Αν είχαμε τον Τζώρτζογλου αντί τον Αυγενάκη στην πολιτική, πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα

Το «ξέρεις ποιος είναι εγώ» θα έβγαινε με… νόμο από το σύνολο των λεξικών

Στην πολιτική επικρατεί η υποκειμενικότητα και ο πολύπλευρος ιδεολογικός προσανατολισμός. Καλά μέχρι εδώ. Ταυτόχρονα ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις κυριαρχεί το «μαύρο άσπρο» και το «κάνω ότι μου αρέσει καθώς στο τέλος… κανείς δεν θα θυμάται τίποτα».

Η παραπάνω συνθήκη έχει οδηγήσει μία μεγάλη μερίδα πολιτών στην αποχή και στην σταδιακή απαξίωση του πολιτικού συστήματος και κατ’ επέκταση των πρωταγωνιστών του. Και εδώ στην συζήτηση μπαίνει μία μειοψηφία προσώπων που βρίσκονται στο προσκήνιο, εκφέρουν δημόσιο λόγο και φαίνεται πως κάπως ξεχωρίζουν από τη μάζα. Μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Για να γίνω πιο αναλυτικός και συγκεκριμένος.

Πολλά ακούγονταν γύρω από την αποχώρηση Αυγενάκη από την ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας, έπειτα από το περιστατικό με τον υπάλληλο αεροδρομίου στο Ελευθέριος Βενιζέλος της Αθήνας. Πολλά περισσότερα ακούστηκαν και γράφτηκαν αναφορικά με την… επιστροφή του στο πολιτικό προσκήνιο. Κοινό μυστικό, ότι κάποια στιγμή θα τον καλούσαν πίσω δίνοντας συγχωροχάρτι στον πρώην Υπουργό, για πολιτικούς λόγος που έχουν να κάνει με τη διατήρηση της δυναμικής στην εκλογική του περιφέρεια, την στιγμή που ο Αυγενάκης είχε κριθεί αποτυχημένος στην διαχείριση των χαρτοφυλακίων που του είχαν ανατεθεί.

Έρχεται λοιπόν ο Νίκος Τζώρτζογλου και μέσα από μία μία ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, εκφράζει με τρόπο απλό και κατανοητό την πλειοψηφία της κοινωνίας. Τόσο όμορφα, τόσο καθαρά και με το βλέμμα ενός πατέρα τεσσάρων παιδιών που αναρωτιέται το είδος και την μορφή των προτύπων που προωθεί το ίδιο το πολιτικό σύστημα.

Πως μπορεί μία μορφή βίας και ανάρμοστης συμπεριφοράς να γίνεται αποδεκτή – ακόμα και ένα σπρώξιμο, ένας χαρακτηρισμός, ένας αυξημένος τόνος στη φωνή, μία απότομη κίνηση, σε δημόσια θέα – και οι πρακτικές του… «ξέρεις ποιος είναι εγώ» να υπερισχύουν, οδηγώντας στην απογοήτευση τους περισσότερους Έλληνες.

Οι «παντελονάτες» συμπεριφορές αποτελούν είδος προς εξαφάνιση, αλλά τώρα θα θέσω και το εξής ερώτημα. Θα μπορούσε ένας Τζώρτζογλου να «επιβιώσει» στο πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί; Ήταν αυτός λίγες ώρες μετά το περιστατικό του αεροδρομίου με πρωταγωνιστή τον Αυγενάκη, τόνισε ότι «δεν θα χαρακτηρίσω την πράξη του κ. Αυγενάκη, γιατί είναι πεσμένος».

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι, ότι δεν θα μπορούσε αλλά και ότι δεν θα άφηναν τον Νίκο ούτε να εισέλθει, ούτε να… μακροημερέυσει στην «πολιτική λεζάντα» ενός κόμματος. Πολύ περισσότερο στην πρώτη γραμμή. Στα πρώτα βιολιά.

Καλύτερα μόνος, αυθεντικός και αληθινός, με τη… λύρα ανά χείρας και τις μαντινάδες που αγγίζουν καρδιές και υπηρετούν αξίες!

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.