Νίκος Μαρκάκης – πρ. Εισαγγελέας Εφετών Κρήτης: «Η οπλοκατοχή δεν είναι παιχνίδι – Αν δεν μπορεί το Κράτος να μας προστατεύσει, τότε δεν υπάρχει Κράτος»

«Η Κρήτη έχει ιστορία τιμής – δεν θα την παραδώσουμε στην ανομία».

Με αφορμή το αιματηρό περιστατικό στα Βορίζια, που συγκλόνισε το Πανελλήνιο και άφησε πίσω του δύο νεκρούς, ο πρώην Εισαγγελέας Εφετών Κρήτης Νίκος Μαρκάκης μιλά στο cretaone και δεν μασάει τα λόγια του. Με λόγο αιχμηρό και βαθιά ανήσυχο, αναδεικνύει τις ευθύνες, τα κενά, αλλά και την ανάγκη για μια συλλογική, κρατική και κοινωνική αφύπνιση.

«Η Αστυνομία έπρεπε να είχε κινητοποιηθεί αμέσως μετά την έκρηξη»

Ο κ. Μαρκάκης ξεκινά κατηγορηματικά λέγοντας πως, «Το ντόμινο των γεγονότων δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Μετά την έκρηξη, έπρεπε να σημάνει συναγερμός. Υπήρχαν ενδείξεις έντασης. Η Αστυνομία όφειλε να παρέμβει προληπτικά. Ίσως σήμερα να μιλούσαμε για μια διαφορετική εξέλιξη».

«Το νομικό πλαίσιο είναι αυστηρό – μπορεί να γίνει ακόμη αυστηρότερο»

Για την προαναγγελθείσα αυστηροποίηση της νομοθεσίας και ως άνθρωπος που υπηρέτησε δεκαετίες την έννομη τάξη, υπογραμμίζει, «Το πλαίσιο είναι ήδη αυστηρό. Αλλά ναι, μπορεί να γίνει αυστηρότερο. Τελεία. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οι νόμοι. Είναι η πολιτική βούληση. Αν δεν υπάρχει, τότε όσο αυστηρή κι αν γίνει η νομοθεσία, θα μείνει γράμμα κενό».

«Η λέξη οπλοκατοχή πρέπει να μας τρομάζει»

Ο κ. Μαρκάκης εισάγει έναν όρο που ελάχιστοι τολμούν δημόσια να πουν: «Χρειαζόμαστε αστυνομικούς υπηρεσίας διείσδυσης σε περιοχές με οργανωμένες εγκληματικές δραστηριότητες. Η οπλοκατοχή εδώ δεν είναι μια “παραδοσιακή ιδιαιτερότητα”. Είναι κίνδυνος, είναι απειλή. Και πρέπει να μας τρομάζει ως λέξη και ως πραγματικότητα».

«Μας δυσφημούν. Μας αμαυρώνουν ως Κρητικούς και ως τόπο»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Χαμός σε ταβέρνα: Άγριος καβγάς ανάμεσα σε πρώην ζευγάρι

Η αγανάκτησή του είναι εμφανής, «Η Κρήτη δεν είναι αυτό. Δεν είναι οι λίγοι που πατούν σκανδάλες και βάφουν τη γη με αίμα. Η Κρήτη είναι ο τόπος του αγώνα, της λεβεντιάς, της τιμής. Τα Βορίζια ήταν κάποτε τόπος γενναίων αντρών. Να μην ξεχνάμε τον ένοπλο – ενδόξο αγώνα τους κατά των Γερμανών, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία, το Τραχήλι, οι Καμάρες, το Μαγαρικάρι… αυτά είναι τα αληθινά Βορίζια. Σήμερα, με αυτά τα γεγονότα, μας δυσφημούν. Μας αμαυρώνουν όλους. Και αμαυρώνουν τον τόπο μας».

Με μια φράση συνοψίζει τον πυρήνα της συζήτησης, «Πρέπει το Κράτος να μας προστατέψει. Αν δεν μπορεί το Κράτος, τότε δεν υπάρχει Κράτος».

«Να περιθωριοποιηθούν. Να κοπούν οι παρέες και οι φιλίες με όσους οπλοφορούν παράνομα»

«Όλοι έχουμε ευθύνη. Πρέπει να απομονώσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Να κοπούν οι φιλίες, οι παρέες, οι ανοχές. Όσο υπάρχει κοινωνική ανοχή, θα υπάρχει και το πρόβλημα».

