Η Μαρία Κορίνα Ματσάδο πήγε τελικά στην τελετή του Νόμπελ Ειρήνης

Το Νορβηγικό Ινστιτούτο Νόμπελ ανακοίνωσε ότι η Βενεζουελανή αντιπολιτευόμενη είναι ασφαλής και ταξίδεψε κανονικά για την απονομή, μετά από αρχικές πληροφορίες ότι δεν θα μπορούσε να παρευρεθεί. Η εξέλιξη αυτή άλλαξε το σκηνικό της ημέρας, καθώς η παρουσία της θεωρείται ιδιαίτερα συμβολική, δεδομένων των πολιτικών πιέσεων και των διώξεων που έχει αντιμετωπίσει στη Βενεζουέλα.

Η απουσία πολλών τιμηθέντων από τις τελετές απονομής του Νόμπελ Ειρήνης αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο, είτε λόγω πολιτικών περιορισμών είτε από προσωπική επιλογή. Ανάμεσα σε αυτούς αναμενόταν φέτος και η Βενεζουελανή αντιπολιτευόμενη Μαρία Κορίνα Ματσάδο, καθώς τις προηγούμενες ημέρες υπήρχαν πληροφορίες ότι δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει στο Όσλο.

Τιμηθέντες με Νόμπελ Ειρήνης που δεν παρέστησαν στην απονομή

Ναργκίς Μοχαμαντί (2023)

Πολέμια της υποχρεωτικής χρήσης μαντίλας και της θανατικής ποινής, η Ιρανή ακτιβίστρια κρατούνταν στη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης την ώρα της απονομής του βραβείου. Τα δίδυμα παιδιά της, ηλικίας 17 ετών, που ζουν εξόριστα στη Γαλλία, παρέλαβαν το βραβείο αντί για εκείνη και διάβασαν ομιλία, την οποία είχε καταφέρει να διαβιβάσει από το κελί της.

Η Ναργκίς Μοχαμαντί έχει αφεθεί προσωρινά ελεύθερη από τα τέλη του 2024 για ιατρικούς λόγους.

Άλες Μπιαλιάτσκι (2022)

Ο Άλες Μπιαλιάτσκι, ιδρυτής και «ψυχή» επί χρόνια της Viasna, της κυριότερης οργάνωσης για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λευκορωσία, ήταν φυλακισμένος κατά την απονομή του βραβείου. Το επόμενο έτος καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση για χρηματοδότηση συλλογικών δράσεων που επέφεραν «μεγάλο πλήγμα στη δημόσια τάξη».

Ο Μπιαλιάτσκι εκπροσωπήθηκε από τη σύζυγό του στην τελετή απονομής του Νόμπελ.

Λιου Σιαομπό (2010)

Η καρέκλα έμεινε συμβολικά κενή κατά την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στον Κινέζο αντιφρονούντα, που ήταν φυλακισμένος. Δεν μπόρεσε να εκπροσωπηθεί ούτε από τη σύζυγό του, τη Λιου Σια, η οποία ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, ούτε από τους τρεις αδελφούς του, που δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν την κινεζική επικράτεια.

Μορφή του δημοκρατικού κινήματος της Τιενανμέν το 1989, «μαύρο πρόβατο» για το κομμουνιστικό καθεστώς, ο συγγραφέας και καθηγητής Λογοτεχνίας θα απελευθερωθεί υπό όρους αφότου διαγνώστηκε τον Μάιο του 2017 με καρκίνο στο τελικό στάδιο. Πέθανε τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς.

Αούνγκ Σαν Σου Τσι (1991)

Η αντιφρονούσα από τη Μιανμάρ ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό όταν τιμήθηκε με το βραβείο, αλλά η στρατιωτική χούντα που βρισκόταν στην εξουσία της επέτρεψε να μεταβεί στο Όσλο για να το παραλάβει. Προτίμησε ωστόσο να παραμείνει στη Μιανμάρ, φοβούμενη ότι δεν θα της επιτραπεί να επιστρέψει.

Εκείνη τη χρονιά, μια κενή καρέκλα τοποθετήθηκε στο βήμα. Ο σύζυγός της και οι δύο γιοι τους παρέλαβαν το βραβείο εκ μέρους της.

Λεχ Βαλέσα (1983)

Αν και ήταν ελεύθερος όταν παρέλαβε το βραβείο το 1983, ο Λεχ Βαλέσα, ηγέτης στην παρανομία του συνδικάτου Solidarnosc (Αλληλεγγύη), αποφάσισε να μην πάει στην τελετή απονομής, φοβούμενος δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στην Πολωνία.

Εκπροσωπήθηκε από τη σύζυγό του και τον γιο τους.

Αντρέι Ζαχάροφ (1975)

Τιμηθείς για τους αγώνες του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο φυσικός και αντιφρονών Αντρέι Ζαχάροφ δεν μπόρεσε να πάει στο Όσλο για να παραλάβει το βραβείο, καθώς η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να του χορηγήσει άδεια να βγει από τη χώρα.

Εκπροσωπήθηκε από τη σύζυγό του Έλενα Μπόνερ, ακτιβίστρια επίσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Χένρι Κίσινγκερ και Λε Ντουκ Το (1973)

Το Νόμπελ Ειρήνης 1973, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα στην ιστορία του βραβείου, απονεμήθηκε απουσία των δύο τιμηθέντων, οι οποίοι βραβεύθηκαν για την επίτευξη μιας εφήμερης εκεχειρίας στο Βιετνάμ.

Ο Λε Ντουκ Το αρνήθηκε το βραβείο υποστηρίζοντας πως η εκεχειρία που επιτεύχθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις δεν τηρήθηκε, ενώ ο Κίσινγκερ δεν τόλμησε να μεταβεί στο Όσλο, με τον φόβο διαδηλώσεων.

Καρλ φον Οσιέτσκι (1935)

Όταν τιμήθηκε με το βραβείο, ο Γερμανός ειρηνιστής δημοσιογράφος, που συνελήφθη το 1933 κατά τις μαζικές συλλήψεις αντιπολιτευόμενων οι οποίες ακολούθησαν την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ, βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί.

Τα χρήματα του βραβείου δόθηκαν σε έναν δημοσιογράφο ο οποίος εξαπάτησε την οικογένεια του Καρλ φον Οσιέτσκι και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα για αυτό.

Ο αντιφρονών στο καθεστώς των Ναζί άφησε την τελευταία του πνοή το 1938 στο νοσοκομείο, εξακολουθώντας να βρίσκεται υπό κράτηση.

Πηγή: iefimerida.gr

#ΒΡΑΒΕΙΟ