Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου: Πεζοπορία στο Φαράγγι Σαρακίνας και σε κοντινά χωριά

«Είδαμε μέρη όμορφα ικανά να μας κρατήσουν στη διάρκεια της κουραστικής βδομάδας»

Ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου ολοκλήρωσε πεζοπορία η οποία ξεκίνησε από το Φαράγγι της Σαρακίνας, συνέχισε προς το χωριό Χριστός, συνέχισαν προς το Μεταξοχώρι και τέλος ξεκίνησαν το δρόμο της επιστροφής από το μινωικό μονοπάτι, σύμφωνα με την ανακοίνωση του συλλόγου που ακολουθεί:

«Την Κυριακή 25 Μαΐου 2025, μέρα ιδιαίτερα ζεστή με αφρικάνικη σκόνη και θυελλώδεις νοτιάδες να κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική, πραγματοποίησε  ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πεζοπορία στην ΝΔ πλευρά του νομού μας και στο φαράγγι της Σαρακίνας.

Φαράγγι Σαρακίνας

Κάτω από αυτές τις συνθήκες μαζευτήκαμε 19 ηρωικοί πεζοπόροι στο σημείο εκκίνησης στην είσοδο του φαραγγιού της Σαρακίνας. Η ατμόσφαιρα ήταν μουντή αλλά εδώ τουλάχιστον οι αέρηδες είχαν κοπάσει. Ξεκινάμε τη διάσχιση του μικρού αυτού διαμαντιού της κρητικής φύσης με τα στενά κατακόρυφα τοιχώματα, που φτάνουν τα 150 μέτρα ύψος και σε συνδυασμό με το πλάτος των 3 μέτρων στα πιο στενά του σημεία, αφήνουν να φαίνεται μόνο μια στενή φέτα ουρανού πάνω απ’ το κεφάλι σου, ενώ το λιγοστό φως του ήλιου που περνά τους δίνει ποικίλους χρωματισμούς.

Η αναρρίχηση στα θεόρατα βράχια, που δυσχεραίνουν τη διάβαση που και που, όπου είναι αναγκαία η χρήση χεριών ή η βοήθεια των συνορειβατών, οι χειρολαβές ή τα σκοινιά στα δύσκολα σημεία κάνουν όλη τη διαδικασία να μοιάζει ένα χαρούμενο παιχνίδι.

Δυστυχώς φέτος είναι ολότελα στεγνό κι όλοι όσοι έχουμε ξανάρθει και θυμόμαστε τις βουτιές στα κρύα νερά και τα καταρρακτάκια που κελαρύζουν, μια κάποια στεναχώρια τη νιώθουμε! Από την άλλη η έλλειψη νερού ανοίγει τη δυνατότητα να δούμε κι άλλα εντυπωσιακά σημεία και περάσματα, που δεν ξέραμε καν την ύπαρξή τους. Έτσι αφού περνάμε και ένα μικρό τούνελ κάτω από μια τσιμεντένια γέφυρα που κατέρρευσε, τελειώνουμε κι επίσημα με το φαράγγι και μπαίνουμε σε καταπράσινη ρεματιά, όπου ρέει και το πολυπόθητο  νερό του Μυρτιανού ποταμού ή Κρυγιοπόταμου. Κι όλοι ζηλεύουμε τον Μελένιο, το σκυλάκι της Χαράς, που χώνεται στο νεράκι και τινάζεται δροσισμένος!

Στα χωριά Χριστός και Μεταξοχώρι

Συνεχίζουμε στη ρεματιά, ώσπου βγαίνουμε στον χωματόδρομο, που περνά παράλληλα με τον Κρυγιοπόταμο και με θέα στα δασωμένα βουνά της περιοχής. Εδώ περνάμε από ελαιώνες, περβόλια με ρογδιές, καρυδιές, αχλαδιές. Ερείπια νερόμυλων στην απέναντι πλευρά δείχνουν την αξία του νερού για την παραδοσιακή κοινωνία. Μικρή παράκαμψη για να επισκεφθούμε ένα εκκλησάκι που φαίνεται παλιό: είναι του Αγίου Γεωργίου κι έχει εικόνες με ασυνήθιστη πλαστικότητα. Έπειτα παίρνουμε την ανηφόρα για το χωριό Χριστός, που είναι σφηνωμένο στις νότιες πλαγιές της Δίκτης ίσα πάνω μας.

Φτάνουμε στη ΝΔ πλευρά του χωριού και θαυμάζουμε τις δυο παλιές όμορφες εκκλησίες: της Μεταμόρφωσης του Χριστού της ύστερης Ενετοκρατίας και του Αγίου Γεωργίου λίγο πιο πάνω. Ώρα είναι να κάνουμε ένα διάλλειμα για φαγητό. Κάποιοι θα αποφασίσουν ακολουθώντας το παλιό καλντερίμι, να δουν λίγο απ’ το χωριό. Όμορφες εικόνες από ένα μισο-εγκαταλελειμμένο μέρος με γωνιές που θυμίζουν άλλες εποχές κι αυλές που έχουν καταληφθεί από δέντρα ακλάδευτα, αναρριχώμενες τριανταφυλλιές, ανθισμένες φραγκοσυκιές, μια ομορφιά!!! Στην πλατεία- μπαλκόνι  με την καταπληκτική θέα στα νότια θα χαιρετήσουμε και κάποιους απ’ τους κατοίκους, σημάδι ότι το μέρος δεν είναι εντελώς ακατοίκητο!

Μετά ακολουθώντας  χωματόδρομο συνεχίζουμε ως το Μεταξοχώρι. Στον δρόμο μας κερδίζει το ενδιαφέρον  παλιά μεγάλη εκκλησία τσακισμένη απ’ τον καιρό και κομμένη σε ‘φέτες’ πάνω στην οποία φύτρωσε ένα μικρό δεντράκι! Είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου και κατέρρευσε, γιατί ήταν κτισμένη σε σαθρά εδάφη!  Στην είσοδο του χωριού προτομή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Αλεξανδρείας, Μελετίου Μεταξάκη, με καταγωγή από εδώ, στον οποίο οφείλει και το όνομά του το χωριό.

Επιστροφή απ’ το μινωικό μονοπάτι των Μύθων κι απολογισμός

Συνεχίζουμε ως την έξοδο του χωριού και λίγο παραπέρα ώσπου να πάρουμε το γνωστό φιδογυριστό μινωικό καλντερίμι, που θα μας οδηγήσει μέσα από το πευκόδασος πίσω στο γραφικό χωριό των Μύθων, απ’ όπου θα κατηφορίσουμε ως την είσοδο του φαραγγιού, όπου έχουμε αφήσει τα αυτοκίνητά μας.

Κουρασμένοι τερματίσαμε, είναι η αλήθεια, γιατί η διαδρομή ήταν γύρω στα 15 χλμ κι η υψομετρική γύρω στα 600 μ. αλλά πιο πολύ λόγω του καιρού με την κουφόβραση και την εισπνοή της σκόνης. Ωστόσο ικανοποιημένοι γιατί τα καταφέραμε άλλη μια φορά χωρίς να χρειαστεί να αναβάλλουμε την πεζοπορία κι είδαμε μέρη όμορφα ικανά να μας κρατήσουν  στη διάρκεια της κουραστικής βδομάδας! Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό, Σοφία Σιδηροπούλου, καθώς και τον Χριστόφορο Χειλαδάκη για τις πολύτιμες πληροφορίες του για τις εκκλησίες της περιοχής, αλλά και όλη την ηρωική ομάδα σήμερα!».

Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες και χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: εδώ