Πως να καταλάβεις εάν σερφάρεις στο DARK WEB

Προσοχή σε ποιες ιστοσελίδες μπαίνεις

Κάνεις τις “βόλτες” σου στο διαδίκτυο, για να πληρώσεις λογαριασμούς, να κάνεις αγορές ή να τσεκάρεις επικαιρότητα ή να scrollαρεις στα social media.

Πού πιστεύεις πως τα βρίσκεις όλα αυτά; Στο απλό Internet ή στο Deep Web; Ή μήπως μπαίνεις και στο Dark Web;

Πού κινούμαστε όταν είμαστε online;

Δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να καταλάβουμε τα περί της διαδικτυακής μας δραστηριότητας, από τον τρόπο που παρουσίασε το κανάλι Explaining Tech Like You’re Five.

Aυτό που πιστεύουμε πως είναι το Internet, είναι το 5% αυτού.

To μέρος του Internet που χρησιμοποιούμε όλοι λέγεται surface web. «Είναι το πρώτο επίπεδο του ωκεανού.

Είναι η ακρογιαλιά, όπου καθόμαστε όλοι, πλατσουρίζουμε, χτίζουμε παλάτια στην άμμο.

Η μηχανή αναζήτησης είναι ένας φιλικός ναυαγοσώστης, που μπορεί να δει μόνο ό,τι γίνεται στην επιφάνεια του νερού.

Βλέπει όλες τις δημόσιες ιστοσελίδες, την επικαιρότητα, τα blogs, τα videos και τα καταστήματα -οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί για να βρίσκεται εύκολα, από όσους είναι στον επιφανειακό ιστό.

Είναι το δημόσιο μέρος του Internet και έχει σχεδιαστεί για να δέχεται επισκέπτες».

Το surface web, το “κομμάτι” του διαδικτύου στο οποίο κινούμαστε κατά κόρον δεν είναι παρά το 5% του συνόλου.

Περίπου το 95% λέγεται deep web και το χρησιμοποιείς πολύ τακτικά.

Πότε μπαίνεις στο deep web

Το deep web δεν είναι κάτι “σκοτεινό” και επικίνδυνο.

Είναι οτιδήποτε κάνουμε στο διαδίκτυο και χρειάζεται κωδικούς για σύνδεση, καθώς προστατεύονται τα ψηφιακά σου δεδομένα από την κοινή θέα.

«Περιλαμβάνει ό,τι υπάρχει κάτω από το surface web και δεν είναι δημόσια, τα οποία δεν βρίσκουμε με μια απλή αναζήτηση, γιατί προστατεύονται.

Για παράδειγμα, είναι το email μας, στα οποία δεν έχει πρόσβαση όποιος αναζητήσει το όνομα μας σε μηχανή αναζήτησης και ό,τι άλλο χρειάζεται “κλειδί” (όνομα χρήστη και password).

Το email μας λοιπόν, είναι μέρος του deep web, το οποίο είναι χρήσιμο να σκεφτείτε ως online τραπεζικό λογαριασμό.

Υπάρχει στο διαδίκτυο, αλλά είναι κρυμμένος πίσω από ασφαλή τοίχο που προϋποθέτει τις ιδιαίτερες πληροφορίες σύνδεσης (Login).

Τα ιδιωτικά μηνύματα στα social media, οι συνήθειες στο streamαρισμα, τα ιατρικά μας αρχεία, οι επαγγελματικοί μας φάκελοι, τα ιατρικά μας αρχεία κλπ.

Περιφέρονται όλα στο deep web.

Είναι σαν ένας ολόκληρος κόσμος ιδιωτικών κτηρίων στην πόλη του Internet.

Το surface web είναι οι δημόσιοι δρόμοι και τα πάρκα.

Το deep web είναι τα σπίτια, τα επαγγελματικά κτήρια, και τα μυστικά clubs, στα οποία δεν μπορείς να μπεις χωρίς κάρτα μέλους ή μια κάρτα-κλειδί ή ένα συνθηματικό».

Και όλα αυτά έχουν ως στόχο την ιδιωτικότητα, με το deep web να είναι ο λόγος που το Internet είναι χρήσιμο για προσωπικά πράγματα.

Δίχως αυτό, ό,τι μας αφορούσε θα ήταν διαθέσιμο στους πάντες.

Που είναι και πως λειτουργεί το dark web 

Η ηλιόλουστη παραλία λοιπόν, είναι το surface web.

«Από κάτω υπάρχει ο τεράστιος ιδιωτικός ωκεανός που είναι το deep web και ένα πολύ μικρό και πολύ καλά κρυμμένο μέρος του dark web.

