Ακόμη μια απώλεια στον καλλιτεχνικό χώρο – Πέθανε ο σκηνοθέτης Θανάσης Ρεντζής

Ποιος ήταν ο Θανάσης Ρεντζής

Θλίψη στο χώρο του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου σκορπίζει η απώλεια ενός εκ των πρωτοπόρων του είδους. Ο Θανάσης Ρεντζής, σκηνοθέτης, σπουδαίος «δάσκαλος» και ερευνητής νέων μορφών τέχνης, πέθανε στην Ύδρα, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο πολιτιστικό έργο.

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά με «ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό» τον σκηνοθέτη Θανάση Ρεντζή, σημαντικό και επίτιμο μέλος της, εκπρόσωπό της επί σειρά ετών στους διεθνείς οργανισμούς Πολιτισμού. Προσθέτει ότι άφησε με το έργο του «ένα ανεξίτηλο στίγμα στην πορεία του σύγχρονου ελληνικού Κινηματογράφου» όντας «ολόψυχα ενεργός» δίπλα στους νέους κινηματογραφιστές, κατέθεσε «την πρωτοποριακή γραφή του με μοναδικό πάθος και καλλιτεχνική ενάργεια, παράλληλα με τις υπεύθυνες θέσεις που διαχειρίστηκε κατά καιρούς».

Όπως αναφέρει η «Ομάδα Κινηματογραφικών Λεσχών» στο Facebook, σε ανάρτηση του Ευάγγελου Χριστίδη – αδελφικού φίλου του εκλιπόντος, προέδρου της Κινηματογραφικής Λέσχης Ύδρας και ταμία της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας – «Ο αγαπημένος Θανάσης Ρεντζής δεν είναι πια μαζί μας. Έφυγε χθες ήσυχα από κοντά μας, στην Ύδρα. […] Ο Θανάσης Ρεντζής υπήρξε στενός συνεργάτης της ΟΚΛΕ. Παρών σε όλα σχεδόν τα συνέδρια της Ομοσπονδίας και στις περισσότερες συνεδριάσεις του Διοικητικού της Συμβουλίου, συνέβαλε με τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις του στην ανάπτυξη και προώθηση της δουλειάς της».

Ποιος ήταν ο Θανάσης Ρεντζής

Σύμφωνα με την Ταινιοθήκη της Ελλάδας, ο Θανάσης Ρεντζής γεννήθηκε το 1947 στο Αίγιο Αχαΐας. Σπούδασε Σκηνοθεσία στην Ανωτάτη Σχολή Θεάτρου – Κινηματογράφου Αθηνών. Το 1968, με τους Φ. Καραμήτσο, Στ. Πουλάκη και Θ. Καστανιώτη συστήνουν μια ομάδα διεπιστημονικής μελέτης και έρευνας όπου και ασχολούνται με τα Μαθηματικά, την Κυβερνητική, τα Νέα Μέσα Επικοινωνίας και κυρίως τον Κινηματογράφο. Τον χειμώνα του 1970 ιδρύει με τον Δημήτρη Σπέντζο το Κέντρο Πειραματικού Κινηματογράφου. Το 1974 ιδρύει με τον Θ. Καστανιώτη το περιοδικό ΦΙΛΜ, το οποίο και διευθύνει ως το 1986.

Διετέλεσε τακτικός ομιλητής και πρωτεργάτης για θέματα Κινηματογράφου και Νέων Τεχνολογιών στο Θεατρικό Τμήμα (Πανεπιστήμιο Αθηνών ’75 – ’80). Το 1977 τίθεται επικεφαλής της αντίδρασης των Ελλήνων Κινηματογραφιστών, κατά της τότε κυβερνητικής πολιτικής και αναλαμβάνει την διοργάνωση του καλούμενου “Αντιφεστιβάλ”. Στη συνέχεια ασχολείται συστηματικά με τον συνδικαλισμό (μέχρι και το 1982) και διατελεί διαδοχικά Γραμματέας και Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών καθώς και μέλος του τριμελούς Προεδρείου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημιουργών Οπτικοακουστικών Έργων [F. E. R. A.]. Το 1978 συνεργάζεται, ως προς το κινηματογραφικό σκέλος και τους φωτισμούς, με τον Ιάνη Ξενάκη στο Πολύτοπο Μυκηνών.

Βασικός ομιλητής και για θέματα Κινηματογράφου και Νέων Μέσων των Ελεύθερων Ανοικτών Πανεπιστημίων (από το 1981 έως το 1986). Το 1986 αναλαμβάνει την διεύθυνση καθώς και την αναδιοργάνωση του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και μετά από δύο χρόνια παραιτείται λόγω ουσιαστικών διαφωνιών με τους συνδικαλιστικούς φορείς του Κινηματογραφικού χώρου. Στη συνέχεια τοποθετείται διευθυντής του Τομέα Ψυχαγωγίας της ΕΤ 1, απ’ όπου και αποχώρησε το 1990. Από τις αρχές του 21ου αιώνα διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών ‘Ψηφιακές Μορφές Τέχνης’ το μάθημα της Αισθητικής του Κινηματογράφου και των Νέων Μέσων.

Επιλεγμένη φιλμογραφία: Άσπρο-Μαύρο (με τον Ν. Ζερβό), 1973, Βιο-γραφία, 1974, Corpus, 1979, Ηλεκτρικός Άγγελος, 1981, Η ελληνική τυπογραφία (σειρά ντοκιμαντέρ), 1986-1987, The Athenian Fusion (ντοκιμαντέρ για το ARTE), 1992, Σιωπηλές Μηχανές, 1998

Επιλεγμένες εκδόσεις: Βιογραφία, Εκδόσεις Εξάντας, 1974, Οι πρωτοπορίες στον Κινηματογράφο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1977, Corpus, 1980, Κινηματογράφος: Πρακτική και ιδεολογία, Εκδόσεις Πύλη, 1982, Ελαίας Εικάσματα (με τον Ηρακλή Δ. Λογοθέτη), Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001, Ορώμενα, τιμή στον Αριστοτέλη (φωτολιθογραφίες), Έκδοση ΕΚΠΑ-Καστανιώτη, 2002, Το φιλί της Κλεοπάτρας (χαρακτικά), Εκδόσεις Διάττων, 2004.