Είδαν το έρεβος που απλώνεται μπροστά τους

Παρά την αυστηρή του κριτική στην κυβέρνηση, επέλεξε να σταθεί στο ύψος της περίστασης

Εν αρχή ήν η δήλωση μη εφαρμογής του Συντάγματος !! Μετά τι …; αναφώνησε ο κ. Παναγιώτης Περάκης … απευθυνόμενος στη κ. Καρυστιανου η οποία ζήτησε την μη εφαρμογή του Συντάγματος .., στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ξεκάθαρος και ο Ξενοφών Κοντιάδης. Παρά την αυστηρή του κριτική στην κυβέρνηση, επέλεξε να σταθεί στο ύψος της περίστασης και να μιλήσει θεσμικά, υπερασπιζόμενος την αξιοπιστία του δημόσιου διαλόγου. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για την ΕνΔε, που μοιάζει να έχει ξεχάσει τον θεσμικό της ρόλο.

Η στάση της θυμίζει περισσότερο έναν ταχυδακτυλουργικό χειρισμό του δημόσιου λόγου: τρεις γραμμές για τα ουσιώδη, μια ολόκληρη σελίδα για τα υπονοούμενα. Σαν να μην είναι ζητούμενο η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη, αλλά η διατήρηση της ασάφειας. Να αιωρούνται υπαινιγμοί, να πλανώνται «σωστοί» ψίθυροι, να μείνει ο κόσμος με το « οριστικό ίσως» ή την αμφιβολία, μη τυχόν και του ξεφύγει κάτι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Θαυμάστρια παρενόχλησε σεξουαλικά τραγουδιστή πάνω στη σκηνή: Τον έπιασε από τα γεννητικά όργανα – Δείτε βίντεο

Τρεις γραμμές για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Καμία αναφορά στον ανακριτή που σηκώνει ένα δυσθεώρητο βάρος. Και μιάμιση σελίδα για τις παθογένειες της ελληνικής Δικαιοσύνης. Λες και το ζητούμενο είναι να αφήσουν τον κόσμο με ερωτηματικά, με σκιές, με υπονοούμενα.

Όμως η Δικαιοσύνη δεν λειτουργεί με υπονοούμενα. Όταν οι ίδιοι οι λειτουργοί της επιλέγουν τον υπαινικτικό λόγο, χάνουν την θεσμική τους υπόσταση. Και αυτό δεν είναι απλώς λάθος. Είναι επικίνδυνο. Όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά για το κράτος δικαίου συνολικά.

Αυτό φοβήθηκε ο κ. Κοντιάδης σήμερα και ο Περάκης… Αυτό πρέπει να φοβόμαστε όλοι μας. Όχι μια κυβέρνηση, όχι μια αντιπολίτευση, όχι μια συγκυρία. Αλλά την διάλυση των θεσμών.

Είδαν το έρεβος που απλώνεται μπροστά τους. Το είδαν και μίληςαν Δεν έκαναν βήμα πίσω. Δεν υπολόγισαν αν θα βολεύει ή αν θα ενοχλεί. Γιατί η υπεράσπιση των θεσμών δεν είναι ποτέ ζήτημα προσωπικής άποψης ή πολιτικής θέσης. Είναι υποχρέωση.

ΑΚ