Το club κίνδυνος – θάνατος της Μυκόνου

«Αυτό που ζήσαμε δεν ήταν διασκέδαση», λέει μάρτυρας

Μόνο που σκέφτομαι ότι το παιδί μου μπορεί να βρεθεί σε ένα τέτοιο μέρος, μου κόβεται η ανάσα. Όχι από υπερβολή. Από τρόμο. Γιατί αυτό που βιώσαμε σε club της Μυκόνου δεν είναι διασκέδαση – είναι ωρολογιακή βόμβα.

Αυτό που ζήσαμε δεν ήταν διασκέδαση. Ήταν κίνδυνος. Ήταν φόβος. Ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι η ανθρώπινη ασφάλεια έχει παραδοθεί στο βωμό των 30 ευρώ ανά κεφάλι (η χαμηλότερη χρέωση).

Αμέτρητοι νέοι – αρκετοί απλώς οριακά ενήλικοι – στριμώχνονται κάθε βράδυ μέσα σε έναν χώρο χωρίς κανένα όριο, χωρίς καμία λογική, χωρίς καμία εξασφάλιση. Υπολειτουργεί ως θάλαμος πίεσης. Κανείς δεν ελέγχει πόσοι μπαίνουν. Κανείς δεν νοιάζεται αν υπάρχουν έξοδοι διαφυγής. Και φυσικά, κανείς δεν δίνει δεκάρα αν θα μπορέσεις να σταθείς όρθιος, όχι να χορέψεις.

Η αίσθηση ήταν αποπνικτική. Αν ξεσπάσει ένα επεισόδιο, μία φωτιά, ένας πανικός, η τραγωδία είναι μαθηματικά βέβαιη. Θα ποδοπατηθούν άνθρωποι. Θα εγκλωβιστούν. Και τότε θα τρέχουν όλοι να καλυφθούν πίσω από δικαιολογίες: «δεν ξέραμε», «δεν προβλέψαμε», «ήταν τυχαίο». Όχι. Δεν ήταν. ΕΙΝΑΙ ήδη γνωστό. Είναι μπροστά στα μάτια μας.

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, το προσωπικό – ξεκάθαρα πιεσμένο – έχει μετατραπεί σε όργανο επιθετικότητας. Αντί να εξυπηρετούν, ξεσπούν στους πελάτες. Με αγένεια, φωνές, ειρωνεία. Σε διώχνουν με το ύφος «και τι έγινε που πλήρωσες;». Κι αν τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς, η απάντηση είναι μία: «αν δε σ’ αρέσει, φύγε». Πως να φύγεις όμως, όταν δεν έχεις κυριολεκτικά χώρο ούτε να αναπνεύσεις;

Όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν «κορυφαίο» χώρο διασκέδασης, στο πιο τουριστικό νησί της χώρας μας. Και κανείς δεν κάνει τίποτα. Ούτε οι Αρχές, ούτε η Αστυνομία, ούτε ο Δήμος.

Ως γονιός, τρέμω στην ιδέα ότι το παιδί μου μπορεί να βρεθεί σε τέτοιο μέρος. Ότι μπορεί να μπει μέσα και να μην ξαναβγεί ποτέ. Όχι γιατί έκανε κάτι λάθος. Αλλά γιατί κάποιος επέλεξε να χωρέσει άλλους 100, να βγάλει ακόμα +3.000 ευρώ, κι ας γίνει ό,τι γίνει.

Το βραχιόλι για την είσοδό μας, των 30 ευρώ…

Δε θέλουμε να κάνουμε κακό σε καμία επιχείρηση. Πόσο μάλλον ενός πολύ σημαντικού για τον τουρισμό μας νησιού. Ναι στην διασκέδαση. Ναι και στην έντονη διασκέδαση. Την έχουμε ανάγκη όλοι και ακόμα περισσότερο οι νέοι.

Όμως δεν μπορούμε να κωφεύουμε σε αυτό που βιώσαμε, το οποίοι είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνο. Είδαμε νέο άνθρωπο να οδηγείται έξω με κρίση πανικού από την κοσμοσυρροή.

Θεωρώ ότι όσοι έχουμε τη δυνατότητα δημόσιου λόγου πρέπει να ενημερώνουμε, να φωνάζουμε για τέτοια φαινόμενα. Όχι μετά την καταστροφή. Όχι όταν θα είναι αργά.

Με πληροφορίες του newsauto.gr