Βγαίνουν στα μπαλκόνια και ουρλιάζουν κάθε βράδυ στις 10

Kάθε βράδυ στις 10 στην πιο ήσυχη χώρα του κόσμου, μια φοιτητική συνοικία ουρλιάζει 

Στη μικρή φοιτητούπολη Flogsta, στα προάστια της Ουψάλα της Σουηδίας, κάθε νύχτα στις 10 συμβαίνει κάτι που για τους κατοίκους είναι φυσιολογικό, αλλά για έναν ξένο μοιάζει με σκηνή από ψυχολογικό θρίλερ. Από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια των φοιτητικών εστιών ξεπηδούν κραυγές. Όχι φωνές παρέας, όχι μουσική ή γλέντι. Ουρλιαχτά.

Το φαινόμενο έχει όνομα. Το λένε “Flogsta Scream” και είναι μια άτυπη, συλλογική τελετουργία αποφόρτισης. Οι φοιτητές της περιοχής, πιεσμένοι από το βάρος της καθημερινότητας, της μοναξιάς και των εξετάσεων, αφήνουν κάθε βράδυ μια κραυγή στον αέρα, σαν να ελευθερώνουν από μέσα τους ένα κομμάτι που δεν χωράει πουθενά αλλού.

Κανείς δεν δίνει το σύνθημα. Κανείς δεν συντονίζει τίποτα. Κι όμως, γύρω στις 22:00 ακριβώς, τα παράθυρα ανοίγουν και αρχίζει ένα κύμα ήχου που κυλάει πάνω από τα κτίρια σαν κύμα απόγνωσης. Οι καινούργιοι φοιτητές σοκάρονται, αλλά σύντομα το θεωρούν κανονικό. Οι παλιοί το περιμένουν. Για κάποιους είναι το μόνο πράγμα που τους ενώνει με τους γύρω τους.

Το έθιμο ξεκίνησε πριν από δεκαετίες. Άλλοι λένε στη δεκαετία του ’70, άλλοι του ’80. Δεν έχει αρχή και τέλος, μόνο συνήθεια και ανάγκη. Οι φωνές δεν είναι θυμός, δεν είναι διαμαρτυρία. Είναι ένας ανώνυμος τρόπος να πεις “δεν είμαι καλά” χωρίς να χρειαστεί να το εξηγήσεις σε κανέναν.

Η Σουηδία είναι από τις πιο ήσυχες χώρες του κόσμου. Όμως το Flogsta, αυτή η μικρή φοιτητική γειτονιά, είναι γεμάτη άηχες αγωνίες που κάθε βράδυ αποκτούν φωνή. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, είναι πιο καθησυχαστικό να ακούς κραυγές, παρά απόλυτη σιωπή. Γιατί τότε ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος.