Γιατί «Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» έμεινε χωρίς στίχους; – Η ιστορία πίσω από το εμβληματικό τραγούδι

Το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας γράφτηκε από τον Μάνο Λοΐζο πάνω στο υλικό της ταινίας «Ευδοκία»

Τραγούδια που αγαπήσαμε και χορέψαμε αμέτρητες φορές στη ζωή μας, κρύβουν από πίσω μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία όπως συνέβη και με το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας», ένα ορχηστρικό κομμάτι που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος για να ντύσει την πιο χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας «Ευδοκίας», του Αλέξη Δαμιανού.

Το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας γράφτηκε από τον Μάνο Λοΐζο πάνω στο υλικό της ταινίας «Ευδοκία», το οποίο του έδωσε ο σκηνοθέτης της, Αλέξης Δαμιανός.

Η σκηνή έδειχνε έναν φαντάρο να σηκώνεται και να χορεύει ζεϊμπέκικο με πάθος μέσα σε μια συνοικιακή ταβέρνα της Κάτω Κηφισιάς κοιτώντας στα μάτια την όμορφη πόρνη Ευδοκία. Παρότι εκείνη συνοδεύεται από τρεις άντρες, παρασύρεται στο βλέμμα του άντρα και χτυπώντας παλαμάκια του δίνει τον ρυθμό. Κατά τη διάρκεια της μουσικής στην ταινία, ακούγεται η φωνή και το γέλιο της Ελένης Ροδά, η οποία ντούμπλαρε την πρωταγωνίστρια Μαρία Βασιλείου, διότι τα ελληνικά της δεν ήταν καθόλου καλά.

Στα γυρίσματα της ταινίας ο χορός είχε γίνει πάνω σε διαφορετικό τραγούδι και συγκεκριμένα σε ένα του Μάρκου Βαμβακάρη.

Ο θρύλος λέει πώς το τραγούδι αυτό ήταν το «Τα ματόκλαδα σου» όμως ο Γιώργος Κουτούζης ο πρωταγωνιστής της σκηνής είχε δηλώσει σε συνέντευξη του ότι το τραγούδι ήταν η «Ατάκτη».

Ο Λοΐζος είδε το υλικό από τα γυρίσματα, τα οποία κράτησαν δύο μέρες και αμέσως μετά συνέθεσε το ορχηστρικό κομμάτι το οποίο πρόβαρε για πρώτη φορά στο σπίτι του παρουσία του σκηνοθέτη Αλέξη Δαμιανού, με τον ρεμπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη να παίζει τζουρά. Αργότερα ο Λοΐζος θα ζητήσει τον ίδιο τζουρά για να παίξει στην ηχογράφηση του κομματιού.

Η ταινία «Ευδοκία» θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1971 χωρίς όμως να καταφέρει να λάβει το βραβείο μουσικής, το οποίο κέρδισε η ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι». Ο Λοΐζος αποφάσισε να διαχωρίσει το τραγούδι από την ταινία και έτσι συμπεριέλαβε το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» το 1972 με νέα ενορχήστρωση στο δίσκο «Να ‘χαμε τι να ‘χαμε». Κάπως έτσι ξεκίνησε το ορχηστρικό κομμάτι να γίνεται ευρέως γνωστό. Όπως έχει διηγηθεί ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Λοΐζος με τον οποίον συνεργάζονταν στενά, του ζήτησε να γράψει στίχους για το συγκεκριμένο ορχηστρικό με τον στιχουργό να αρνείται, αφού άκουσε τη μουσική, θεωρώντας ότι δε χρειάζεται το κομμάτι τίποτα παραπάνω.