Σοκ στο Ρέθυμνο: Πάνω από 200 περιστατικά παραμέλησης και κακοποίησης παιδιών το 2024

H αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής Άννα Ελευθεριάδου μίλησε για το φαινόμενο που έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και στο Ρέθυμνο

Λόγω του πολλαπλασιασμού των περιστατικών της ενδοοικογενειακής βίας στα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις εμπλέκονται και ανήλικα παιδιά που βιώνουν πολύ άσχημες καταστάσεις η αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής Άννα Ελευθεριάδου μίλησε για το φαινόμενο που έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και στο Ρέθυμνο.

Ποια είναι η εικόνα του Ρεθύμνου όσον αφορά στα περιστατικά παραμέλησης και κακοποίησης παιδιών;

«Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία μου, πριν από περίπου 10 χρόνια, ως νοσοκομειακού γιατρού που κληθήκαμε να διαχειριστούμε μία αλλοδαπή μάνα που είχε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Σκότωσε το παιδί και μαχαίρωσε τον εαυτό της, καρφώνοντας στο λαιμό της ένα μεγάλο κουζινομάχαιρο. Παλεύαμε δεν ξέρω πόσες ώρες ν’ αφαιρέσουμε το μαχαίρι χωρίς να πεθάνει, γιατί ήταν κοντά σε ζωτικά όργανα του τραχήλου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Αυτή η μάνα αποδείχθηκε ότι έπασχε από βαριά κατάθλιψη. Δηλαδή, υπάρχουν εξηγήσεις γι’ αυτά τα πράγματα και όπως κατάλαβα στην περίπτωση του Ηρακλείου, μιλάμε για χρήστες, δηλαδή γι’ ανθρώπους εξαρτημένους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να φροντίζουν τα παιδιά τους. Από την άλλη όμως δεν έχουμε δομές να φροντίσουν αυτά τα παιδιά. Είναι ντροπή το κράτος να στηρίζεται στο Χαμόγελο του Παιδιού και να μην υπάρχουν δομές κρατικές, που ένα τέτοιο παιδί μπορεί να βρει μια αγκαλιά και μια φροντίδα. Στην Ελλάδα, γενικά οι δομές πρόνοιας είναι ελάχιστες. Δεν υπάρχουν ούτε γι’ ανθρώπους με άνοια.

Δυστυχώς οι εισαγγελικές παραγγελίες και εντολές που μας ήρθανε μέσα στο 2024 ξεπέρασαν τις 200. Επειδή ο Δήμος καλείται να διεκπεραιώσει τις έρευνες και να κάνει τις συστάσεις, να προτείνει, να ελέγξει αν αυτά που προτείναμε και αυτά που ο Εισαγγελέας ζήτησε, εφαρμόζονται. Εμπλέκομαι βαθιά στο πρόβλημα, όπως καταλαβαίνετε, γιατί οι κοινωνικοί μας λειτουργοί το εκτελούν. Έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία με την Εισαγγελία, η οποία μας στέλνει, πολλά εισαγγελικά και προφανώς δεν φταίει η Εισαγγελία, φταίει η πραγματικότητα.»

Τα 200 περιστατικά είναι ενδοοικογενειακής βίας;

«Είναι παραμέλησης και κακοποίησης, που εμπλέκονται κατά βάση ανήλικα και κάποιες φορές εμπλέκονται και ηλικιωμένοι. Γενικά ευάλωτοι πολίτες. Τότε παρεμβαίνει η Εισαγγελία, όταν πρόκειται για ανθρώπους απροστάτευτους, που είναι οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά. Τότε αρχίζει μια έρευνα. Όσον αφορά στους κοινωνικούς μας λειτουργούς, όταν συνταξιοδοτούνται δεν μας επιτρέπουν να προσλάβουμε στη θέση τους άλλους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή οι κοινωνικοί μας λειτουργοί, είτε δουλεύουν στα ΚΑΠΗ, είτε στο Βοήθεια στο Σπίτι, είτε στο Κέντρο Κοινότητας να επιστρατεύονται και να κάνουν εισαγγελικές έρευνες ανεξάρτητα αν δεν είναι η βασική τους δουλειά.

