Τάκης Οικονομόπουλος: Θρήνος στο ποδόσφαιρο για το θάνατο του θρυλικού τερματοφύλακα – Γιατί τον αποκαλούσαν το «πουλί»

Έφυγε 17 ημέρες μετά τον Μίμη Δομάζο

H οικογένεια του Παναθηναϊκού αλλά και ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο, θρηνούν απ’ το βράδυ της Δευτέρας (10/2) την απώλεια ενός ακόμη σπουδαίου ποδοσφαιριστή, καθώς «έφυγε» απ’ τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο Τάκης Οικονομόπουλος, εννέα μέρες μετά το σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το μεσημέρι της 1ης Φεβρουαρίου.

Ο παλιός μεγάλος άσος του «τριφυλλιού» και κατά πολλούς ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ήταν επί μέρες διασωληνωμένος στη ΜΕΘ του «Ερυθρού Σταυρού» κι «έφυγε» απ’ τη ζωή ακριβώς 17 μέρες μετά το θάνατο ενός άλλου τεράστιου «μύθου» του ελληνικού ποδοσφαίρου, του Μίμη Δομάζου.

Ο Οικονομόπουλος μάλιστα, εμφανώς καταβεβλημένος, είχε δώσει το «παρών» στην κηδεία του «Στρατηγού» στις 27 Ιανουαρίου, τέσσερις μέρες πριν υποστεί το εγκεφαλικό επεισόδιο.

Το «πουλί», όπως ήταν το προσωνύμιο του Οικονομόπουλου, λόγω των εντυπωσιακών του εκτινάξεων, αποτελεί έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες που έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορία και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου είναι ο βασικός γκολκίπερ στην καλύτερη 11αδα όλων των εποχών στη χώρα μας.

Ξεκίνησε την καριέρα του από την Αθλητική Ένωση Καλλιθέας, στην οποία έμεινε μέχρι τα 16 του, όταν και πήρε μεταγραφή στον Απόλλων Σμύρνης.

Το 1962 μεταγράφηκε στην Προοδευτική, ενώ έναν χρόνο αργότερα φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού, όπου έμεινε για 13 χρόνια αποτελώντας τον στυλοβάτη των «πράσινων».

Μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του ήταν η συμμετοχή, ως βασικού, στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, ενώ είναι ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ ανέπαφης εστίας για 1.088 λεπτά, το οποίο πέτυχε το 1965 και συγκεκριμένα από τις 17 Ιανουαρίου μέχρι τις 27 Μαΐου.

Ο Οικονομόπουλος κατέκτησε συνολικά επτά ομαδικούς τίτλους, πέντε πρωταθλήματα Ελλάδας (1964, 1965, 1969, 1970 και 1972) και δύο Κύπελλα Ελλάδας (1967 και 1969), ενώ ήταν και φιναλίστ του Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1971.

Ήταν και μέλος της Εθνικής, αγωνιζόμενος 25 φορές με το εθνόσημο στο στήθος. Έκανε το ντεμπούτο του το 1965, ενώ τελευταία φορά συμμετείχε σε αγώνα της Εθνικής Ελλάδας το 1974.

Το 1976 η Παναχαϊκή τον απέκτησε από τον Παναθηναϊκό και έμεινε στην Πάτρα για έναν χρόνο, για να επιστρέψει στον Απόλλωνα Σμύρνης και να κλείσει εκεί την καριέρα του το 1979.

Από το 1979 που σταμάτησε το ποδόσφαιρο μέχρι και το 2006 αποτέλεσε τον προπονητή τερματοφυλάκων του Παναθηναϊκού, ενώ διατέλεσε και πρώτος προπονητής για μερικά ματς το 2002 μετά την απομάκρυνση του Σέρχιο Μαρκαριάν.