Η χώρα που έχει χρυσό, χαλκό, κοβάλτιο, διαμάντια, πετρέλαιο, ουράνιο 24 τρισ. κι όμως είναι μια από τις 10 φτωχότερες του πλανήτη

Έχει ό,τι χρειάζεται ο κόσμος για να λειτουργεί κι όμως, οι κάτοικοι πεινάνε

Έχει ό,τι χρειάζεται η τεχνολογία του 21ου αιώνα για να λειτουργεί. Κι όμως, το 70% του πληθυσμού της χώρας δεν έχει ηλεκτρικό. Κάτω από τα πόδια της υπάρχουν χαλκός, κοβάλτιο, χρυσός, διαμάντια, πετρέλαιο, ουράνιο και coltan — το μετάλλευμα που κάνει τα smartphones και τα laptop να λειτουργούν.

Η αξία των κοιτασμάτων της ξεπερνά τα 24 τρισεκατομμύρια δολάρια. Κι όμως, είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι η πιο σπαραγμένη χώρα της σύγχρονης ιστορίας. Μια χώρα τόσο πλούσια σε φυσικά αποθέματα, που θα μπορούσε να ταΐζει και να φωτίζει ολόκληρη την Αφρική. Αντί γι’ αυτό, βρίσκεται μόνιμα στις τελευταίες θέσεις του παγκόσμιου δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Το ΑΕΠ ανά κάτοικο δεν ξεπερνά τα 600 δολάρια το χρόνο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Νεκρός ηλικιωμένος από σύγκρουση ΙΧ με όχημα που οδηγούσε μεθυσμένος 23χρονος

Το Κονγκό έχει πάνω από 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων σε κοβάλτιο, που είναι απαραίτητο για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Διαθέτει τεράστια κοιτάσματα coltan, από το οποίο εξάγονται το ταντάλιο και το νιόβιο — στρατηγικά μέταλλα για την αεροναυπηγική, τους υπερυπολογιστές και την ιατρική τεχνολογία. Οι εταιρείες τεχνολογίας του πλανήτη εξαρτώνται από αυτό το έδαφος.

Κι όμως, εκεί οι δρόμοι είναι λάσπες. Τα σχολεία διαλυμένα. Τα παιδιά δουλεύουν με τα χέρια μέσα στη γη, ανασύροντας μετάλλευμα για λίγα σεντς. Μεγάλο μέρος των μεταλλείων ελέγχεται από αντάρτικες ομάδες ή ιδιωτικές εταιρείες που δεν πληρώνουν φόρους. Ο φυσικός πλούτος δεν φτάνει ποτέ στον λαό. Οι ντόπιοι πεθαίνουν για να ζει ψηφιακά ο υπόλοιπος κόσμος.

Η χώρα έχει περάσει από την αποικιοκρατία του Βελγίου, στην αιματηρή δικτατορία του Μομπούτου, και στη συνέχεια σε αλλεπάλληλους εμφυλίους. Σήμερα, περισσότερες από 100 ένοπλες οργανώσεις δρουν στο έδαφός της. Οι εταιρείες εξόρυξης παίζουν τον ρόλο μεσαζόντων μεταξύ διεθνούς εμπορίου και τοπικής παρανομίας. Το Κονγκό δεν είναι φτωχό επειδή δεν έχει. Είναι φτωχό επειδή δεν του επιτρέπουν να έχει.

Η ειρωνεία είναι τραγική. Από το Κονγκό βγαίνουν μέταλλα που δίνουν ενέργεια, αλλά εκεί οι άνθρωποι ζουν στο σκοτάδι. Βγαίνουν μέταλλα για ψηφιακή πρόοδο, αλλά εκεί τα παιδιά δεν ξέρουν να γράφουν. Η τεχνολογική πρόοδος του πλανήτη βασίζεται στη φτώχεια μιας χώρας που κάθεται πάνω σε βουνά από χρυσό και κοβάλτιο. Και δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι η πραγματικότητα.

sportime.gr