«Πρωταθλήτρια» η Κρήτη στην παιδική κακοποίηση – Σε έξαρση το φαινόμενο στο νησί

Αρνητική πρωτιά για την κακοποίηση στην Κρήτη

Κατά 40% αυξήθηκαν τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης στην Κρήτη κατά την περίοδο 2021-2023, με τα ποσοστά να εγείρουν ανησυχία και προβληματισμό στις Αρχές αλλά και στην τοπική κοινωνία.

Με αφορμή και το πιο πρόσφατο περιστατικό ασέλγειας που σημειώθηκε χθες στα Χανιά, μετά από καταγγελία 14χρονης, η κοινωνική λειτουργός στο Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων του ΠΕΔΥΨΥ (Περιφερειακό Συμβούλιο της 7ης ΥΠΕ) Σταυρούλα Μήλιου μίλησε στο Cretaone.gr για ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο δυστυχώς, φαίνεται πως παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στο νησί, επισημαίνοντας ότι για κάθε ένα περιστατικό που βλέπει το φως της δημοσιότητας, υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν αναφέρονται!

Σοκ στην Κρήτη: Συνελήφθη γιατρός σε παιδική κατασκήνωση για ασέλγεια σε ανήλικη

Παιδική κακοποίηση στην Κρήτη 

«Η Κρήτη έχει τις πρωτιές σε όλους τους αρνητικούς δείκτες για την κακοποίηση. Είναι πολύ επιβαρυμένο το νησί, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ», καθώς «τα παιδιά είναι πολύ ευάλωτα γιατί είναι ανήλικα και δεν έχουν τα δικαιώματα των ενηλίκων ούτε και την ωριμότητα να κατανοήσουν ποια πράξη είναι εις βάρος τους», υπογράμμισε η κα. Μήλιου.

Συνέχισε λέγοντας ότι «τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πάντα ότι τα άτομα που έχουν αναλάβει να τα φροντίζουν συμβάλλουν στην κακοποίησή τους».

Μέσα από το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων γίνεται προσπάθεια να ανιχνεύονται τα προβλήματα των παιδιών στην οικογένεια, δηλαδή «προσπαθούμε να εκτιμούμε τα παιδιά που έχουν αναπτυξιακές, συναισθηματικές ή άλλες διαταραχές». Οι πιο συνηθισμένες μορφές της παιδικής κακοποίησης είναι η σωματική, η σεξουαλική, η λεκτική και η συναισθηματική.

Η ίδια επεσήμανε πως δεν υπάρχουν ταξικά χαρακτηριστικά στη βία και στην κακοποίηση, καθώς μπορεί να συμβεί στο κάθε παιδί ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Επιπλέον, όπως αναφέρει, η κακοποίηση μπορεί να συμβεί οπουδήποτε είτε στο σχολείο, είτε στο σπίτι είτε σε άλλο χώρο, γι΄αυτό και οι γονείς θα πρέπει να είναι υποψιασμένοι για όλα και για όλους.

Ως προς την κακοποίηση, οι γονείς είναι αυτοί που είναι υπόλογοι στην δικαιοσύνη αν συμβεί κάτι στο παιδί.

Όπως υποστηρίζει «σίγουρα όταν μια οικογένεια έχει περισσότερα προβλήματα, όπως ψυχοκοινωνικά, είναι πιο εύκολο να εμφανιστούν διάφορες μορφές κακοποίησης. Όσο περισσότερο η οικογένεια ταλανίζεται από φτώχεια, ανεργία, περιστασιακή εργασία, από ουσίες και αλκοόλ τόσο πιο εύκολο είναι να προκληθούν προβλήματα στα μέλη της, καθώς επιβαρύνεται γενικά η οικογένεια». Όλα τα προβλήματα (οικονομικά, κοινωνικά), λοιπόν,  δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την εκδήλωση κακοποιητικών συμπεριφορών.

pexels

Έξαρση του φαινομένου τα τελευταία χρόνια

Το φαινόμενο της βίας και της κακοποίησης στα παιδιά παρατηρείται πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, καθώς πλέον τα θέματα κακοποίησης και παραμέλησης θεωρούνται ποινικά αδικήματα.