Στην ουσία είναι στο αντικείμενό τους, αλλά όταν κάποιος έχει προσληφθεί στο Βοήθεια στο Σπίτι, είναι για το Βοήθεια στο Σπίτι, δεν είναι για να κάνει εισαγγελικές έρευνες. Το κάνουν όμως, αδιαμαρτύρητα και θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και δημόσια, γιατί έχουν αυτή την ευαισθησία. Ξεκινάει λοιπόν μια έρευνα, που σημαίνει ότι με το χαρτί του εισαγγελέα πηγαίνουν στην οικογένεια, πηγαίνουν πάντα δύο, αυτό το έχω ζητήσει εγώ, για λόγους ασφαλείας. Σκεφτείτε να πάτε σε μια τέτοια οικογένεια που κακοποίησε έτσι το παιδάκι, να ανοίξετε εσύ την πόρτα και να τους πείτε, μας στέλνει ο εισαγγελέας. Μπορεί μέσα στην τρέλα τους ή στην εξάρτησή τους από τα ναρκωτικά ή στο οτιδήποτε παραβατικό, να κακοποιήσουν ακόμα και τους υπαλλήλους που πάνε να κάνουν αυτή τη δουλειά. Άρα λοιπόν πηγαίνουν πάντα ανά δύο, για λόγους ασφαλείας και για λόγους να μην μπορεί κανείς να αμφισβητήσει αυτό που κάνανε, γιατί έχουμε πάρα πολλά περιστατικά τέτοιων ανθρώπων που είναι στα όρια του παραβατικού και που λένε ψέματα. Στη συνέχεια αφού γίνεται μια πρώτη έκθεση στην εισαγγελία, η εισαγγελία ζητάει και προτάσεις από εμάς κι από εκεί και πέρα παρακολούθηση. Δηλαδή κάνουμε συστάσεις, τους λέμε ότι αλλιώς θα σας πάρουμε τα παιδιά, θα δοθούν σε ιδρύματα, θα δοθούνε στο Χαμόγελο. Αυτό λίγο ταρακουνάει τις περιπτώσεις που δεν είναι πολύ βαριές και αρχίζουν και κάνουν παρεμβάσεις. Δηλαδή θυμάμαι μια περίπτωση οικογένειας που το σπίτι ήτανε σε τέτοια εξαθλιωμένη κατάσταση, ήτανε τόσο βρώμικο, ήτανε σα να ζούσανε γουρούνια, εκεί μέσα ήτανε τρία παιδιά. Λοιπόν με τις συχνές επισκέψεις και με την επιμονή και με το καλό και λίγο με το άγριο καταφέραμε για την οικογένεια αυτή, το σπίτι πια να λάμπει και να βρουν και δουλειά. Την καταγγελία την έκανε το σχολείο που έβλεπε τα παιδιά, βρώμικα και χωρίς πρωινό. Δηλαδή, κάποιος που ασχολείται με τα παιδιά συνήθως είναι ο πρώτος που κινητοποιείται και μετά ξεκινάει η αλυσίδα να δούμε τι συμβαίνει. Είναι πολύ λυπηρό το νούμερο και πάρα πολύ μεγάλο.»

Σε σχέση με το μέσο όρο από τα προηγούμενα χρόνια υπάρχει αύξηση;

«Δηλαδή αν σας πω ότι τα προηγούμενα χρόνια ήταν 50, ότι ήταν χρονιές που ήταν 40, καταλαβαίνετε για τι αύξηση μιλάμε;»

Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

«Είναι πάρα πολύ σύνθετο φαινόμενο, που μόνο οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες -και αυτοί στο μέλλον- θα το αποκρυπτογραφήσουν. Κατά τη γνώμη μου έχει χαλαρώσει πάρα πολύ ο πυρήνας, ο κλασικός πυρήνας του κυττάρου της οικογένειας. Δηλαδή δεν νομίζω πια ότι υπάρχει αυτή η δομή η κλασική, γι’ αυτό βλέπουμε και τα διαζύγια να είναι πάρα πολλά. Βλέπουμε ότι πιο πολλά είναι τα διαζύγια απ’ τους γάμους. Αυτό χαλαρώνει νομίζω γενικότερα πια τη φροντίδα για τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πια αυτό το εξ ορισμού «πάνω απ’ όλα τα παιδιά μας». Αυτό νομίζω ότι το βλέπω στις νεότερες γενιές, ακόμα και οικογενειών που θεωρούνται καλά δομημένες. Το παρατηρώ εγώ ως μεγαλύτερη, βλέποντας τις μικρότερες μαμάδες πως συμπεριφέρονται. Παύουν πια οι άνθρωποι να κάνουν θυσίες για τα παιδιά τους. Παύουν πια οι άνθρωποι να τα βάζουν πάνω απ’ όλα. Είναι πιο εγωιστές, πιο υλιστές και δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην απόλαυση, στα λεφτά και στην καριέρα. Έχω την εντύπωση ότι όλα αυτά όμως τα πληρώνουν τα παιδάκια. Είναι πολύ συχνές οι καινούριες -αυτές οι μεικτές- οικογένειες που τα παιδιά προέρχονται από προηγούμενους γάμους. Εκεί ας πούμε παρατηρούνται και κακοποιήσεις, παρατηρούνται παραμελήσεις. Είναι πάρα πολύ μεγάλη έξαρση ακόμα και των χρηστών που έχουν παιδιά.»

