Το «Thank You» είναι μια έκφραση ευγνωμοσύνης για μια ζωή που καταφέρνει να ζει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του

Μπορεί να τον έχουμε γνωρίσει ως ντράμερ, που με κάθε χτύπημα της μπαγκέτας του μεταδίδει στο κοινό το πάθος και τη χαρά του, ή να τον έχουμε πετύχει να μιλά για τη ζωή του με την εγκεφαλική παράλυση, και για το πώς κατάφερε, με επιμονή και θετική διάθεση, να υπερβεί την κινητική του αναπηρία.

Σήμερα, ο Άγγελος Πεντάρης ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική του σταδιοδρομία: αντλώντας περήφανα έμπνευση από τη μέχρι στιγμής πορεία του (και φυσικά χωρίς να αποκρύπτει τις λιγότερο αστραφτερές στιγμές της), παρουσιάζει το πρώτο του τραγούδι, «Thank you», που παντρεύει τη ροκ με το hip hop και φέρει την ταυτότητά του από τους στίχους και την ενορχήστρωση μέχρι την παραγωγή.

«Οι άνθρωποι», όπως εξηγεί ο Άγγελος, «έχουμε δύο πλευρές μέσα μας. Το φως και το σκοτάδι, το καλό και το κακό. Η συνειδητοποίηση πως αυτά συνυπάρχουν είναι η ουσία της ανθρώπινής μας ιδιότητας». Το τραγούδι του είναι αποτέλεσμα μιας ουσιαστικής ενδοσκόπησης και αντανακλά την πραγματικότητα όπως αυτή είναι – χωρίς περιττά φίλτρα και παραπλανητικούς εξωραϊσμούς. Ξεκινά να το γράφει για τον εαυτό του, ως φωτεινή υπενθύμιση για τις πιο δύσκολες στιγμές του, καταλήγει όμως να το τραγουδά για οποιονδήποτε αισθάνεται πως έχει παγιδευτεί σε ένα αδιέξοδο. Το μόνο που ζητά: Όταν το ακούσουμε και πάρουμε ό,τι χρειαστούμε, να το δώσουμε με τη σειρά μας σε κάποιον άλλο που θα το έχει ανάγκη.

Λίγα λόγια για τον Άγγελο Πεντάρη

Ο Άγγελος Πεντάρης γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση και τετραπληγία. Σε ηλικία τεσσάρων μηνών έγινε σαφές ότι δεν θα μπορούσε να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του, ανίκανος να ζήσει μια ανεξάρτητη ζωή. Ωστόσο, εκείνος εναντιώθηκε στη διάγνωσή του και κατόρθωσε με εντατική φυσιοθεραπεία και καθημερινή άσκηση να μεγιστοποιήσει τις δυνατότητές του και να ζήσει χωρίς περιορισμούς.

Στα 12, ανακάλυψε τα ντραμς: μερικά χρόνια αργότερα έγινε ένας από τους τρεις φοιτητές του έτους του που αποφοίτησαν από το Los Angeles College of Music, απ᾽ όπου και πήρε με honours πτυχίο Bachelor of Music με έμφαση στο Drum Performance. Σήμερα είναι επαγγελματίας ντράμερ, μουσικός παραγωγός, και motivational speaker, ο οποίος τα τελευταία χρόνια κινείται επαγγελματικά τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, έχοντας συνεργαστεί με πληθώρα συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, και διοργανώνοντας τακτικά sold-out solo live performances σε μερικούς από τους πλέον γνωστούς χώρους ψυχαγωγίας της Αθήνας.

Μιλώντας για τον αγώνα του κατά των στερεοτύπων για άτομα με αναπηρία έχει μοιραστεί το παρακάτω περιστατικό:

«Περπατάω σε ένα γήπεδο μπάσκετ για να παίξω μπάσκετ και δίπλα ακριβώς υπάρχει γήπεδο ποδοσφαίρου. Είναι ένα παιδί που παίζει και σκαλώνει και φωνάζει τη μαμά του και λέει: Μαμά! Αυτό το παιδί τι έχει πάθει; Και η μαμά του τρέχει, του κλείνει τα μάτια και του λέει: Μην κοιτάς παιδί μου! Έχει σπάσει τα πόδια του και τα χέρια του.

»Εκείνη τη στιγμή ήθελα πάρα πολύ να λειτουργήσω με σύγκρουση και αυτό έκανα επειδή έπρεπε να βάλω αυτή τη γυναίκα στη θέση της και να της πω ότι μπορεί να έχω αναπηρία στα χέρια και στα πόδια αλλά τα μάτια μου και τα αυτιά μου δουλεύουνε και σε βλέπω και σε ακούω. Και το παιδί σου τι έκανε; Έχει μια παιδική αθώα περιέργεια. Δεν με κατηγόρησε για κάτι, δεν με έβρισε. Εσύ αντί να του ανοίξεις τον κόσμο της διαφορετικότητας και να του πεις ότι είναι αποδεκτό, του τον κλείνεις. Ελπίζοντας ότι μπορώ τουλάχιστον να φτάσω το παιδί. Η μαμά έχει ήδη μεγαλώσει, πιθανόν να μην μπορώ να την αλλάξω. Αλλά αυτό το παιδί μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση έλπιζα ότι θα καταλάβει ότι είναι οκ να ρωτάς και είναι οκ να θέλεις να μάθεις».

Δείτε το απόσπασμα αυτής της συνέντευξής του: