Euroleague: Ρεκόρ τραυματισμών στην εφετινή αγωνιστική χρονιά!

Ανησυχητικές διαστάσεις παίρνει το φαινόμενο των τραυματισμών εφέτος στη Euroleague

Ο τραυματισμός του Κίναν Έβανς, πέραν του ότι σκίασε τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ζάλγκιρις, ήρθε να προστεθεί σε μια μακρά λίστα σοβαρών τραυματισμών που ταλαιπωρούν τις περισσότερες ομάδες της Euroleague την εφετινή χρονιά, η οποία κατέχει πλέον αρνητικό ρεκόρ.

Η φετινή Euroleague βιώνει μια κρίση που ξεπερνά τα όρια της «κακής τύχης». Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο τρίμηνο, οι τραυματισμοί έχουν χτυπήσει ανελέητα σχεδόν κάθε ομάδα. Ρόστερ αποδεκατισμένα, αστέρες εκτός δράσης, προπονητές σε διαρκή αναπροσαρμογή πλάνων και φίλαθλοι που βλέπουν το θέαμα να υποβαθμίζεται. Το μπάσκετ υψηλού επιπέδου πληρώνει το τίμημα της υπερφόρτωσης, της έντασης και της έλλειψης πρόληψης. Και ο τραυματισμός του Κίναν Έβανς στον αγώνα Ολυμπιακός-Ζάλγκιρις ήρθε να λειτουργήσει ως καταλύτης, φέρνοντας στην επιφάνεια μια αθέατη, αλλά βαθιά κρίση.

Ο σοκαριστικός τραυματισμός του Αμερικανού γκαρντ δεν ήταν απλώς μια άτυχη στιγμή. Ήταν η πιο ηχηρή υπενθύμιση ότι κάτι δεν πάει καλά στη φετινή Euroleague. Η ρήξη αχίλλειου τένοντα που υπέστη δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά σύμπτωμα μιας ευρύτερης και ανησυχητικής πραγματικότητας. Το πρόβλημα δεν αφορά τον ίδιο, ούτε το ιατρικό επιτελείο του Ολυμπιακού, που ενήργησε με επαγγελματισμό και προσοχή. Είναι δομικό, βαθύ και αφορά τη συνολική φυσική επιβάρυνση των αθλητών, την έλλειψη πρόληψης, την πίεση για άμεση απόδοση και την εμπορική λογική που συχνά υπερισχύει της ανθρώπινης αντοχής. Η φετινή σεζόν θέτει σοβαρά ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού μπάσκετ όπως το γνωρίζουμε.

Δεν είναι μόνο ο Έβανς

Ο Κίναν Έβανς έχει υποστεί τρεις σοβαρούς τραυματισμούς μέσα σε τρία χρόνια, γεγονός που τον καθιστά επιρρεπή και ευάλωτο. Ωστόσο, η φετινή έξαρση τραυματισμών δεν αφορά μόνο αθλητές με ιστορικό. Ο αριθμός των παικτών που έχουν τεθεί εκτός δράσης είναι πρωτοφανής: Ο Ερυθρός Αστέρας μετρά 8 τραυματίες, η Dubai BC 6, η Μπάγερν Μονάχου άλλους 6. Οι ομάδες αγωνίζονται με αποδεκατισμένα ρόστερ, οι προπονητές αυτοσχεδιάζουν με πειραματικές πεντάδες και οι φίλαθλοι βλέπουν αστέρες να κάθονται στον πάγκο με πολιτικά αντί να πρωταγωνιστούν στο παρκέ. Το πρόβλημα είναι δομικό και δεν περιορίζεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις.