Μας εξηγεί δηλαδή ότι πλέον «δεν είναι συμπεριφορές όπως αυτές που μέχρι τώρα γίνονταν μέσα στην οικογένεια και θεωρούνταν πρόβλημα της οικογένειας, οπότε ο καθένας δεν ασχολούταν με το τι συμβαίνει στην οικογένεια του άλλου, αλλά, όπως μας λέει,« έχει γίνει κοινωνικό θέμα και μπορείς να το καταγγείλλεις. Αποτελεί δηλαδή διάσταση κακοποίησης».

Πολύ πιο έντονο το φαινόμενο της κακοποίησης στην Κρήτη σε σχέση με άλλες πόλεις της Ελλάδας, καθώς εμφανίζονται κι άλλοι αρνητικοί δείκτες στην κατάχρηση αλκοόλ, στη χρήση ουσιών αλλά και γενικότερα στην κακοποίηση.

Παρόλα αυτά, οι καταγγελίες δεν γίνονται τόσο εύκολα διότι το παιδί δεν αντιλαμβάνεται την πράξη κακοποίησης. «Για κάθε ένα περιστατικό υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν αναφέρονται». 

Η ίδια επισημαίνει πως «μια πράξη κακοποίησης μπορεί να φανερωθεί όχι απαραίτητα από τα λόγια του παιδιού, αλλά από τις αντιδράσεις του, τις σιωπές του, τυχόν αλλαγές στην συμπεριφορά του».

Είναι πολύ σημαντικό, όπως τονίζει, να κατανοούμε τις αντιδράσεις του παιδιού, τις αλλαγές στην συμπεριφορά του και τα συμπτώματα που έχει.

«Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να λέμε οτι αυτές οι συμπεριφορές είναι φυσιολογικές και να δικαιολογούμε καταστάσεις πολύ εύκολα».

Οι απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπιση του φαινομένου

Η κα. Μήλιου ανέφερε πως το κράτος κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί γιατί η κακοποίηση δεν καταγγέλλεται πάντα, αλλά ανιχνεύεται.

Η οικογένεια έχει πάρα πολλά προβλήματα και δεν υπάρχει η υποστήριξη σε συγκεκριμένες υπηρεσίες.

Θεωρεί πως είναι απαραίτητο να υπάρξει εκπαίδευση των γονέων σε σχολές Γονέων αλλά και να δοθεί μια βαρύτητα στην πρόληψη του φαινομένου για παρέμβαση στην οικογένεια πριν δημιουργηθούν προβλήματα. Εξίσου σημαντικό είναι να ξέρουν τα παιδιά ή οι γονείς που να απευθυνθούν για να βοηθήσουν τον εαυτό τους. 

Που μπορούν να απευθυνθούν οι πολίτες:

• Σε αστυνομικά τμήματα
• Στις κατα τόπους Εισαγγελίες Ανηλίκων
• Στο 1107, που είναι η Εθνική Γραμή Παιδικής Προστασίας
• Στις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων ανά την Ελλάδα

Επιπλέον, γίνονται συχνά συνέδρια, ημερίδες και δράσεις της κοινότητας για να ενισχυθεί η ευαισθητοποίηση του κόσμου σε θέματα που άπτονται της ελληνικής οικογένειας και των προβλημάτων των ανηλίκων.

Καταλήγοντας, τόνισε τη σημασία της εμπιστοσύνης, της ενημέρωσης και της προσοχής που πρέπει να παρέχεται στο παιδί, αλλά πολύ περισσότερο πρέπει να γίνει αντιληπτό από το ίδιο το παιδί ότι σαν θύμα δεν φταίει και πρέπει όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις να καταγγέλλονται τα περιστατικά κακοποίησης στις Αρμόδιες Αρχές και υπηρεσίες.