μπορώ να επιστρέψω»

Τα τραύματα της όμως παραμένουν «ανοιχτά» και ενώ αρχικά υπήρξε μια ψυχολογική βοήθεια από το κράτος αυτό σταμάτησε και ακόμη και τα χρήματα που λαμβάνει για τις συνέδριες που πραγματοποιεί αργούν να της επιστραφούν.

«Η καθημερινότητα είναι δύσκολη, ειδικά όσο πλησιάζουν οι μέρες. Δεν έχω καταφέρει να επανέλθω, ειδικά στη δουλειά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να δουλέψω κανονικά.

Καθημερινά μου έρχονται κάποια flashbacks, νιώθω πως γίνεται σύγκρουση ενώ έχω τα μάτια μου ανοιχτά.

Είχαμε για ένα χρονικό διάστημα ψυχολογική υποστήριξη μέχρι τον Οκτώβριο του 2023. Από τότε έχουμε κρατήσει επαφές και με τα άλλα παιδιά και πηγαίνουμε σε ιδιωτικούς ψυχολόγους, επιστρέφονται χρήματα από τον ΕΟΠΥ αλλά και αυτά καθυστερούν.

Εδώ και δύο χρόνια είμαι άνεργη, δεν μπορώ να δουλέψω και η έρευνα που κάνουμε χρειάζεται πολύ ενέργεια και χρόνο».

https://exchange.glomex.com/video/v-d7zuoen5kj7t?integrationId=40599v1hloydodrz