Του Αργύρη Αργυριάδη, Δικηγόρου

Αποτελεί βαρετή, ελληνοπρεπέστατη μανιέρα ο κομματικός καβγάς πάνω από τα αποκαΐδια. Πάντα η αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση και πάντοτε η κυβέρνηση αποποιείται των ευθυνών της. Προφανώς με τέτοια αντιμετώπιση του προβλήματος ουδείς κερδίζει. Όλοι απωθούν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και απλά πορώνουν τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, στον πληθυντικό. Προφανώς την κυρίαρχη ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν δίνει συγχωροχάρτι ούτε σε εμάς τους πολίτες ούτε στα λοιπά κόμματα του πολιτικού φάσματος (απλούστατα διότι όλα κυβέρνησαν και δεν μπορούν να κομπορρημονούν για αποτελεσματικότητα στο ζήτημα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών). Μιλώντας, λοιπόν, στον πληθυντικό ας κάνουμε μια πρώτη αποτίμηση:

α. επιχειρησιακά δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Θέλουμε αρκετό δρόμο και περαιτέρω ενίσχυση του εξοπλισμού δασοπυρόσβεσης. Στο σημείο αυτό υπάρχει πρόδηλη αδυναμία ουσιαστικής εκμετάλλευσης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Και τούτο το χρεώνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση.

β. κοινωνικά ουδόλως δίνουμε την εντύπωση ότι το κράτος υπάρχει για όλους. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η φωτιά στο όρος Όρβηλος, στις Σέρρες, καίει αδιαλείπτως για 29 ημέρες !!! Ουδείς δείχνει να ασχολείται. Οι Σέρρες, άλλωστε, βρίσκονται μακριά από την Αθήνα και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων …

γ. στον τομέα της πρόληψης – που αποδεικνύεται στην πράξη ο σημαντικότερος – εξακολουθούμε να λειτουργούμε αποσπασματικά. Οι κανονισμοί πυροπροστασίας για τους ιδιοκτήτες οικοπέδων αποδείχθηκαν στην πράξη πολύπλοκοι και δαπανηροί. Οι δήμοι κατέστησαν το σχετικό νομικό πλαίσιο γράμμα κενό δηλώνοντας ότι δεν μπορούν να εποπτεύσουν την εφαρμογή του, ούτε να καθαρίσουν οι ίδιοι οικόπεδα και ακάλυπτους χώρους. Η κυβέρνηση έσπευσε εν μέσω αντιπυρικής περιόδου να αναβάλει τα μέτρα. Και όμως το στοίχημα παραμένει η πρόληψη. Ειδικά την εποχή της κλιματικής αλλαγής το στοίχημα της δασοπυρόσβεσης δεν κερδίζεται το καλοκαίρι, αλλά το χειμώνα που προηγείται. Κερδίζεται με την κατάλληλη προετοιμασία και όχι με ποιητικές παρόλες περί «στρατηγού ανέμου». Ο τελευταίος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, πιστός υπηρέτης της φύσης…