Ένα πρόγραμμα που εξαντλεί

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Βορίζια: Ταυτοποιήθηκε το άτομο που έβαλε τη βόμβα και ξεκίνησε το μακελειό – Σε ποια οικογένεια ανήκει

Η Euroleague έχει εξελιχθεί σε ένα αθλητικό μαραθώνιο υψηλής έντασης, με τους παίκτες να καλούνται να αγωνιστούν σε δύο ευρωπαϊκά ματς την εβδομάδα, να ταξιδεύουν σε τρεις χώρες και να παίξουν και στο εγχώριο πρωτάθλημα το σαββατοκύριακο. Η ξεκούραση είναι πολυτέλεια, η αποκατάσταση σχεδόν ανύπαρκτη και η διαχείριση του φορτίου γίνεται υπό πίεση. Ακόμα και το NBA, με περισσότερους αγώνες, προσφέρει καλύτερη δομή, ταξιδιωτικές συνθήκες και δυνατότητα «load management». Στην Euroleague, κάθε ματς μετράει. Και αυτό δημιουργεί πίεση: Παίξε ή χάσε τη θέση σου.

Ο αχίλλειος τένοντας στο στόχαστρο

Η ρήξη αχίλλειου τένοντα έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο συχνούς και σοβαρούς τραυματισμούς στον σύγχρονο αθλητισμό. Σύμφωνα με έρευνα του 2024 στο Sports Medicine-Open, η αύξηση των περιστατικών δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα τεσσάρων βασικών παραγόντων που συνδέονται άμεσα με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί το παιχνίδι:

Αγωνιστική υπερφόρτωση: Οι συνεχείς αγώνες προκαλούν μικροκακώσεις που δεν επουλώνονται, με τον αχίλλειο να δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση.

Αύξηση εκρηκτικότητας και ταχύτητας: Οι αθλητές εκτελούν συνεχώς σπριντ, άλματα και απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, δημιουργώντας τεράστια δύναμη έλξης στον τένοντα.

Προπονητική ένταση: Η έμφαση σε πλειομετρικές ασκήσεις και μέγιστη ισχύ αυξάνει τη φόρτιση χωρίς πάντα να συνοδεύεται από σωστή ενδυνάμωση.

Ελλιπής αποφόρτιση: Οι τένοντες λειτουργούν συνεχώς στα «κόκκινα», οδηγώντας σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις και τενοντίτιδες που συχνά δεν εντοπίζονται εγκαίρως.

Επαγγελματισμός υπό πίεση

Δεν φταίει μόνο το πρόγραμμα. Πολλοί παίκτες φτάνουν στην προετοιμασία εκτός φόρμας, βασίζονται στο ταλέντο τους και «μπαίνουν σε ρυθμό» μέσα από τους αγώνες. Η έλλειψη ύπνου, η κακή διατροφή, η αμέλεια στην αποθεραπεία αυξάνουν τον κίνδυνο. Οι Αμερικανοί παίκτες, για παράδειγμα, συχνά κοιμούνται λιγότερο για να επικοινωνούν με τις οικογένειές τους σε διαφορετικές ζώνες ώρας. Η επαγγελματική ευθύνη δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου, αλλά και πειθαρχίας, πρόληψης και αυτοδιαχείρισης.

Οι γιατροί δεν προλαβαίνουν

Οι ιατρικές ομάδες των συλλόγων βρίσκονται υπό ασφυκτική πίεση. Η πρόληψη απαιτεί χρόνο, εξοπλισμό και δεδομένα -όλα σε έλλειψη. Οι παίκτες επιστρέφουν πρόωρα, οι υποτροπές αυξάνονται και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Όπως ανέφερε ανώνυμα φυσιοθεραπευτής ομάδας της Euroleague στο basketballsphere.com: «Συχνά δεν προλαβαίνουμε να προλάβουμε. Απλώς σβήνουμε φωτιές». Η διαχείριση τραυματισμών έχει γίνει καθημερινή μάχη, αντί για στρατηγική πρόληψη.

Η φετινή σεζόν είναι προειδοποίηση. Αν δεν αλλάξει κάτι, οι τραυματισμοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Η Euroleague πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην εμπορικότητα και την υγεία των παικτών. Οι παίκτες είναι το προϊόν. Χωρίς αυτούς, δεν υπάρχει θέαμα. Δεν υπάρχει μέλλον. Η ευθύνη είναι συλλογική: Παίκτες, προπονητές, ομάδες, ELPA και διοργανωτές πρέπει να συνεργαστούν για να προστατεύσουν το πιο πολύτιμο στοιχείο του αθλήματος -το ανθρώπινο σώμα.

Πηγή: sport-fm.gr