Ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών στην Κνωσό: Προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς ή εμπορευματοποίηση;

Γράφει ο Νίκος Καλομοίρης, Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου με την παράταξη «Ηράκλειο η πόλη μας»

Η πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού να παραχωρήσει σε ιδιώτη την έκδοση και τον έλεγχο των εισιτηρίων στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού, Αρχαίας Ολυμπίας, Επιδαύρου, Δελφών και Λίνδου, έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση και πολλά δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο αναλύουν τις επιπτώσεις αυτής της κίνησης, εκφράζοντας ανησυχίες για το μέλλον της διαχείρισης των αρχαιολογικών χώρων της χώρας. Από τη μία, οι υποστηρικτές του μέτρου υποστηρίζουν ότι η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα μπορεί να βελτιώσει την αποδοτικότητα και να εκσυγχρονίσει τις υπηρεσίες. Από την άλλη, οι επικριτές προειδοποιούν ότι αυτό το βήμα σηματοδοτεί την αρχή μιας γενικότερης ιδιωτικοποίησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Η ανησυχία δεν είναι μόνο για την Κνωσό αλλά ως Δημότες Ηρακλείου και εκλεγμένοι αιρετοί στο Δήμο ας εστιάσουμε στο αρχαιολογικό ανάκτορο της Κνωσού.

Η Κνωσός, το σημαντικότερο μινωικό ανάκτορο, δεν είναι απλώς ένας αρχαιολογικός χώρος – είναι ένα σύμβολο της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Η διαχείρισή της, επομένως, δεν θα έπρεπε να υπόκειται σε λογικές κερδοφορίας. Όταν ένας ιδιώτης αναλαμβάνει μια λειτουργία, όπως η διαχείριση των εισιτηρίων, η προτεραιότητά του είναι το κέρδος, και όχι απαραίτητα η προστασία ή η καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού.

Σε θέσης ευθύνης που κατέχει ο οποιοσδήποτε αιρετός που τον έχει στήριξη ο ελληνικός λαός είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε λύσεις και να αντιμετωπίζουμε ό,τι προβλήματα υπάρχουν προς όφελος των συμπολιτών μας αλλά και των επισκεπτών. Θα μπορούσε το Υπουργείο Πολιτισμού αντί να ιδιωτικοποιήσει τους αρχαιολογικούς αυτούς χώρους να επενδύσει στις Υπηρεσίες αυτές, παρέχοντας και αγοράζοντας εκσυγχρονισμένο εξοπλισμό για την ευκολότερη εξυπηρέτηση των επισκεπτών, να ενισχύσει και να επανδρώσει με προσωπικό τους αρχαιολογικούς χώρους αφενός να εξυπηρετούνται καλύτερα οι επισκέπτες και αφετέρου να προσφέρεται και να εμπεδώνεται το αίσθημα ασφαλείας. Η λύση να δοθεί ο έλεγχος σε ιδιώτες σε τόσο σημαντικά ανάκτορα που αποφέρουν πολλαπλά εκατομμύρια κέρδους προς το Ελληνικό κράτος μόνο λύση δεν είναι αλλά εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους.

Ήδη, υπάρχουν φόβοι ότι σταδιακά και άλλες υπηρεσίες, όπως η φύλαξη ή ακόμα και η ξενάγηση, θα περάσουν σε ιδιωτικά χέρια. Αυτό ενδέχεται να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου οι αρχαιολογικοί χώροι δεν θα αντιμετωπίζονται ως δημόσια αγαθά, αλλά ως τουριστικά προϊόντα με όρους αγοράς.

Τα ερωτήματα είναι σαφή:

Ποια η επίσημη θέση της Δημοτικής Αρχής;

Θα προβεί η Δημοτική Αρχή σε ψήφισμα ή σε ανακοίνωση υπέρ των εργαζομένων;

Η πολιτιστική κληρονομιά είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα.