Ο στολισμός του Επιταφίου στο Οροπέδιο του Λιμνάκαρου

Ο πανέμορφος στολισμός του Επιταφίου στον Λιμνάκαρο του Λασιθίου από τους ντόπιους στην Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος

Είχαμε φύγει αρκετά νωρίς το πρωί από τον Άγιο Νικόλαο. Φθάσαμε στο Οροπέδιο Λασιθίου. Φωτογραφίσαμε τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τους εναπομείναντες ανεμόμυλους και στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε στο Σπήλαιο του Δικταίου Άντρου, εκεί δηλαδή που σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε ο Δίας.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε. Η εικόνα του σπηλαίου, το οποίο είναι λες και φθάνεις στο ψηλότερο σημείο του και στη συνέχεια, κατεβαίνεις στα έγκατά του, είναι κάτι πραγματικά μοναδικό και ξεχωριστό. Επιστρέφοντας προς το αυτοκίνητο, κάναμε μία στάση στο Χάλαβρο. Είναι ένα όμορφο και περιποιημένο εστιατόριο, το οποίο έχει παράλληλα ένα ωραίο μπαρ με φρεσκοστυμμένους χυμούς.

Εκεί, γνωρίσαμε τον Νικηφόρο. Είναι ο ιδιοκτήτης και η ψυχή του μαγαζιού. Παράλληλα όμως, ο Νικηφόρος είναι και αυτός που δίνει ένα πολύ μεγάλο μέρος από την καθημερινότητά του για την βελτίωση και την ανάπτυξη του Οροπεδίου. Θυμάμαι μου είχε πει ότι σχεδιάζει να εντάξει τα αερόστατα στις δραστηριότητες που μπορεί κανείς να απολαύσει σε αυτό τον πανέμορφο τόπο. Λίγους μήνες αργότερα, είδα στα κοινωνικά δίκτυα ότι γίνονταν οι δοκιμαστικές πτήσεις.

Με τον Νικηφόρο στον Λιμνάκαρο

«Θα ανέβω στον Λιμνάκαρο. Θέλετε να έρθετε;» μας είπε, λέγοντας μάλιστα πως σήμερα εκεί, Μεγάλη Παρασκευή, γίνεται παραδοσιακά ο στολισμός του Επιταφίου στην Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος. «Στο Πνεύμα» μας το είπε. Προφανώς και ακολουθήσαμε. Ανεβαίνοντας στον κακοτράχαλο δρόμο, έχουμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε από ψηλά το Οροπέδιο του Λασιθίου. Του Λιμνάκαρου, που πηγαίνουμε, είναι πολύ μικρότερο, σχεδόν 750 στρέμματα και από εκεί έχεις άμεση επαφή με το Σπαθί, την ψηλότερη κορυφή των Λευκών Ορέων, στα 2148 μέτρα.

«Σήμερα αρκετός κόσμος, θα ξεκινήσει περπατώντας, για να φθάσει εδώ, μαζεύοντας λουλούδια από τους αγρούς, τα οποία θα τοποθετήσει στον Επιτάφιο» μας είπε ο Νικηφόρος, και πράγματι λίγο παραπάνω συναντήσαμε την πρώτη ομάδα ανθρώπων που ανηφόριζε. «Δεν είναι εύκολο. Μπορεί να κάνουν και δύο και τρεις ώρες περπάτημα. Είναι όμως ένα συνήθειο που το ακολουθεί αρκετός κόσμος χωρίς δεύτερη σκέψη».

Οι περιπατητές καταφθάνουν

Φθάνοντας πάνω, παρατηρώ το οροπέδιο, το οποίο είναι λες και κάποιος το έκρυψε εδώ πάνω, στα 1.120 μέτρα υψόμετρο. Λίγο πιο πέρα από την μικρή εκκλησία, βόσκουν μερικά ζώα, ενώ ο κόσμος είναι αρκετός. Συνεχώς, καταφθάνουν και άλλοι. Όλοι περνούν να ασπαστούν την εικόνα και αφήνουν τα λουλούδια που μάζεψαν από το δρόμο. Βλέπεις μικρά παιδιά, οικογένειες, μεγάλους ανθρώπους που έχουν να θυμούνται ιστορίες από τα παλιά. Ο ιερέας ξεκινάει τη λειτουργία. Είναι μια ξεχωριστή στιγμή.

