Κρήτη: Σε αυτό το χωριό γυρίστηκε η ταινία ο «Χριστός Ξανασταυρώνεται»

Το γραφικό και αυθεντικό κρητικό χωριό συναντάται σε κοντινή απόσταση από τον Άγιο Νικόλαο

«Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» είναι ένα από τα πιο γνωστά και ευπώλητα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη που γράφτηκε το 1948 στην Αντίμπ και κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1954. Έγινε και τηλεοπτική σειρά το 1975 στην τότε ΕΙΡΤ, με μία πλειάδα σημαντικών ελλήνων ηθοποιών.

Ωστόσο, προηγουμένως, ο «Χριστός Ξανασταυρώνεται» έγινε ταινία από τον Ζυλ Ντασέν το 1957 και μάλιστα πήρε ειδικό βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για BAFTA καλύτερης ξένης ταινίας. Τόπος δράσης της ιστορίας είναι ένα φτωχικό ορεινό χωριό της Μικράς Ασίας, και το μέρος που επιλέχτηκε για ένα μεγάλο μέρος των γυρισμάτων, ήταν ένα μικρό χωριό στην Κρήτη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Κρήτη: Τραγωδία στην Μεσαρά – Νεκρή μέσα στην θάλασσα εντοπίστηκε γυναίκα

Και συγκεκριμένα, η πανέμορφη Κριτσά.

Μάλιστα, στην ταινία του Ντασέν πήραν μέρος και οι κάτοικοι του χωριού, στους οποίους το συνεργείο μάθαινε τα λόγια όταν γύριζαν από τα χωράφια, αφού σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, οι περισσότεροι ήταν αγράμματοι, αλλά με όρεξη και κέφι να συμμετέχουν στην προσπάθεια.

Στο χωριό και συγκεκριμένα σε μια εκκλησία που βρίσκεται εκεί κοντά, γυρίστηκαν σκηνές και για μια άλλη ταινία, ελληνική αυτή τη φορά, τη «Νεράιδα και το Παλικάρι».

Ο λόγος για την εκκλησία της Παναγίας Κεράς που χρησιμοποιήθηκε ως φυσικό σκηνικό για τις σκηνές με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Αυτή είναι η Κριτσά, ένα από τα ομορφότερα και αρχαιότερα χωριά της Κρήτης, που βρίσκεται στο νομό Λασιθίου και είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 330-365 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Κάστελλος.

Το γραφικό και αυθεντικό κρητικό χωριό συναντάται σε κοντινή απόσταση από τον Άγιο Νικόλαο (9 χλμ.) και ξεχωρίζει για το έντονο παραδοσιακό στοιχείο του, καθώς διατηρεί μέχρι σήμερα αναλλοίωτη την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του.

Σε όλη την διάρκεια του Μεσαίωνα η Κριτσά αποτέλεσε το μεγαλύτερο χωριό της Κρήτης, ενώ αδιάκοπη είναι η παρουσία κατοίκων στην περιοχή ήδη από τα υστερομινωικά χρόνια και έπειτα.

Τη σημαντικότερη ακμή της θεωρείται ότι την βίωσε κατά τα Βυζαντινά χρόνια.

Σήμερα, ο επισκέπτης του χωριού χάνεται στα όμορφα λιθόστρωτα σοκάκια, με τα παραδοσιακά κτίρια και τις μοσχομυριστές αυλές, τις ανθισμένες βουκαμβίλιες, τις χαρακτηριστικές καμάρες, τα καταστήματα με τοπικά είδη και έργα λαϊκής τέχνης και τα παραδοσιακά καφενεία.