Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε η Δραματική Σχολή Τράγκα

Πέθανε ο καταξιωμένος χορογράφος Δημήτρης Ιβάνωφ, αφήνοντας πίσω του μια σημαντική κληρονομιά στο χώρο της τέχνης και του χορού.

Ο Δημήτρης Ιβάνωφ υπήρξε σπουδαίος χορογράφος, χορευτής και καθηγητής μπαλέτου. Γεννήθηκε στον Πειραιά και αφιέρωσε τη ζωή του στον χορό.

Σπούδασε στο παιδικό μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενώ παράλληλα εκπαιδεύτηκε στο Ελληνικό Ωδείο, από όπου απέκτησε δίπλωμα καθηγητή μπαλέτου.

Συνεργάστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες του θεάτρου και του κινηματογράφου και ήταν στενός φίλος και συνεργάτης πολλών διάσημων ηθοποιών.

Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε η Δραματική Σχολή Τράγκα με ανακοίνωσή της:

«Σήμερα, 20 Νοεμβρίου 2025 αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο άνθρωπο της Τέχνης και έναν από τους σημαντικότερους δασκάλους που πέρασαν ποτέ από τη Δραματική Σχολή μας.

Ο Δημήτρης Ιβάνωφ δεν υπήρξε απλώς καθηγητής. Υπήρξε ένας πυλώνας της Σχολής, ένα στήριγμα για γενιές σπουδαστών και ένας ακούραστος εργάτης του ελληνικού χορού και του μουσικού Θεάτρου.

Με μια διαδρομή που ξεκίνησε από την Εθνική Λυρική Σκηνή και εκτείνεται σε θέατρα, βαριετέ, μουσικές σκηνές, τηλεόραση, κινηματογράφο και μεγάλα παιδικά μιούζικαλ, ο Δημήτρης Ιβάνωφ σημάδεψε όσο λίγοι την ιστορία του ελληνικού χορού.

Χορογράφησε αμέτρητες επιθεωρήσεις, συνεργάστηκε με κορυφαίους ηθοποιούς και δημιουργούς, ταξίδεψε το έργο του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και υπήρξε ζωντανό κομμάτι της άγραφης ιστορίας του Λαϊκού Μουσικού Θεάτρου.

Για την ΕΡΤ δημιούργησε το εμβληματικό «Τα φώτα της ράμπας δε σβήνουν ποτέ», μια δουλειά που θεωρείται σήμερα πολύτιμο θεατρολογικό τεκμήριο.

Για εμάς όμως, πέρα από το τεράστιο καλλιτεχνικό του αποτύπωμα, ο Δημήτρης Ιβάνωφ υπήρξε κάτι ακόμη πιο σπάνιο. Ένας άνθρωπος με γενναιόδωρη καρδιά. Με σεμνότητα, χιούμορ, μνήμη και αγάπη για την Τέχνη, αγκάλιαζε τους νέους ηθοποιούς, μοιραζόταν απλόχερα τη γνώση και την εμπειρία του και μας δίδασκε ότι ο χορός, όπως και το θέατρο, είναι πάνω απ’ όλα ψυχή.

Η Σχολή μας οφείλει σε εκείνον ένα μεγάλο μέρος της δικής της ιστορίας.

Διέθεσε το πολύτιμο βεστιάριό του, δεκάδες παραδοσιακά κουστούμια και κοστούμια θρύλων του μουσικού θεάτρου, καθώς και ολόκληρο το προσωπικό του αρχείο, για να δημιουργηθεί το Θεατρικό Μουσείο της Σχολής μας. Μας εμπιστεύτηκε χρόνια ζωής, μνήμες, παραστάσεις, υλικό ανεκτίμητης αξίας. Χάρη σε αυτόν διασώθηκε ένα κομμάτι του ελληνικού θεάτρου που αλλιώς θα είχε χαθεί.

Οι συνεργάτες του τον περιγράφουν ως έναν άνθρωπο που σεβόταν την εποχή, αγαπούσε βαθιά τους καλλιτέχνες και τίμησε τη γενιά του, αλλά και όλους όσοι προηγήθηκαν. Ένας άνθρωπος που κέρδισε την εμπιστοσύνη των «ιερών τεράτων» του παλιού θεάτρου, που άκουσε τις ιστορίες τους και τις πέρασε στις επόμενες γενιές.

Σήμερα, αποχαιρετούμε έναν Δάσκαλο που τίμησε τη σκηνή, την παράδοση, το μουσικό θέατρο και πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο.

Η παρουσία του, η αγάπη του για τη σχολή και το έργο του θα μείνουν για πάντα ζωντανά.

Εμείς θα συνεχίσουμε να περπατάμε στο μονοπάτι που άφησε.

Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας Δημήτρη Ιβάνωφ.

Σας ευχαριστούμε για όλα!»

Πέθανε ο καταξιωμένος χορογράφος Δημήτρης Ιβάνωφ, αφήνοντας πίσω του μια σημαντική κληρονομιά στο χώρο της τέχνης και του χορού.

Ο Δημήτρης Ιβάνωφ υπήρξε σπουδαίος χορογράφος, χορευτής και καθηγητής μπαλέτου. Γεννήθηκε στον Πειραιά και αφιέρωσε τη ζωή του στον χορό.

Σπούδασε στο παιδικό μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενώ παράλληλα εκπαιδεύτηκε στο Ελληνικό Ωδείο, από όπου απέκτησε δίπλωμα καθηγητή μπαλέτου.

Συνεργάστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες του θεάτρου και του κινηματογράφου και ήταν στενός φίλος και συνεργάτης πολλών διάσημων ηθοποιών.

Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε η Δραματική Σχολή Τράγκα με ανακοίνωσή της:

Για την ΕΡΤ δημιούργησε το εμβληματικό «Τα φώτα της ράμπας δε σβήνουν ποτέ», μια δουλειά που θεωρείται σήμερα πολύτιμο θεατρολογικό τεκμήριο.
Για εμάς όμως, πέρα από το τεράστιο καλλιτεχνικό του αποτύπωμα, ο Δημήτρης Ιβάνωφ υπήρξε κάτι ακόμη πιο σπάνιο. Ένας άνθρωπος με γενναιόδωρη καρδιά. Με σεμνότητα, χιούμορ, μνήμη και αγάπη για την Τέχνη, αγκάλιαζε τους νέους ηθοποιούς, μοιραζόταν απλόχερα τη γνώση και την εμπειρία του και μας δίδασκε ότι ο χορός, όπως και το θέατρο, είναι πάνω απ’ όλα ψυχή.

Η Σχολή μας οφείλει σε εκείνον ένα μεγάλο μέρος της δικής της ιστορίας.
Διέθεσε το πολύτιμο βεστιάριό του, δεκάδες παραδοσιακά κουστούμια και κοστούμια θρύλων του μουσικού θεάτρου, καθώς και ολόκληρο το προσωπικό του αρχείο, για να δημιουργηθεί το Θεατρικό Μουσείο της Σχολής μας. Μας εμπιστεύτηκε χρόνια ζωής, μνήμες, παραστάσεις, υλικό ανεκτίμητης αξίας. Χάρη σε αυτόν διασώθηκε ένα κομμάτι του ελληνικού θεάτρου που αλλιώς θα είχε χαθεί.

Η παρουσία του, η αγάπη του για τη σχολή και το έργο του θα μείνουν για πάντα ζωντανά.

Εμείς θα συνεχίσουμε να περπατάμε στο μονοπάτι που άφησε.

Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας Δημήτρη Ιβάνωφ.

Σας ευχαριστούμε για όλα!»