Η Κρήτη του Βενιζέλου και του Καζαντζάκη δεν μπορεί να έχει σχέση με μαφίες

Η ευθύνη όλων μας

Τα όσα συμβαίνουν σε ορισμένα χωριά της Κρήτης, και τελευταία στη Βορίζια, επιβεβαιώνουν την παροιμία: «ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι».

Η κοινωνία γνωρίζει, οι αρχές γνωρίζουν, οι τοπικοί παράγοντες γνωρίζουν. Κι όμως, το φαινόμενο διαιωνίζεται — ντυμένο με το ένδυμα της «παράδοσης» και της «λεβεντιάς».

Η στρεβλή «παράδοση»

Η ανομία, η παράνομη οπλοκατοχή, το εμπόριο ναρκωτικών, οι εκβιασμοί και οι τοπικές μαφίες δεν είναι φαινόμενα σημερινά. Υπάρχουν δεκαετίες τώρα, σε μια σιωπηλή συνεννόηση ανάμεσα σε ντόπιους ισχυρούς, πολιτικούς, παράγοντες, αστυνομικούς και δικαστικούς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Πένθος στο Ρέθυμνο για τον χαμό της Αντωνίας Σαριδάκη

Και αντί να ονομάζονται όπως είναι — έγκλημα — προτιμάται να λέγονται “παραδοσιακή μαγκιά”, “καπετανάτο”, “λεβεντιά”.

Πρόκειται για νοσηρή εξιδανίκευση της παρανομίας, μια επικίνδυνη πολιτισμική μετάλλαξη που μετατρέπει το έγκλημα σε κοινωνικό προνόμιο.

Η ομερτά, η σιωπή του φόβου και της συνενοχής, παραμένει ισχυρότερη από τον νόμο.

Όποιος μιλήσει, «προδίδει το χωριό». Όποιος αντιδρά, «δεν είναι δικός μας».

Η «τοπική εξουσία» των μικρών βιλαετίων

Αυτά τα «γκέτο» της Κρήτης δεν φύτρωσαν τυχαία. Καλλιεργήθηκαν μεθοδικά, με την ανοχή — αν όχι τη στήριξη — ενός ολόκληρου πελατειακού συστήματος.

Βολεύουν όλους:

τους πολιτικούς, που παίρνουν ψήφους με αντάλλαγμα σιωπή·

τους παράγοντες, που εξασφαλίζουν ισχύ και φόβο·

τους αστυνομικούς, που επιλέγουν πού «μπορούν» να παρέμβουν και πού όχι.

Έτσι, χτίστηκε ένας παρα-μηχανισμός εξουσίας, μια μικρογραφία φεουδαρχίας που θυμίζει μεσαίωνα. Μια κοινωνία οργανωμένη γύρω από το ποιος «κρατάει όπλο», ποιος «έχει πρόβατα» και ποιος «δεν μιλά».

Το προφίλ του «λεβέντη» που βολεύει

Το σύστημα τους θέλει αγράμματους, μεθυσμένους από ρακή και ψευτοπαράδοση, με τα ίδια μούσια και μαλλιά, με ψεύτικα επιδόματα και “μαϊμού” αναπηρίες, για να τους ελέγχει.

Να τους χρησιμοποιεί κάθε φορά που χρειάζεται «παλληκαράδες» — στις πορείες, στις εκλογές, στις αντιπαραθέσεις.

Ένας άνθρωπος χωρίς παιδεία είναι εύκολο να πειστεί ότι το όπλο του είναι τιμή και προέκταση του εαυτού του.

Ότι η παρανομία είναι λεβεντιά.

Ότι η βία είναι τρόπος ζωής.

Η ευθύνη όλων μας

Η σιωπή, η ανοχή και η συνενοχή δεν είναι «τοπική κουλτούρα» — είναι ντροπή.

Η Κρήτη, νησί με ιστορία, πολιτισμό και φιλότιμο, δεν αξίζει να ταυτίζεται με την παρανομία.

Η αληθινή κρητική λεβεντιά δεν μετριέται με όπλα και μαγκιές, αλλά με αξιοπρέπεια, τιμιότητα και φως.

Όσο όμως το κράτος, οι αρχές και η κοινωνία κάνουν τα στραβά μάτια, το σκοτάδι θα απλώνεται.

Η Κρήτη του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Νίκου Καζαντζάκη και του Ψηλορείτη, η Κρήτη του Δία δεν έχει καμία σχέση με την Κρήτη της ομερτά.

Ήρθε η ώρα να πάψουμε να αποκαλούμε την εγκληματικότητα “παράδοση”.

Η λεβεντιά δεν κρατάει καλάσνικοφ. Κρατάει αξιοπρέπεια.

Πηγή: newsbomb.gr