Η Γη έχει 6 μίνι φεγγάρια-Πως προέρχονται

Μερικά από τα συντρίμμια μπορεί περιστασιακά να τραβηχτούν σε τροχιά γύρω από τη Γη, δημιουργώντας τα

Μια νέα έρευνα υποδηλώνει ότι τουλάχιστον έξι αντικείμενα μπορεί να περιστρέφονται για σύντομο χρονικό διάστημα γύρω από τη Γη– κερδίζοντας έτσι τον τίτλο «μίνι φεγγάρια», πριν συνεχίσουν την πορεία τους γύρω από τον Ήλιο.

Ωστόσο, το μικρό μέγεθος και η μεγάλη ταχύτητα των μίνι φεγγαριών καθιστούν δύσκολο τον εντοπισμό τους.

Όταν αντικείμενα συγκρούονται με τη Σελήνη, εκτοξεύουν μια βροχή από υλικό, μέρος του οποίου καταφέρνει να διαφύγει στο διάστημα.

Αν και μπορεί να υπάρχουν περιστασιακά μεγάλα κομμάτια, τα περισσότερα κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και έχουν διάμετρο μικρότερη από 2 μέτρα, αναφέρει το LiveScience.

Το μεγαλύτερο μέρος του σεληνιακού υλικού μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, ο οποίος έχει μεγαλύτερη βαρυτική έλξη.

Ωστόσο, μερικά από τα συντρίμμια μπορεί περιστασιακά να τραβηχτούν σε τροχιά γύρω από τη Γη πριν επιστρέψουν στην τροχιά του Ήλιου, εξηγούν ερευνητές σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Icarus.

Τι ορίζεται ως μίνι φεγγάρι

Αν και η Διεθνής Αστρονομική Ένωση δεν έχει δώσει επίσημο ορισμό, προηγούμενες έρευνες υποδηλώνουν ότι ένα μίνι φεγγάρι μπορεί να είναι ένα αντικείμενο που είναι τουλάχιστον προσωρινά συνδεδεμένο με τη Γη, κάνει τουλάχιστον μία περιστροφή γύρω από τον πλανήτη και βρίσκεται σε κάποια στιγμή της τροχιάς του σε απόσταση μικρότερη από περίπου τέσσερις φορές την απόσταση Γης-Σελήνης.

Τα μίνι φεγγάρια μπορούν να προέρχονται από οπουδήποτε στο ηλιακό σύστημα, αλλά μια μελέτη του 2018 υποδηλώνει ότι τα περισσότερα προέρχονται από την περιοχή της ζώνης των αστεροειδών, μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία.

Ωστόσο, η πρόσφατη εμφάνιση μίνι φεγγαριών από τη Σελήνη θέτει υπό αμφισβήτηση αυτό το εύρημα.

Κομμάτια της Σελήνης

Το 2016, το τηλεσκόπιο Pan-STARRS1 για την παρατήρηση αστεροειδών στη Χαβάη εντόπισε ένα αντικείμενο κοντά στη Γη, με πλάτος 40 έως 100 μέτρα, να περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο σε συγχρονισμό με τη Γη.

Μεταγενέστερες μελέτες αποκάλυψαν ότι το 469219 Kamo’oalewa, όπως ονομάστηκε, ήταν ένα κομμάτι της Σελήνης που αποκοπεί πριν από 1 έως 10 εκατομμύρια χρόνια κατά τη σύγκρουση που σχημάτισε τον κρατήρα Giordano Bruno.

Νωρίτερα φέτος, οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι ένας δεύτερος προσωρινός γήινος δορυφόρος φαίνεται να έχει σεληνιακή προέλευση.

Το αντικείμενο, που ανακαλύφθηκε πέρυσι και ονομάστηκε 2024 PT5, μοιάζει περισσότερο με τη Σελήνη παρά με αστεροειδή.

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός μικρού αστεροειδή όπως ο 2024 PT5, που αιχμαλωτίστηκε πέρυσι για λίγο από τη βαρύτητα της Γης

Μαζί, αυτά τα δύο αντικείμενα υποδηλώνουν ότι η Σελήνη θα μπορούσε να γεννά τα δικά της μίνι φεγγάρια.

Έτσι, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Χαβάης αποφάσισαν να υπολογίσουν πόσα τέτοια μίνι φεγγάρια θα μπορούσαν να υπάρχουν.

Βασιζόμενοι σε προσομοιώσεις της συμπεριφοράς των σωματιδίων που εκτοξεύονται από τη Σελήνη, ανακάλυψαν ότι πολλά από αυτά θα μπορούσαν να «συλληφθούν», τουλάχιστον προσωρινά, από τη Γη, και ότι περίπου το ένα πέμπτο από αυτά θα μπορούσαν να γίνουν μίνι φεγγάρια.

Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, 6,5 δορυφόροι που έχουν γεννηθεί από τη Σελήνη μπορεί να περιστρέφονται γύρω από τη Γη ταυτόχρονα ανά πάσα στιγμή.

Ένα μέσο μίνι φεγγάρι περιστρέφεται γύρω από τη Γη για περίπου εννέα μήνες κατά μέσο όρο, και αυτά ανανεώνονται συνεχώς από το υλικό που ταξιδεύει σε τροχιά παρόμοια με της Γης.

Μικρό μέγεθος, μεγάλη ταχύτητα

Τα μίνι φεγγάρια είναι δύσκολο να εντοπιστούν εξαιτίας τόσο του μεγέθους όσο και της ταχύτητάς τους.

Τα περισσότερα θραύσματα έχουν διάμετρο από 1 έως 2 μέτρα. «Η ανίχνευση αντικειμένων σε αυτό το μέγεθος σημαίνει ότι πρέπει να βρίσκονται κοντά, ώστε να είναι φωτεινά, αλλά αν βρίσκονται κοντά, αυτό σημαίνει ότι κινούνται γρήγορα στον ουρανό», εξηγεί ο Robert Jedicke, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης και κύριος συγγραφέας της μελέτης.

Σε μαζικές έρευνες του ουρανού, οι υπολογιστές συνήθως εστιάζουν στην ανίχνευση της κίνησης.

Όταν οι μίνι φεγγάρια είναι αρκετά κοντά για να φανούν, η γρήγορη κίνησή τους μπορεί να αφήσει ίχνη, αντί για σημεία, στις εικόνες του ουρανού. «Τα ίχνη είναι πιο δύσκολο να αναγνωριστούν από τους αλγόριθμους των υπολογιστών», λέει ο Jedicke.

Μόλις τα αντικείμενα ταυτοποιηθούν, η παρακολούθησή τους γίνεται ευκολότερη, καθώς οι αστρονόμοι γνωρίζουν πού και πότε να αναζητήσουν τα μίνι φεγγάρια.