Ανεπανόρθωτες οι ζημιές στις ελιές από την ξηρασία: «Καλές οι βροχές που έπεσαν αλλά δε φτάνουν»

Πού θα κυμανθεί η φετινή σοδειά

Ευεργετικές αποδεικνύονται για τον πρωτογενή τομέα οι βροχές των τελευταίων ημερών στην Κρήτη. Το νερό που έπεσε, ευτυχώς με φυσιολογική ροή, έδωσε τη δυνατότητα στο έδαφος να “αναπνεύσει”. Οι καλλιέργειες, μετά από ένα μακρύ διάστημα ξηρασίας, ποτίστηκαν και πήραν τα… πάνω τους, κι όλοι πλέον ελπίζουν σε ένα ανάλογο καιρικό μοτίβο καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα.

Η παρατεταμένη ανομβρία, ωστόσο, των τελευταίων δύο ετών δημιούργησε σοβαρότατη βλάβη στους ελαιώνες, σε ένα βαθμό ανεπανόρθωτη κιόλας! Για να επουλωθούν οι πληγές που άφησε σε δέντρα η λειψυδρία, θα περάσουν 2-3 χρόνια, υποστήριξε στον TEAM FM 102 ο εντεταλμένος σύμβουλος ποιότητας ζωής της υπαίθρου της Περιφέρειας Κρήτης Πρίαμος Ιερωνυμάκης. Οι 120.000 τόνοι ελαιολάδου της περιόδου 2022-2023 μάλλον φαντάζουν άπιαστο όνειρο ως τότε.

Πέρσι, το παραγόμενο προϊόν – ο “χρυσός” της κρητικής γης- ήταν λίγο. “Δεν έδεσε ο καρπός” εξηγεί ο κ. Ιερωνυμάκης, περιγράφοντας την υπάρχουσα κατάσταση: “Εφέτος, ο καρπός έδωσε μικρές αφορίες σε λίγα σημεία. Όμως, ειδικά στην ανατολική Κρήτη, το μισό λάδι χάθηκε – στο νομό Λασιθίου σε ποσοστό 70% και στο Ηράκλειο κατά 60%, κι αυτό επειδή δεν υπήρχαν έργα υποδομής”. Ουκ ολίγα ελαιόδεντρα δεν ποτίστηκαν επαρκώς και μοιραία ξεράθηκαν. Για να συνέλθουν και να βλαστήσουν ξανά “χρειάζονται κόψιμο”, αφού η ζημιά εντοπίζεται στον κορμό τους. Σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύει το ίδιο το κεφάλαιο, επομένως κι ένας βασικός πυλώνας της οικονομίας του νησιού, προειδοποιεί ο εντεταλμένος σύμβουλος ποιότητας ζωής της υπαίθρου της Περιφέρειας Κρήτης.

«Στα ίδια επίπεδα με πέρσι η παραγωγή»

Εφέτος, κατά τις εκτιμήσεις του, η παραγωγή θα είναι κινηθεί σε παρόμοια επίπεδα με τα περσινά.

“Εάν έβρεχε ή είχαμε τις κατάλληλες υποδομές να ποτίσουμε, θα πιάναμε 100.000 τόνους, καθώς θα υπήρχε ο καρπός” σημειώνει. Η επιβίωση της Κρήτης ως ελαιοπαραγωγική ζώνη, επισημαίνει ότι, περνά μέσα από έναν μακρόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό που περιλαμβάνει έργα υποδομής και δίδει έμφαση στις εξαγωγές.

“Πρέπει να επενδύσουμε στην ποιότητα” είναι το σύνθημα του κ. Ιερωνυμάκη που προκρίνει τη δημιουργία μικρών φραγμάτων. “Έχει φανεί η τεράστια ζημιά που υπέστησαν οι καλλιέργειες λόγω της ξηρασίας. Όλοι είδαν το τεράστιο κενό στις υποδομές μας που είναι και η αιτία να χαθεί πάνω από τη μισή παραγωγή μας. Υπάρχουν τρόποι διασφάλισης των υδάτινων πόρων, για να μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, από τις φυσικές λεκάνες απορροής. Μπορούν να γίνουν μικρά φράγματα που θα παίζουν έναν διπλό ρόλο: και τα ύδατα θα αναχαιτίζουν σε περίπτωση πλημμυρικών φαινομένων και θα λειτουργούν ως ταμιευτήρες νερού”.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός τον οποίο προτάσσει ο εντεταλμένος σύμβουλος ποιότητας ζωής της υπαίθρου της Περιφέρειας Κρήτης είναι πιο αναγκαίος από ποτέ, όπως υπογραμμίζει.

“Ειδικά για την ελαιοκαλλιέργεια” συνεχίζει ο ίδιος, αφού στο νησί μας λάδι παράγεται και από ετεροεπαγγελματίες, κι όχι μόνο από τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.

“Η Κρήτη βγάζει μία καταπληκτική ποιότητα την οποία πρέπει να στηρίξουμε” θα αναφέρει, θέτοντας άλλη μία σημαντική παράμετρο: “Δεν γίνεται ως Ευρώπη να ανοίγουμε τις πόρτες, χωρίς όρους, σε χώρες που δεν τηρούν τους κανόνες στο θέμα των απαγορευμένων φυτοφαρμάκων. Δεν γίνεται να εισάγουμε χωρίς δασμούς τυνησιακό και τούρκικο ελαιόλαδο”.

«Η ποιότητα πρέπει να πληρώνεται»

Το χρηματιστήριο των τιμών, από την άλλη, καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Κορυφαίος όλων είναι η ποιότητα. “Γίνεται μία πολύ καλή δουλειά και από τους ελαιοπαραγωγούς και από τα ελαιοτριβεία. Το σωστό είναι το έξτρα- έξτρα παρθένο ελαιόλαδο να πληρώνεται, σε μία τιμή που θα επιτρέπει στον παραγωγό να επιβιώσει και να βγάζει τα έξοδά του, αλλά και στον μέσο καταναλωτή να αγοράσει” θα πει ο κ. Ιερωνυμάκης, διευκρινίζοντας πως το προϊόν πρέπει να φτηνύνει προς το ράφι και όχι προς τον παραγωγό. “Δεν καταρρέει η οικονομία μας εξαιτίας του λαδιού” ξεκαθαρίζει.

“Δεν έχουμε τη δυνατότητα να μπορούμε να ελέγχουμε την διεθνή αγορά όπως οι Ισπανοί και οι Ιταλοί. Όμως, είναι απαραίτητο να γίνονται έλεγχοι από το χωράφι στο ράφι. Το ελαιόλαδο έχει εφτά ποιότητες και οι καλές πρέπει να πληρώνονται” επιμένει, κλείνοντας με την εξής απορία: “Όσο παράγεις τόσο φορολογείσαι αντί να επαινείσαι. Πώς θα επιβιώσει ύστερα ο κάθε παραγωγός;”.

Πηγή: goodnet.gr