Πώς αντιμετωπιζόταν η σεξουαλική κακοποίηση στην αρχαία Ελλάδα;

Ο νόμος ορίζει ότι αν κάποιος Αθηναίος προσβάλει παιδιά, μπορεί να διωχθεί από εκείνον που έχει την εξουσία επί του παιδιού

Όπως μαρτυρούν και οι αρχαίοι νόμοι της Αθήνας, η προστασία της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων των ανηλίκων θεωρούνταν ζήτημα ύψιστης σημασίας. Οι αρχαίοι νομοθέτες είχαν θεσπίσει αυστηρές ποινές για όσους εκμεταλλεύονταν παιδιά ή τα προωθούσαν για σεξουαλική χρήση, επιδιώκοντας να διαφυλάξουν την ηθική τάξη και την κοινωνική συνοχή.

Η σύγχρονη πραγματικότητα, ωστόσο, δείχνει ότι παρά τη νομοθεσία, οι κίνδυνοι παραμένουν και απαιτείται άμεση και αποφασιστική δράση για την πρόληψη και την τιμωρία τέτοιων εγκλημάτων. Η ιστορία των αρχαίων Αθηναίων λειτουργεί ως υπενθύμιση για τη σημασία μιας αυστηρής, αλλά και δίκαιης, προσέγγισης στην προστασία των ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας, ώστε να διασφαλίζεται η δικαιοσύνη και η ηθική στα θεμέλια του κράτους δικαίου.

Στο κείμενο, Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου 13-17, βλέπουμε το νομοθετικό πλαίσιο της Αθήνας.

Ο νομοθέτης των Αθηνών καθιέρωσε αυστηρούς νόμους για την προστασία των παιδιών και της ηθικής τάξης, τιμωρώντας όσους εμπλέκονται σε εγκλήματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Σύμφωνα με τον νόμο, αν ένας γονέας ή κηδεμόνας παραδώσει το παιδί του για σεξουαλική χρήση έναντι χρημάτων, διώκεται ο δράστης και όχι το θύμα. Επιπλέον, το παιδί απαλλάσσεται από οποιαδήποτε υποχρέωση φροντίδας ή τιμής προς τον ένοχο γονέα, τόσο κατά τη ζωή του όσο και μετά τον θάνατό του.

Ο νομοθέτης έδωσε έμφαση στην τιμωρία των προαγωγών και των υπευθύνων για την εκμετάλλευση ελευθέρων παιδιών και γυναικών, ορίζοντας αυστηρές ποινές. Παράλληλα, ο νόμος περί “προσβολής” καλύπτει όλα τα σχετικά αδικήματα, επιβάλλοντας ποινές ή αποζημιώσεις σε όσους παραβιάζουν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των θυμάτων, είτε πρόκειται για παιδιά, άνδρες, γυναίκες, ελεύθερους ή δούλους.

Αυτοί οι νόμοι στόχευαν στην προστασία των αδύναμων και στην αποτροπή εγκληματικών πράξεων που υπονομεύουν την κοινωνική και ηθική συνοχή. Στην συνέχεια ο νόμος ορίζει, πως:

Ο νόμος ορίζει ότι αν κάποιος Αθηναίος προσβάλει παιδιά, μπορεί να διωχθεί από εκείνον που έχει την εξουσία επί του παιδιού, καταγράφοντας στην κατηγορία την ποινή που θεωρεί κατάλληλη. Αν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί, εκτελείται την ίδια ημέρα. Αν του επιβληθεί χρηματική ποινή, πρέπει να την πληρώσει εντός έντεκα ημερών· διαφορετικά, παραμένει στη φυλακή έως ότου την εξοφλήσει. Οι ίδιες ποινές ισχύουν και για περιπτώσεις που αφορούν δούλους. Ο νόμος αποσκοπεί στην αυστηρή τιμωρία και αποτροπή τέτοιων εγκλημάτων.

Το συμπέρασμα είναι ότι στην αρχαία Αθήνα τα εγκλήματα όπως η σεξουαλική εκμετάλλευση, ο βιασμός ή η προαγωγή παιδιών αντιμετωπίζονταν με απόλυτη αυστηρότητα.

Ο δράστης, αν καταδικαζόταν:

• Θανατωνόταν την ίδια ημέρα της καταδίκης αν το έγκλημα ήταν βαρύ, όπως ο βιασμός ή η σοβαρή προσβολή της τιμής και της αξιοπρέπειας του θύματος.
• Αν επιβαλλόταν χρηματική ποινή, ήταν υποχρεωμένος να την εξοφλήσει εντός ένδεκα ημερών, διαφορετικά φυλακιζόταν.
• Οι νόμοι προστάτευαν το παιδί, απαλλάσσοντάς το από κάθε ευθύνη (όπως να γεροκομήσει τον γονέα του ή να τον κήδευση), ενώ οι ποινές εφαρμόζονταν αποκλειστικά στους ενόχους.

Οι νομοθέτες επιδίωκαν να προστατεύσουν τα παιδιά και να διασφαλίσουν την κοινωνική και ηθική τάξη, επιβάλλοντας σκληρές κυρώσεις για αποτροπή τέτοιων πράξεων.

Πηγή: newsbomb.gr