Έχετε αντιμετωπίσει ως υπηρεσία περίπτωση βαριάς κακοποιητικής συμπεριφοράς σε παιδί;

«Αυτό που σας περιέγραψα ως γιατρός που έζησα με την μητέρα του παιδιού, με συγκλόνισε. Είχα φύγει θυμάμαι και πήγαινα να πάρω τα παιδιά μου από το σχολείο και με γύρισε ο συνάδελφος πίσω και μου λέει: Άννα γύρνα πίσω μπαίνουμε χειρουργείο, είναι κάτι πολύ σοβαρό και θυμάμαι έψαχνα ποιος θα πάρει τα παιδιά μου από το σχολείο. Βγήκαμε το βράδυ από το χειρουργείο και επέζησε η γυναίκα αυτή, για μένα αυτό ήταν τιμωρία γι’ αυτή που επέζησε, γιατί επιθυμούσε να πεθάνει.»

Σε περίπτωση που χρειαστεί ένα παιδί να φύγει από την οικογένεια;

«Αναλαμβάνει πια η Εισαγγελία και βλέπει πού μπορεί να πάει. Συνήθως πηγαίνουν στους ξενώνες του Χαμόγελου του Παιδιού. Για αυτό σας λέω, είναι ντροπή για το ελληνικό κράτος. Εμείς θα πούμε σαν δήμος, εκτός από την υποστελέχωση, δεν έχουμε και 24ωρη, ούτε 7 μέρες τη βδομάδα λειτουργία. Δηλαδή κατάφερα με πολύ μεγάλη δυσκολία και ίσως να το θυμάστε τι αντιδράσεις είχα και από την Αντιπολίτευση και από τους συλλόγους εργαζομένων, γιατί έβαλα το Κέντρο Κοινότητας να έχει και απογευματινή λειτουργία. Γιατί είδα ότι ο δημότης θέλει να έρθει να κάνει ψυχολογική υποστήριξη με συνεδρίες, αλλά μπορεί μόνο μετά τη δουλειά. Θέλει να έρθει στις ομάδες και βλέπουμε ότι υπάρχει ανάγκη. Ξεκινάει πάλι ομάδα διαχείρισης θυμού, βιωματικά. Αυτά λοιπόν τα κάνουμε, ακριβώς γιατί βλέπουμε ότι ο κόσμος τα χρειάζεται. Πώς θα έρθει ο άλλος το πρωί που δουλεύει; Έπρεπε να τα κάνουμε και απόγευμα. Είμαστε ο μόνος δήμος να ξέρετε στην Κρήτη που το Κέντρο Κοινότητας έχει και απογευματινή λειτουργία κάποιες μέρες για να εξυπηρετεί το δημότη. Είμαι περήφανη που το κατάφερα, γιατί έχουμε βοηθήσει για παράδειγμα και εφηβάκια, με αφορμή τις πανελλαδικές, που μπλοκάρανε και που η οικογένεια δεν είχε χρήματα. Υποστηρίξαμε πάρα πολλά παιδιά πριν τις πανελλαδικές. Μα τα παιδιά δεν μπορούν να έρθουν την ώρα που είναι στο σχολείο, πρέπει να έρθουν αφού σχολάσουν. Αυτό λοιπόν που κάνει το Χαμόγελο του Παιδιού είναι θεάρεστο έργο, γιατί έχει μόνιμη και σταθερή επικοινωνία με τον ενδιαφερόμενο. Μπορείς να πάρεις οποιαδήποτε ώρα τηλέφωνο. Σε μας όταν συμβεί κάτι Σάββατο ή Κυριακή ακόμα και η αστυνομία λέει, πάρτε την κα Άννα. Μα να κάνει η κυρία Άννα, τι; Δηλαδή έχει κατέβει κοινωνικός λειτουργός δικός μου και να πω και το όνομα γιατί αξίζει ένα μπράβο, κατέβηκε η κυρία Κατημερτζόγλου Ζαμπία, που τώρα είναι και προϊσταμένη και «μάζεψε» μια γιαγιά μοναχική και παραμελημένη, που βρέθηκε, από την αστυνομία.

Δηλαδή, δεν εφημερεύουνε μαζί οι υπάλληλοί μας, δεν προβλέπεται από το νόμο ούτε να είναι σε εφημέρευση, ούτε να είναι σε ετοιμότητα. Βέβαια, αν δεν έβρισκα κάποιον υπάλληλο θα πήγαινα εγώ με το αμάξι. Αυτό γιατί μπορώ. Αύριο μπορεί να λείπω. Δε γίνεται να στηριζόμαστε στο φιλότιμο. Να ξέρετε ότι το φαινόμενο δεν είναι στο πικ. Δηλαδή εμείς παρατηρούμε ότι οξύνεται σταδιακά. Από την καραντίνα και μετά είναι τέτοια η έξαρση και έχει τόσο πολύ ξεφύγει ο κόσμος στη συμπεριφορά που είναι αδιανόητο.

Πηγή: rethemnosnews.gr