Το «φαινόμενο» της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Πόσο κινδυνεύουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ από την Πλεύση Ελευθερίας και τι κερδίζει η Κωνσταντοπούλου από τη ΝΔ;

Το φαινόμενο της δημοσκοπικής εκτίναξης της Ζωής Κωνσταντοπούλου αποτελεί δυσεπίλυτο γρίφο για τα επιτελεία των κομμάτων, αφού μέσα σε λίγους μήνες ένα προσωποπαγές κόμμα, χωρίς κυβερνητικό πρόγραμμα βρέθηκε να σκαρφαλώνει μονοθεματικά στην δεύτερη θέση.

Η εκτίναξη της Πλεύσης Ελευθερίας φαίνεται ξεκάθαρα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, με τις περισσότερες να την τοποθετούν στη δεύτερη θέση, παρά το γεγονός ότι τα συστημικά κόμματα επιμένουν είτε να αμφισβητούν τις έρευνες, είτε να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μια πρόσκαιρη άνοδο της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Οι πολιτικοί της αντίπαλοι μένουν μόνο στη σκληρή κριτική εναντίον της περί δήθεν αντισυστημικότητας και περί έλλειψης πολιτικής ταυτότητας και ιδεολογικού στίγματος αλλά ταυτόχρονα της δίνουν τον αέρα και το περιθώριο που χρειάζεται για να διογκώσει την αρνητική ψήφο.

Της χρεώνουν βεβαίως την αυτοπροβολή της ως «υπερασπιστής των αδυνάτων» και «τιμωρός των ισχυρών» κυρίως για το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών χωρίς ωστόσο κανείς να μπαίνει σε μια σοβαρή ανάλυση του φαινομένου. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση της ALCO το ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα διατηρεί υψηλότερη συσπείρωση, στο 80%, αλλά έχει απώλειες 7 μονάδων προς το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και 5 μονάδες προς τους αναποφάσιστους.

Τις υψηλότερες απώλειες προς την Πλεύση Ελευθερίας έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, που φτάνουν στο 14%, διατηρώντας παράλληλα και πολύ χαμηλή συσπείρωση, στο 38%. Πλέον όμως από τα δημοσκοπικά όρια του 4%-5% έχει εκτιναχθεί σε αυτά του 15%. Σε διάστημα ενός μηνός, από τον Φεβρουάριο στον Μάρτιο, η Πλεύση κέρδισε άλλες 5.3% ποσοστιαίες μονάδες. Σε απόλυτους αριθμούς πήγε από το 13.5% στο 18.8%. Η διαφοροποίηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το νταμπλ-σκορ στην εκτίμηση ψήφου (14.6% έναντι 7.3%) από τον ΣΥΡΙΖΑ που «αιμορραγεί» προς το κόμμα της Κωνσταντοπούλου.

Η διείσδυση της Πλεύσης Ελευθερίας σε διαφορετικά πολιτικά στρώματα αποτυπώνεται και στα αποτελέσματα της Metron Analysis. Το κοινό της κυρίας Κωνσταντοπούλου δεν περιορίζεται μόνο σε Κεντροαριστερούς – Αριστερούς (37%). Η διείσδυση είναι σε διψήφιο ποσοστό και σε κεντρώους ψηφοφόρους (9.8%), όταν ΝΔ και ΠαΣοΚ απέχουν ελάχιστα διεκδικώντας την πρωτιά στα όρια του 15%. Η πολυσυλλεκτικότητά της έγκειται ως ένα σημείο και στο γεγονός ότι η ίδια αρνείται να αυτοπροσδιοριστεί στα κλειστά όρια της αριστεράς και προτιμά να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του «αντί» με ό,τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο.

Επιπρόσθετα, η Πλεύση έχει μεγαλύτερη επίδραση και επιρροή στο κεντροδεξιό (5.6%) – δεξιό ακροατήριο (3.3%) από το ΠαΣοΚ, του οποίου το αποτύπωμα είναι πολύ αδύναμο. Πρακτικά η Ζωή Κωνσταντοπούλου αντλεί από την δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ, ένα 20% των ψηφοφόρων της, από την μήτρα του οποίου προέρχεται. Αλλά και από το ΠΑΣΟΚ προέρχεται κι ένα 10% της δεξαμενής που την στηρίζει κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι δεν έχει σαφές πολιτικό στίγμα πλην της ακτιβιστικής της δράσης και της δυναμικής της προσωπικότητας.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου καταφέρνει να αποσπάσει ακόμα και από τη ΝΔ περίπου 1,5 μονάδα. Μπορεί οι έρευνες της κοινής γνώμης να μη δίνουν ποσοστά κυβερνησιμότητας στην κυρία Κωνσταντοπούλου, της δίνουν όμως ένα ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική σκακιέρα.

Για την ακρίβεια έναν απορρυθμιστικό ρόλο που προκαλεί ρήγμα στον συστημικό διπολισμό της μεταπολίτευσης.