Χάρης Μαμουλάκης: «Οι μικροί οικισμοί κινδυνεύουν να χαθούν από τις τοπικές κοινωνίες» (video)

«Οι σημερινοί κάτοικοι των χωριών αυτών, κινδυνεύουν να γίνουν νοικάρηδες κυριολεκτικά στη δική τους γη»

Το κυβερνητικό «ράβε – ξήλωνε» στο ζήτημα των μικρών οικισμών και τις συνέπειες που αυτό έχει στους πολίτες, ανέδειξε ο Τομεάρχης Οικονομικών & Ανάπτυξης της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Βουλευτής Ηρακλείου Χάρης Μαμουλάκης, κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης που κατέθεσε προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας.

Ο Χάρης Μαμουλάκης αναφέρθηκε στο ιστορικό του προεδρικού Διατάγματος 11 (Δ’ 194/15.04.2025) με το οποίο καθορίστηκαν τα κριτήρια, ο τρόπος και οι διαδικασίες οριοθέτησης οικισμών της χώρας με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων. Αναφέρθηκε επίσης αναλυτικά στον καθορισμό των χρήσεων γης, των γενικών όρων και των περιορισμών δόμησης, καθώς και στις αλλαγές που έφεραν οι καθολικές αντιδράσεις πολιτών και φορέων ανά τη χώρα.

Ο Χάρης Μαμουλάκης μίλησε και για τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, οι οποίες δημιουργούν εύλογα την εντύπωση έλλειψης συνολικού σχεδιασμού, και ζήτησε απαντήσεις στα ερωτήματα:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Κρήτη: Νηπιαγωγός βρήκε σπίτι με ενοίκιο μόλις 50 ευρώ – Έτοιμες οι πρώτες δημοτικές κατοικίες στο Δήμο Αγίου Βασιλείου

1. Για πόσους και ποιους συγκεκριμένους οικισμούς έχει ολοκληρωθεί η εκπόνηση των Ειδικών και Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων (Ε.Π.Σ.-Τ.Π.Σ.); Αντίστοιχα για πόσους και ποιους εκκρεμεί η ολοκλήρωσή τους;

2. Πως τεκμηριώνεται συγκεκριμένα το όριο των 700 κατοίκων που διαφοροποιεί τους όρους οικοδομησιμότητας σε μικρούς οικισμούς;

Ολόκληρη τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης:

Υπενθυμίζεται ότι με πρόσφατη δήλωσή του, ο Χάρης Μαμουλάκης επεσήμανε: «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει χωρίς σχέδιο. Ή μήπως με πολύ συγκεκριμένο σχέδιο με το μέλλον των μικρών οικισμών;

Όπως ξέρουμε, με το Προεδρικό Διάταγμα 11 του 2025, οι ιδιοκτήτες είδαν ξαφνικά τα οικόπεδά τους να μετατρέπονται εν μια νυκτί σε χωράφια, αφού χαρακτηρίστηκαν μη οικοδομήσιμα. Η αξία τους κατρακύλησε βυθίζοντας περιουσίες και ελπίδες για ανάπτυξη. Μετά τις έντονες αντιδράσεις, η ίδια η κυβέρνηση έκανε ολική ανατροπή με νέο νόμο, αλλάζοντας ξανά τους κανόνες. Ένα απίστευτο ράβε – ξήλωνε που αφήνει τους πολίτες σε απόλυτη αβεβαιότητα.

Σήμερα η κατάσταση είναι χαοτική. Άλλα ισχύουν για οικισμούς κάτω των 700 κατοίκων, άλλα για εκείνους άνω των 2.000 κατοίκων και εντελώς διαφορετικά για τον ΕΝΦΙΑ όπου η μείωση κατά 50% ισχύει για όσους έχουν κάτω των 1.500 κατοίκους.

Δηλαδή ένας οικισμός με 1400 κατοίκους θα έχει έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ αλλά περιορισμούς στη δόμηση. Ενώ άλλος, με 710 κατοίκους θα αντιμετωπίσει εντελώς διαφορετικούς κανόνες.

Αυτό δεν είναι αναπτυξιακή πολιτική. Είναι μπέρδεμα που οδηγεί τους μικρούς οικισμούς σε στασιμότητα και τους κατοίκους σε αβεβαιότητα για τις περιουσίες τους.

Και εδώ είναι ακριβώς το μεγάλο ερώτημα: Μήπως αυτό το χάος δεν είναι τυχαίο; Γιατί όσο μικροί ιδιοκτήτες βλέπουν τις περιουσίες τους να χάνουν αξία, ανοίγει ο δρόμος για τις μεγάλες εταιρείες. Οι οποίες με το θεσμικό πλαίσιο μπορούν να κάνουν ιδιωτική πολεοδόμηση αρκεί να συγκεντρώνουν 50 στρέμματα.

Έτσι, τα μικρά κομμάτια γης θα πωληθούν κοψοχρονιά και οι λίγοι ισχυροί θα αποκτήσουν ολόκληρες περιοχές χτίζοντας με όρους δόμησης που οι απλοί πολίτες δεν μπορούσαν καν να φανταστούν. Αυτό δεν είναι στήριξη της υπαίθρου. Είναι σχέδιο συγκέντρωσης της γης και του πλούτου στα χέρια λίγων.

Οι μικροί οικισμοί η ελληνική γη, η πατρογονική περιουσία, κινδυνεύουν να χαθούν από τις τοπικές κοινωνίες. Οι σημερινοί κάτοικοι των χωριών των οικισμών αυτών, κινδυνεύουν να γίνουν νοικάρηδες κυριολεκτικά στη δική τους γη και οι μικροί οικισμοί θα υπάρχουν μόνο στους τουριστικούς καταλόγους των μεγάλων εταιρειών.

Οι μικροί οικισμοί χρειάζονται συνεκτικό σχέδιο με βάση τις πραγματικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και όχι πρόχειρες αποφάσεις που αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Γιατί πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν οικογένειες, πατρογονικές περιουσίες, αλλά και η ζωντανή καρδιά της ελληνικής υπαίθρου.».