Η παιδική ηλικία ενός ανθρώπου αποτελεί τη βάση για τη ζωή του

Η παιδική ηλικία ενός ανθρώπου αποτελεί τη βάση για τη ζωή του. Τα βιώματα και οι εμπειρίες αυτής της περιόδου πρόκειται να μας επηρεάζουν – αν όχι καθορίζουν – για όλη την υπόλοιπη διαδρομή μας. Η σχέση με τους γονείς, τα ερεθίσματα, ο δημιουργικός χρόνος, το περιβάλλον και οι γνώσεις που λαμβάνει ένα παιδί είναι τα όπλα του για την ενήλικη ζωή του. Αν δεν υπάρχουν αυτά, βάλλεται και η προσωπικότητά του αποκτά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Σε έναν ιδεατό κόσμο, όλοι οι γονείς θα έπρεπε να είχαν συμπεριφορά – πρότυπο και να παρείχαν στα παιδιά τους τα εφόδια που χρειάζονται για το παρόν και το μέλλον. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει καθολικά και έτσι, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν βιώσει μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβάνονται. Στις πλείστες περιπτώσεις, αυτή η κατανόηση έρχεται μετά την ενηλικίωση, όταν συγκρίνεις τη δική σου ζωή ως παιδί με εκείνη των συναδέλφων/φίλων.

Τα στοιχεία που δείχνουν ότι πέρασες μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία

1.Δεν δέχεσαι βοήθεια από κανέναν

Όσο δυνατός χαρακτήρας κι αν είσαι, έρχονται στιγμές στη ζωή που χρειάζεσαι βοήθεια και υποστήριξη από το περιβάλλον σου. Ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δεν είχαν μια όμορφη παιδική ηλικία, είναι ότι ποτέ δεν δέχονται βοήθεια, καθώς έχουν μάθει να βασίζονται στις δυνάμεις τους και να τα καταφέρνουν μόνοι τους. Η αναζήτηση βοήθειας υποδηλώνει κάποιο είδος ήττας ή ανικανότητας για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, συνεπώς την αποφεύγουν ακόμα κι αν την έχουν μεγάλη ανάγκη.

2.Αγνοείς τα συναισθήματά σου

Ένα άλλο στοιχείο της προσωπικότητάς τους είναι ότι απορρίπτουν τα συναισθήματά τους, αγνοούν τις επιθυμίες τους, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η ψυχική υγεία τους. Έχοντας βιώσει την ακύρωση των συναισθημάτων από τους γονείς τους, έχουν υιοθετήσει εσφαλμένα αυτό το πρότυπο και εξακολουθούν να πράττουν με τον ίδιο τρόπο.

3.Είσαι τελειομανής

Οι περισσότεροι γονείς αποδέχονται τα λάθη των παιδιών τους, κατανοώντας πως αποτελεί κομμάτι της εκπαίδευσής τους. Όταν, όμως, η αντίδραση σε ένα λάθος είναι έντονη και η τιμωρία μονόδρομος, το παιδί υιοθετεί την αντίληψη ότι πρέπει πάντα να κάνει το σωστό, πιέζεται για να το καταφέρει και μεγαλώνει έχοντας το σύνδρομο της τελειομανίας. Η ακατάπαυστη επιδίωξη του τέλειου κρύβει μέσα της τον φόβο της αποτυχίας.

4.Δικαιολογείς ό,τι κάνεις

Ο φόβος και η ανασφάλεια είναι δύο χαρακτηριστικά που σε καθορίζουν, με αποτέλεσμα να δικαιολογείς όλες τις πράξεις σου, ακόμα και χωρίς να σου έχει ζητηθεί. Έχοντας βιώσει την αμφισβήτηση από τους γονείς σου, δεν έμαθες ποτέ να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και νιώθεις συνεχώς την ανάγκη να εξηγείς ξανά και ξανά ό,τι κάνεις.

5.Έχεις το σύνδρομο του απατεώνα

Το «σύνδρομο του απατεώνα» μαρτυρά τη δύσκολη παιδική ηλικία που πέρασες ακόμα κι αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει. Κρίνεις συνεχώς τον εαυτό σου, είσαι αρνητικός με τις πράξεις σου και ακόμα και το μεγαλύτερο επίτευγμά σου το ακυρώνεις. Δυσκολεύεσαι να δεχτείς τον έπαινο, ενώ σπάνια πιστεύεις τα κομπλιμέντα που σου γίνονται επειδή έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση.

6.Αναζητάς την αποδοχή των άλλων

Αν δεν είχες την αποδοχή των γονιών σου στην παιδική ηλικία σου, τότε θα την αναζητάς για την υπόλοιπη ζωή σου. Δεν σου αρέσουν οι συγκρούσεις, προσπαθείς συνεχώς να βοηθήσεις τους άλλους και να καλύψεις τις ανάγκες τους απλά και μόνο επειδή χρειάζεσαι την αποδοχή τους. Η έγκρισή τους είναι για σένα το μεγαλύτερο βραβείο, γεγονός που προκύπτει από τη σχέση που είχες στην παιδική ηλικία σου με τους γονείς σου. Πολλές φορές, μάλιστα, η ανάγκη για αποδοχή σε ωθεί στο να ξεπεράσεις τα όριά σου και να κάνεις πράγματα που σε ενοχλούν, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκανες.

Πηγή: jenny.gr

#ΠΑΙΔΙΑ #ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