Η επιστολή του Θεόδωρου Μηλιώτη που υψώνει κραυγή αγωνίας για «εικόνα εγκατάλειψης στο Ηράκλειο»

«Ηράκλειο, η πόλη που μαραζώνει και αρνείται να θεραπευτεί» είναι η επισήμανση αγωνίας και απογοήτευσης που κάνει προσωπικά προς τον δήμαρχο Ηρακλείου Αλέξη Καλοκαιρινό ο γνωστός ψυχίατρος Θεόδωρος Μηλιώτης. Μέσω ανοιχτής επιστολής του ο ίδιος σκιαγραφεί μια γενικότερη αποκαρδιωτική εικόνα εγκατάλειψης στο Ηράκλειο και καλεί τη δημοτική αρχή να μιλήσει επιτέλους με έργα και πράξεις και όχι με λόγια…

Αφορμή για την επιστολή του Θεόδωρου Μηλιώτη, ψυχίατρου και κατοίκου του Ηρακλείου, έδωσε η δημόσια παρέμβαση της αρχιτεκτόνισσας Ειρήνης Ζαχαριαδάκη, η οποία έθιξε την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη.

Ο Κ. Μηλιώτης αναφέρεται στην εικόνα του Ηρακλείου που φαίνεται να χάνει τον προσανατολισμό του και βυθίζεται στη στασιμότητα.

Αναφέρεται στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πόλη, όπως την καθαριότητα και το κυκλοφοριακό «χάος» που επικρατεί.

Καλεί να βρεθούν λύσεις με υπευθυνότητα, τονίζοντας πως το Ηράκλειο χρειάζεται πραγματικό ενδιαφέρον.

Αναλυτικά η επιστολή του προς τον Δήμαρχο Ηρακλείου:

«Ορμώμενος από την δημόσια παρέμβαση της Αρχιτεκτονος κ Ειρήνης Ζαχαριαδάκη που τόλμησε να πει δυνατά όσα πολλοί ψιθυρίζουν εδώ και καιρό: ότι το Ηράκλειο έχει χάσει τον προσανατολισμό του και η πόλη βυθίζεται όλο και περισσότερο στην στασιμότητα έρχομαι να θέσω ορισμένες δικές μου απόψεις..

Κύριε Δήμαρχε,

δεν είμαι Ηρακλειώτης από καταγωγή.

Είμαι, όμως, Ηρακλειώτης από επιλογή.

Εδώ ζω, εδώ εργάζομαι, εδώ μεγαλώνει το παιδί μου.

Και γι’ αυτό, οφείλω να μιλήσω – όχι σαν πολιτικός αντίπαλος, αλλά σαν πολίτης που πονάει βλέποντας μια πόλη να μαραζώνει μέρα με τη μέρα.

Ως ψυχίατρος, γνωρίζω πως η άρνηση είναι το πρώτο στάδιο κάθε παθολογίας.

Όταν κάποιος επιμένει ότι “όλα πάνε καλά”, την ώρα που το σώμα του φωνάζει το αντίθετο.

Αυτή ακριβώς την εικόνα δίνει σήμερα το Ηράκλειο: μια πόλη κουρασμένη, ακατάστατη, ανοργάνωτη, αλλά με μια διοίκηση που εξακολουθεί να μιλά για “πρόοδο” και “αναβάθμιση”.

Η καθαριότητα είναι το πρώτο σύμπτωμα παραμέλησης.

Στους δρόμους, στις γειτονιές, στις πλατείες, βλέπει κανείς μια σταθερή εικόνα εγκατάλειψης.

Οι πολίτες έχουν πάψει να διαμαρτύρονται – όχι επειδή ικανοποιήθηκαν, αλλά επειδή συνήθισαν την ακαταστασία.

Αυτό, κύριε Δήμαρχε, είναι η πιο επικίνδυνη μορφή αποδοχής: η εσωτερική παραίτηση.

Η κυκλοφορία θυμίζει άσκηση υπομονής.

Κάθε ημέρα, το κέντρο πνίγεται σε έργα χωρίς ορατό τέλος.

Οι δρόμοι μετατρέπονται σε λαβύρινθο και οι οδηγοί σε «πειραματόζωα» αστικού σχεδιασμού.

Μια πόλη που δεν σέβεται τον χρόνο των πολιτών της, δεν μπορεί να λέγεται σύγχρονη.

Το νερό – στοιχειώδης δείκτης ποιότητας ζωής – παραμένει ζήτημα τύχης. Άλλοτε καθαρό, άλλοτε θολό, άλλοτε «υπό παρακολούθηση»

Σε ποια ευρωπαϊκή πόλη του 2025 μπορεί να συμβαίνει αυτό χωρίς καμία πολιτική ευθύνη;

Κύριε Δήμαρχε,

οι πολίτες δεν ζητούν θαύματα.

Ζητούν σεβασμό, διαφάνεια και συνέπεια.

Ζητούν να δουν έργα που ολοκληρώνονται, όχι μακέτες και φωτογραφίες εγκαινίων.

Ζητούν ένα Δημαρχείο παρόν στην πόλη, όχι αποκομμένο πίσω από ανακοινώσεις και “στρατηγικά σχέδια”.

Σας ρωτώ ευθέως:

Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των έργων που παραμένουν ανοικτά επί χρόνια;
Πού πήγαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια που ανακοινώσατε για αναπλάσεις και πράσινες υποδομές;
Γιατί οι συνοικίες μένουν στο περιθώριο, ενώ όλη η προσοχή συγκεντρώνεται σε “βιτρίνες” του κέντρου;
Και κυρίως: γιατί λείπει ο διάλογος με τους πολίτες; Πότε ακούσατε τελευταία φορά τι πραγματικά χρειάζονται;

Το Ηράκλειο νοσεί.

Και δεν νοσεί από έλλειψη χρημάτων ή ιδεών, αλλά από έλλειψη ψυχής, προσανατολισμού και ευθύνης.

Η πόλη χρειάζεται θεραπεία – όχι άλλες δικαιολογίες.

Χρειάζεται ηγεσία που να ακούει, να συντονίζει, να εμπνέει.

Όχι διαχείριση της στασιμότητας.

Αν κάτι διδάσκει η ιατρική, είναι ότι ο ασθενής που αρνείται την κατάσταση του, δεν θεραπεύεται ποτέ.

Το ίδιο ισχύει και για μια πόλη.

Με σεβασμό αλλά και ευθύτητα, Θεόδωρος Μηλιώτης, Ψυχίατρος – Κάτοικος Ηρακλείου».