Η «στοιχειωμένη» παραλία και ο θρύλος με τους νεκρούς που βγαίνουν από τη θάλασσα

Ταξιδιωτικές και ιστορικές αναφορές μιλούν για έναν μικρό παράκτιο οικισμό που άκμασε στην αρχαιότητα

Η Νότια Εύβοια, αποτελεί ένα τοπίο άγριας ομορφιάς. Ένα μέρος που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το βόρειο κομμάτι του νησιού. Ιδιαίτερα όσο πλησιάζουμε προς το νότιο άκρο, τότε το «άγριο» τοπίο συναντά τον μύθο και τους θρύλους. Αρχικά από τα περίφημα Δρακόσπιτα εκεί στην κορυφή της Όχης, μέχρι την απότομες παραλίες στο Κάβο Ντόρο και τη θάλασσα που ήθελαν να αποφύγουν οι ναυτικοί.

Εκεί λοιπόν, στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, βρίσκεται μια από τις πιο μυστηριώδεις και ονειρικές παραλίες του νησιού: η Αρχάμπολη. Ενδεχομένως στους μη… μυημένους το όνομά της να μην λέει κάτι. Όσοι έχουν καταφέρει να την επισκεφθούν όμως, μιας και είναι απομονωμένη και προσβάσιμη μόνο με δύσβατο μονοπάτι ή με σκάφος, αντικρίζουν τη λευκή άμμο και νερά που θυμίζουν τροπικό τοπίο.

Μέχρι εδώ όλα καλά και… ειδυλλιακά. Πίσω όμως από το τοπίο υπάρχουν ιστορίες που ξεκινούν από ιστορικά γεγονότα και φτάνουν μέχρι τα… φαντάσματα!

Εκεί που το τοπίο συναντά τους θρύλους

Η περιοχή της Αρχάμπολης φιλοξενεί ίχνη ενός εγκαταλελειμμένου οικισμού, πιθανότατα αρχαίας πόλης, που σύμφωνα με λαϊκές παραδόσεις «ερημώθηκε μυστηριωδώς». Κτίσματα, τοίχοι και πετρόκτιστα κατάλοιπα στέκονται ακόμη δίπλα στο ρέμα που κατηφορίζει από την Όχη, υποδηλώνοντας οργανωμένη ανθρώπινη εγκατάσταση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Τα 4 ζώδια που χρειάζονται επειγόντως ξεκούραση πριν τα Χριστούγεννα

Ταξιδιωτικές και ιστορικές αναφορές μιλούν για έναν μικρό παράκτιο οικισμό που άκμασε στην αρχαιότητα, πιθανώς χάρη στα μεταλλεία της περιοχής. Άλλες εκδοχές συνδέουν την παρακμή του με επιθέσεις ή λεηλασίες, όπως εκείνες του Μιθριδάτη τον 1ο αιώνα π.Χ. Η εγκατάλειψη παραμένει ανεξήγητη, γεγονός που τροφοδότησε επί δεκαετίες τη φαντασία των κατοίκων της γύρω περιοχής.

Η Αρχάμπολη σχηματίζεται στο στόμιο μιας βαθιάς χαράδρας, από την οποία περνά χείμαρρος τον χειμώνα. Η πρόσβαση γίνεται κυρίως από δύο μονοπάτια, που ξεκινούν είτε από το Θύμι είτε από τον Ευαγγελισμό. Στην άκρη της παραλίας στέκει και το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, ένα από τα λίγα σημάδια ότι ο άνθρωπος συνέχισε, με κάποιον τρόπο, να επιστρέφει σε αυτόν τον τόπο.

Αρχάμπολη: Το βίαιο τέλος των κατοίκων της

Ένας παλιός λαϊκός θρύλος λέει ότι οι κάτοικοι της «χαμένης» πόλης βρήκαν βίαιο θάνατο. Αρκετές διηγήσεις κάνουν λόγο για σφαγές και για «ψυχές που δεν ησύχασαν». Και όπως είναι φυσικό κάπου εκεί αρχίζουν και οι ιστορίες του παραφυσικού. Ανάμεσα στις πολλές διαδώσεις (γιατί εμείς δεν έχουμε δει κάτι) κάποιες μιλούν για ανθρώπους που «βγαίνουν από τη θάλασσα» τις νύχτες με θαλασσοταραχή.

Οι ιστορίες αυτές, προφανώς, δεν βασίζονται σε επίσημες αρχαιολογικές ή ιστορικές μελέτες. Είναι μέρος της προφορικής παράδοσης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά σε μια περιοχή όπου το τοπίο, η απομόνωση και τα ερειπωμένα κτίσματα ενισχύουν την αίσθηση του μυστήριου.

Παρόμοιες αναφορές εμφανίζονται σε παλιά δημοσιεύματα, τοπικές αφηγήσεις και σύγχρονα ρεπορτάζ που καταγράφουν τη λαϊκή πίστη στον «στοιχειωμένο» χαρακτήρα της παραλίας.

Δεν λείπουν και οι μαρτυρίες επισκεπτών που περιγράφουν περίεργους ήχους, «μορφές» στην ομίχλη ή ανεξήγητες σκιές μέσα στη θάλασσα. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί όμως η επανάληψή τους, δεκαετία μετά τη δεκαετία, δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο μύθος.

Ίσως τελικά η Αρχάμπολη να είναι στοιχειωμένη αλλά όχι από φαντάσματα. Από την ιστορία της που δεν καταγράφηκε όπως θα έπρεπε. Και γι’ αυτό ακριβώς παραμένει μια από τις πιο αινιγματικές παραλίες της Ελλάδας.

(Η κεντρική φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον Vasili Zaytsev. Όλη η συλλογή εδώ)