Δεν “πέφτεις” πάνω του κατά τύχη.

Πρέπει να ξέρεις πού είναι και χρειάζεσαι ένα πολύ ιδιαίτερο “κλειδί” για να μπεις.

Αυτή η μικρή γωνιά του διαδικτύου είναι σκόπιμα και επιδέξια κρυμμένη.

Εκεί όλα είναι ανώνυμα.

Όσοι κάνουν χρήση, δεν θέλουν να εντοπιστούν, όπως και οι ιστοσελίδες που υπάρχουν στο dark web δεν θέλουν αν εντοπιστούν δια της απλής οδού -με απλές μεθόδους.

Όλα είναι σχεδιασμένα για να είναι απόλυτα ιδιωτικά.

Oι browsers που χρησιμοποιούμε εμείς οι κοινοί χρήστες –και κουβαλούν τα στοιχεία που δίνει η μοναδική “διεύθυνση” του υπολογιστή μας, όπως το όνομα και από πού είμαστε, τα οποία “διαβάζει” κάθε site που επισκεπτόμαστε και μετά “βομβαρδιζόμαστε” με σχετικά-, λειτουργούν ως φώτα νέον για το dark web».

Εκεί κανείς δεν θέλει να γίνει γνωστή η “διεύθυνση” του και για αυτό χρειάζεται ειδικό software, με το Tor να είναι το πιο γνωστό. «Το “κρεμμύδι” δουλεύει ακριβώς σαν κρεμμύδι (δεν υπάρχει .com αλλά .onion): ο χρήστης δημιουργεί πολλαπλά επίπεδα πληροφορίας που στέλνει σε ένα τυχαίο υπολογιστή, κάπου στον κόσμο.

Αυτός έχει το κλειδί για το εξωτερικό επίπεδο.

Σε αυτό υπάρχουν οδηγίες για την αποστολή των υπόλοιπων επιπέδων σε άλλον τυχαίο υπολογιστή κάπου αλλού στον πλανήτη και ούτω καθ εξής.

Κανένας στην “αλυσίδα” αυτή δεν ξέρει ποιος είναι ο άλλος, ποιος έστειλε το αρχικό μήνυμα και πού πάει.

Η ιστοσελίδα που επισκέπτεσαι “βλέπει” μόνο τη διεύθυνση του τελευταίου υπολογιστή της αλυσίδας.

Ο τρόπος αυτός κάνει αδύνατο τον εντοπισμό του ατόμου που κίνησε τη διαδικασία.

Το Tor δεν είναι παράνομο, αλλά εργαλείο ιδιωτικότητας.

Αυτά που κάνει ο καθένας στο dark web μπορεί και να είναι παράνομα».

«Το dark web είναι σαν το μαχαίρι κουζίνας.

Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να κόψεις λαχανικά και για κάτι τρομερό.

Το μαχαίρι όμως, δεν είναι παράνομο.

Η πράξη είναι.

Η επιλογή σου ως προς τη χρήση του».

Ποιοι κυκλοφορούν στο dark web

Η παντελής ανωνυμία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό (πχ σε χώρες με καταπιεστικές κυβερνήσεις, όπου απαγορεύεται η ελευθερία του λόγου, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές και πολίτες μπορούν να επικοινωνήσουμε με τον “έξω κόσμο”) και για κακό σκοπό.

Συγκεκριμένα, για ό,τι χειρότερο έρχεται στο μυαλό μας.

Στο dark web συζητούν και οργανώνουν όλες τις παράνομες δραστηριότητες, με τις darknet markets να είναι εκεί όπου συμβαίνουν τα χείριστα.

Πωλούνται και αγοράζονται τα πάντα, από δεδομένα πιστωτικών καρτών έως άνθρωποι.

Όταν οι αρχές “κλείνουν” ένα σάιτ για παράνομη δραστηριότητα, η ανωνυμία επιτρέπει να εμφανίζεται αμέσως κάποιο άλλο και να καλύπτει το κενό.

Ένα μικρό ποσοστό του dark web είναι περίεργο, με ιστοσελίδες για μυστικά book clubs, σκάκι και προσωπικά blogs ανθρώπων που απλά θέλουν να γράψουν τι σκέφτονται, κρατώντας κρυμμένη την ταυτότητα τους.

Υπάρχει ένας “χορός” θεωριών συνωμοσίας, ομάδες που συζητούν για πολιτικά και οι απόψεις τους είναι πολύ ακραίες ή αδιάφορες για το συνηθισμένο Internet και πολύ ιδιωτικοί άνθρωποι που δεν θέλουν να ξέρει κανείς τι κάνουν online.

Πηγή: NEWS24/7.GR