Και συνεχίζει, «Δεν έχουμε πάρει ζεστά την οπλοκατοχή και την οπλοφορία. Τη θεωρούμε -λανθασμένα- ως κάτι φυσιολογικό. Δεν είναι όμως. Είναι έγκλημα που περιμένει να συμβεί. Και όσο συνεχίζουμε να το αντιμετωπίζουμε με χαλαρότητα, το πρόβλημα θα διαιωνίζεται».

Το κοινωνικό πρόβλημα: «Η οπλοκατοχή ριζώνει όπου υπάρχει σιωπή»

Αναπτύσσοντας τη διάσταση αυτή, σημειώνει, «Η οπλοκατοχή δεν είναι μόνο νομικό ζήτημα. Είναι βαθύ κοινωνικό πρόβλημα. Ριζώνει εκεί όπου η κοινωνία σωπαίνει, όπου υπάρχει φόβος, όπου κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να επιβάλλονται με το όπλο. Αν δεν χτυπηθεί αυτό στη ρίζα του -παιδεία, κοινωνική πίεση, κρατική αποφασιστικότητα- δεν ξεριζώνεται εύκολα».

«Όταν πέφτουν μπαλωθιές, να τελειώνει το γλέντι»

Η δήλωσή του κ. Μαρκάκη είναι σαφής, «Η ανοχή στις μπαλωθιές είναι συνενοχή. Όταν πέφτουν μπαλωθιές, το γλέντι πρέπει να τελειώνει αμέσως. Εκεί φαίνεται το Κράτος. Εκεί φαίνεται και η κοινωνία».

«Συνεχείς έλεγχοι – ο φόβος φυλάει τα έρημα»

Ο κ. Μαρκάκης εξηγεί, «Ο φόβος φυλάει τα έρημα, γι΄αυτό πρέπει να γίνονται συνεχείς έλεγχοι. Στους δρόμους, στα χωριά, παντού. Όταν ο παραβάτης ξέρει ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να ελεγχθεί, τότε διστάζει. Αποθαρρύνεται. Η πρόληψη είναι η μισή λύση».

«Οι θεσμοί πρέπει να στρέψουν τα νώτα στους παραβάτες»

Κλείνοντας, ο κ. Μαρκάκης απευθύνει κάλεσμα σε όλη την τοπική αυτοδιοίκηση, «Βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειακοί σύμβουλοι, όλοι οι θεσμοί -πρέπει να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Να στρέψουν τα νώτα στους παραβάτες. Όχι σιωπή. Όχι χαμόγελα. Όχι φωτογραφίες. Απομόνωση. Μόνο έτσι θα αλλάξει η πραγματικότητα».

«Το μίσος μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά – πρέπει να δούμε πως θα εκτονωθεί η κατάσταση»

Ο κ. Μαρκάκης προχωρά και σε μια ακόμη πιο σκληρή διαπίστωση, που ξεφεύγει από την νομική ανάλυση και αγγίζει την καρδιά του κοινωνικού προβλήματος.

«Θέλει πολύ μεγάλη προσοχή», τονίζει, «γιατί το μίσος μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Αν δεν το σταματήσουμε τώρα, θα το βρούμε μπροστά μας, πολλαπλασιασμένο».

Εξηγεί ότι η βεντέτα, δεν είναι απλώς μια παράδοση που επιβιώνει, είναι ένας κοινωνικός μηχανισμός αυτοκαταστροφής, που εγκλωβίζει νέους ανθρώπους σε κύκλους βίας που δεν τους ανήκουν.

Και εδώ αναπτύσσει τη δική του πρόταση, «Πρέπει να δούμε πώς θα εκτονωθεί η κατάσταση. Χρειαζόμαστε παρεμβάσεις εκτός ποινικού δικαίου: ψυχοκοινωνική υποστήριξη, παρουσία διαμεσολαβητών, ενεργό ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, προγράμματα παρέμβασης στα σχολεία, διαλόγους σε επίπεδο κοινοτήτων. Να ανοίξουν δίοδοι επικοινωνίας πριν ξεκινήσουν τα όπλα. Να χτίσουμε μηχανισμούς συμφιλίωσης, όχι μίσους».

Και προσθέτει, με τη στιβαρότητα της εμπειρίας του, «Όταν ένα παιδί μεγαλώνει ακούγοντας ιστορίες εκδίκησης, κάποια στιγμή αισθάνεται υποχρεωμένο να τις συνεχίσει. Πρέπει να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Να σπάσουμε τη «μεταφορά μίσους». Δεν υπάρχει άλλος δρόμος».