Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη πρακτική δεν γεννήθηκε στον κόσμο των μοτοσυκλετών, αλλά στους αγώνες αυτοκινήτου

Ένα ασυνήθιστο θέαμα τραβά την προσοχή όλο και περισσότερων οδηγών και πεζών: μαύρη κολλητική ταινία τοποθετημένη σε σχήμα «Χ» πάνω σε φωτεινούς σηματοδότες. Αν και σε πρώτη ματιά μοιάζει με πρόχειρη παρέμβαση ή καλλιτεχνική… πινελιά, αρκετοί αναρωτιούνται αν πίσω από αυτή την εικόνα κρύβεται κάποιος λειτουργικός ή τεχνικός λόγος.

Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί απλώς μια στιλιστική λεπτομέρεια. Όμως το χαρακτηριστικό «Χ» που εμφανίζεται σε φανάρια, είτε μοτοσυκλετών είτε, σπανιότερα, αυτοκινήτων, έχει πίσω του μια ιδιαίτερα πρακτική και λειτουργική χρήση.

Για να κατανοήσουμε τον πραγματικό του ρόλο, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην δεκαετία του ’70. Τότε ήταν που εμφανίστηκε για πρώτη φορά η συγκεκριμένη τεχνική, όχι όμως ως αισθητικό στοιχείο, αλλά ως μέτρο προστασίας για τον οδηγό ή τον αναβάτη.

Το «Χ» στα φανάρια καθιερώθηκε κυρίως στις μοτοσυκλέτες τύπου cafe racer, ένα είδος που άνθησε στο Ηνωμένο Βασίλειο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και κορυφώθηκε τη δεκαετία του ’60 και ’70. Οι συγκεκριμένες μοτοσυκλέτες σχεδιάστηκαν για γρήγορες, μικρής απόστασης διαδρομές, με χαρακτηριστικά όπως χαμηλό τιμόνι, ελαφρύ πλαίσιο και μινιμαλιστική αισθητική. Για αυτές τις μοτοσυκλέτες, η χρήση ταινίας σε σχήμα «Χ» στα εμπρός φανάρια είχε έναν πολύ σαφή στόχο: Να μειώσει τον κίνδυνο τραυματισμού σε περίπτωση ατυχήματος.

Εκείνη την εποχή, τα φανάρια ήταν φτιαγμένα από εύθραυστο γυαλί, το οποίο σε περίπτωση πτώσης έσπαγε εύκολα, με τα θραύσματα να αποτελούν κίνδυνο για τον αναβάτη, αν έπεφτε πάνω τους. Η εφαρμογή ταινίας σε σχήμα «Χ» εξασφάλιζε ότι, αν το φανάρι έσπαγε, τα κομμάτια θα συγκρατούνταν, αποτρέποντας πιθανό τραυματισμό. Παράλληλα, η λύση αυτή δεν περιόριζε αισθητά τη φωτεινότητα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του φαναριού παρέμενε εκτεθειμένο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη πρακτική δεν γεννήθηκε στον κόσμο των μοτοσυκλετών, αλλά στους αγώνες αυτοκινήτου. Οι οδηγοί της εποχής συχνά αγωνίζοταν χωρίς παρμπρίζ ή προστατευτικά καλύμματα, με αποτέλεσμα ένα σπασμένο φανάρι να ενέχει τον κίνδυνο να εκτοξευτούν γυαλιά προς το πρόσωπο τους. Έτσι, η τεχνική του «Χ» υιοθετήθηκε πρώτα στα αγωνιστικά αυτοκίνητα και στη συνέχεια πέρασε στις μοτοσυκλέτες.

Σήμερα, το «Χ» στα φανάρια δεν συναντάται για λόγους ασφαλείας, αφού τα σύγχρονα φώτα είναι κατασκευασμένα από ανθεκτικά, μη θραυσματικά υλικά . Πλέον, χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως αισθητικό χαρακτηριστικό, που αφενός δίνει ένα πιο retro και κλασσικό ύφος στην μοτοσυκλέτα, αφετέρου αποδίδει φόρο τιμής στην ιστορία και εξέλιξη της συγκεκριμένης κατηγορίας μοτοσυκλετών.

Πηγή: carandmotor.gr

#ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