Δημήτρης Μητροπάνος: Αγαπούσε με αγνό και ρομαντικό τρόπο το ποδόσφαιρο

Δώδεκα χρόνια από το θάνατο του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή

Τρικαλινός στην καταγωγή, ο Δημήτρης Μητροπάνος, γεννήθηκε το 1948 και απεβίωσε στις 17 Απριλίου 2012. Η κηδεία του έγινε στις 19 Απριλίου 2012 στο Α’ Νεκροταφείο παρουσία χιλιάδων κόσμου. Ο κορυφαίος τραγουδιστής είχε αφήσει το αποτύπωμά του και στο χώρο του αθλητισμού, αφού ήταν ποδοσφαιρόφιλος.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Νίκο Μάλλιαρη, πρόεδρο της πρωτοβουλίας φιλάθλων ΕΠΙΣΚΥΡΟΝ και παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και στέλεχος του ΠΣΑΠ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γερμανία: Άνδρας άνοιξε «πυρ» σε αγορά – Αρκετοί οι τραυματίες (Βίντεο)

Όταν έγινε μέλος στον Αστέρα 2004 (ομάδα της Καισαριανής που δεν υπάρχει πια), οι παίκτες του χάρισαν μία μπάλα που έγραφε «Από τον κόκκινο ΑΣΤΕΡΑ 2004 στον κατακόκκινο αστέρα Δημήτρη Μητροπάνο». Και ήταν όντως έτσι, αφού ο μεγάλος τραγουδιστής είχε περάσει από τα 40 κύματα της μετεμφυλιακής περιόδου. Γνώρισε τον πολιτικό πρόσφυγα στη Ρουμανία, πατέρα του σε ηλικία 29 ετών, χωρίς μέχρι τα 16 του χρόνια να γνωρίζει αν ήταν εν ζωή. Πίστευε ότι είχε σκοτωθεί στον εμφύλιο, μέχρι που ήρθε ένα γράμμα από τη Ρουμανία.

Δεν βρήκε το δρόμο στρωμένο, καθώς δούλευε από μικρή ηλικία, σερβιτόρος και σε ξυλουργείο, ενώ το 1964 κατέβηκε στην Αθήνα.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Νίκο Μάλλιαρη, πρόεδρο της πρωτοβουλίας φιλάθλων ΕΠΙΣΚΥΡΟΝ και παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και στέλεχος του ΠΣΑΠ

Συμμετείχε στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, στήριζε το ΚΚΕ, ενώ το 1977 με δικά του έξοδα ναύλωσε τρία πούλμαν για να μεταφερθούν απεργοί ποδοσφαιριστές του ΠΣΑΠ για να πάρουν μέρος σε συγκεντρώσεις που θα γίνονταν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα. Έπεισε μαζί με το Μανώλη Μητσιά, τη Δούκισσα και τη Λίτσα Διαμάντη για να πάρουν μέρος σε λαϊκή συναυλία για την ενίσχυση του απεργιακού αγώνα του ΠΣΑΠ και των ποδοσφαιριστών. Η κίνηση έγινε όταν ο ΠΣΑΠ που ήξερε ότι ήταν φίλαθλος, του απευθύνθηκε στα πλαίσια κίνησης προς καλλιτέχνες για στήριξη του αγώνα τους. Ως προς τις ποδοσφαιρικές του προτιμήσεις ήταν φίλαθλος του Ολυμπιακού και πήγαινε στο γήπεδο.

Παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του λαϊκός, αυθεντικός, μακριά από βεντετισμούς, χωρίς να του αλέσει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά η κρεατομηχανή της δημοσιότητας που συχνά «μεταλλάσσει» τους ανθρώπους.

Όσοι τον έζησαν από κοντά λένε ότι το γεγονός ότι κατάφερε χωρίς εκπτώσεις να κάνει ακόμα και τους ισχυρούς του πλούτου να πηγαίνουν στα κέντρα που τραγουδούσε και να αναγνωρίζουν τη δουλειά του, αλλά στο κοινωνικό επίπεδο οι αντιλήψεις που πρέσβευε να βρίσκονται στον αντίποδα σε μία κοινωνία που οι λίγοι πλούτιζαν από την εργασία των πολλών, αποτυπώθηκε και στις ερμηνείες του, ειδικά στα «βαριά» τραγούδια, που έβγαιναν από μέσα του.

Εκπέμποντας σε αυτό το μήκος κύματος ανέπτυξε ανάλογες σχέσεις και με πρόσωπα από το χώρο του αθλητισμού που κινούνταν σε ανάλογες λογικές και ειδικά όσους μέσα από το ποδόσφαιρο, ξεκίνησαν από λαϊκές συνοικίες και η επιτυχία τους έφερε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, χωρίς να αλλάξει ο χαρακτήρας τους από την εφήμερη λάμψη της βιομηχανίας ανάδειξης των ποδοσφαιρικών ειδώλων.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Νίκο Μάλλιαρη, πρόεδρο της πρωτοβουλίας φιλάθλων ΕΠΙΣΚΥΡΟΝ και παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και στέλεχος του ΠΣΑΠ

Αυτή η αυθεντικότητα τον είχε κάνει φίλαθλο και όχι οπαδό, έτσι όταν η μετατροπή του ποδοσφαίρου σε μπίζνα, οδήγησε σε «δόγματα» όπως την επιτυχία της πρωτιάς με κάθε μέσο, με παρεμβάσεις σε διοικητικά και οργανωτικά επίπεδα, με πιέσεις στη διαιτησία και με την οργάνωση οπαδικών στρατών, στράφηκε στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, εκεί που τα απόνερα της εμπορευματοποίησης δεν είχαν δημιουργήσει τουλάχιστον έως ένα βαθμό, τέτοια φαινόμενα και που σαφώς υπήρχαν και υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια γνήσιας φίλαθλης έκφρασης, αν και εκεί το πεδίο περιέχει και «μικρογραφίες» από τα κακώς κείμενα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού.

Από το ποδόσφαιρο μιας ρομαντικής εποχής, σίγουρα με προβλήματα, αλλά αυθεντικό παράγοντα χαράς και έκφρασης για τα λαϊκά στρώματα, η «μετάβαση» στην εποχή της αξιοποίησής του από λογής – λογής επενδυτές, δημιούργησε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον, στο οποίο ένοιωθε ότι δεν «χώραγε» ο τρόπος που το προσέγγιζε.

Έτσι προέκυψε και η εγγραφή του στον Αστέρα 2004 ως μέλος, αφού ο συγκεκριμένος σύλλογος είχε έντονη δράση και εκτός γηπέδων σε θέματα πολιτισμού, όπως άλλωστε έχουμε παρουσιάσει σε ειδικό αφιέρωμα που είχαμε κάνει στην ιστορία του.

Όμως ο μεγάλος τραγουδιστής και αγνός φίλαθλος, δυστυχώς είδε την «κόκκινη κάρτα» στο παιχνίδι της ζωής και μας άφησε νωρίς, ενώ είχε ακόμα πολλά να προσφέρει σε όλα τα επίπεδα.

Πηγή: ertnews.gr

Διαβάστε επίσης: