Η φωτιά μπορεί να έσβησε, τα ερωτηματικά όμως… φουντώνουν

Ανησυχία προκαλεί η τροπή η πυρκαγιά που ξέσπασε το μεσημέρι της 25ης Μαρτίου στο εργοστάσιο ξυλείας Κοπιδάκη στη Βιομηχανική Περιοχή του Ηρακλείου, η οποία είχε τελικά ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή των εγκαταστάσεων της επιχείρησης.

Η φωτιά μπορεί να έσβησε, ωστόσο ακόμη και τώρα… φουντώνουν τα ερωτηματικά τόσο για το τι πήγε στραβά κατά την επιχείρηση της κατάσβεσής της, αλλά κυρίως για το τι θα συνέβαινε αν είχε εκδηλωθεί οποιαδήποτε άλλη στιγμή.

Πιο συγκεκριμένα, το ζήτημα της πυρασφάλειας στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου αποτελεί τις τελευταίες ημέρες το μόνιμο θέμα συζήτησης μεταξύ τόσο των επιχειρηματιών των 250 περίπου εταιρειών που είναι εγκατεστημένες στην περιοχή, όσο και των 7.500 εργαζομένων που απασχολούνται σε αυτές.

Η ανησυχία όλων όσων δραστηριοποιούνται στη ΒΙΠΕ είναι έκδηλη και κυρίως… αυτονόητη!

Και τα ερωτήματα αναπάντητα ή… ρητορικά!

Πως είναι δυνατό να μην γνωρίζει κανείς, ούτε φυσικά η διαχειρίστρια εταιρεία, πόσοι πυροσβεστικοί κρουνοί στην ΒΙΠΕ είναι ενεργοί;
Γιατί δεν λειτούργησε άμεσα η γεννήτρια;
Τι θα συνέβαινε εάν ένα τέτοιο συμβάν εκδηλωνόταν καθημερινή με ανοικτό το σύνολο των επιχειρήσεων της περιοχής;
Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν η Πυροσβεστική Υπηρεσία καλούνταν να διαχειριστεί δύο σοβαρά περιστατικά μέσα στην περιοχή;
Με δεδομένη την υποστελέχωση που πλήττει το Πυροσβεστικό Σώμα και με το δόγμα της μαζικής προσβολής μιας πυρκαγιάς που εφαρμόζει η ηγεσία της Πολιτικής Προστασίας, τι θα συνέβαινε άραγε εάν ένα τόσο σοβαρό συμβάν εκδηλωνόταν στη ΒΙΠΕ, στην περίπτωση όπου είχε προηγηθεί κάποιο άλλο σοβαρό περιστατικό στο νομό ή στο νησί;

Και αυτό διότι στην τελευταία περίπτωση ο Πυροσβεστικός Σταθμός μέσα στην περιοχή ενδέχεται να έμενε μόνο με έναν… τηλεφωνητή!

Άλλωστε, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, έχει συμβεί ξανά, απλά σταθήκαμε τυχεροί!