Εδώ, σε αυτό το μικρό ξωκλήσι, δεκάδες άνθρωποι, άλλοι με μνήμες από το παρελθόν και άλλοι με διάθεση να εξερευνήσουν κάτι νέο, έχουν φθάσει εδώ πάνω, συμμετέχοντας σε ένα έθιμο χρόνων. Η περιφορά του Επιταφίου έγινε στον περίβολο και στη συνέχεια, οι πιστοί έπαιρναν από ένα λουλουδάκι για να το πάνε στο σπίτι τους, να το βάλουν στο εικονοστάσι.

Ένα Πετρώδες Οροπέδιο με Καλλιεργήσιμες Εκτάσεις

Τελειώνοντας η εκκλησία, είχαμε χρόνο για να δούμε το οροπέδιο του Λιμνάκαρου. Αποτελεί έναν μοναδικό συνδυασμό πετρώδους τοπίου και γόνιμων εκτάσεων. Το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής είναι καλυμμένο από χαλίκια που κατεβάζουν τα ορμητικά νερά, από το Σπαθί και τις άλλες κορυφές. Ωστόσο, στο βορειότερο άκρο του οροπέδιου βρίσκεται μια έκταση περίπου 300 στρεμμάτων με πλούσιο, καλλιεργήσιμο έδαφος.

Εκεί, είναι που οι ντόπιοι παραγωγοί, καλλιεργούν διάφορα οπωροφόρα δέντρα όπως μηλιές, αχλαδιές και καρυδιές, εκμεταλλευόμενοι τις ευνοϊκές εδαφολογικές συνθήκες. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στη θέση «Σκαφίδια», όπου ένα μικρό καρυδοδάσος με δέντρα πολλών δεκαετιών προσφέρει μια γραφική εικόνα μέσα στο πετρώδες τοπίο.

Πέραν των καλλιεργειών, τον Λιμνάκαρο χρησιμοποιείται επίσης ως βοσκότοπος από λίγους ντόπιους κτηνοτρόφους που εκμεταλλεύονται τις λιγοστές βοσκήσιμες εκτάσεις. Με τον μοναδικό συνδυασμό της πετρώδους ομορφιάς και των παραγωγικών καλλιεργειών, το οροπέδιο του Λιμνάκαρου αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ποικιλόμορφης κρητικής φύσης, όπου ο άνθρωπος συνυπάρχει αρμονικά με το απρόσιτο τοπίο.

Ο Νικηφόρος μας είπε ιστορίες από το παρελθόν. Θυμήθηκε ιστορίες που ερχόταν εδώ με τη συγχωρεμένη τη μητέρα του, μας είπε για τους βοσκούς και το πώς ζούσαν στο παρελθόν, εδώ πάνω αποκομμένοι από τους ανθρώπους τους. Ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Πήραμε δύο-τρία άτομα στην καρότσα. Ήθελα να πάω και εγώ αλλά δεν άφησε γιατί δεν ξέρουμε λέει από τέτοια.

Πού να ξερε! Φθάσαμε στο Χάλαβρο την ώρα που έβγαινε μία τηγανιά πατάτες. Η εμπειρία του Λιμνάκαρου ήταν ένα μοναδικό θέαμα, μία ξεχωριστή στιγμή σε ένα ταξίδι που κράτησε για ημέρες.

Πηγή: travel.gr

Φωτογραφίες: Αμαλία Κωβαίου

Διαβάστε επίσης

Κρήτη: Ποιο νομό επηρέασε περισσότερο η Αφρικανική σκόνη που έπνιξε» το νησί

Ιεράπετρα: «Όχι» στο έθιμο της φουνάρας την Ανάσταση λέει η Π/Υ

Τουρισμός: Πού θα κάνουν Πάσχα το 2024 οι Έλληνες – Τι εκτιμούν οι φορείς για την Κρήτη

Ο στολισμός του επιταφίου στην Παναγία Καμαριανή στη Νέα Αλικαρνασσό (φώτο)