Τέλη: Ένας τα παγώνει και όλοι μαζί τα αυξάνουν!

Στο Ηράκλειο είναι πλέον φανερό πως η επικοινωνία τρέχει πιο γρήγορα από τη διοίκηση, αν υποθέσουμε ότι κάπου, κάτι διοικείται

Άλλο να «παγώνεις» τα τέλη μία χρονιά και να το υπογράφεις με το ονοματεπώνυμό σου, κι άλλο να τα αυξάνεις την επόμενη και να εμφανίζεται ξαφνικά ως απόφαση… συλλογική.

Από το «εγώ» στο «εμείς» ένας χρόνος δρόμος — και μια επικοινωνιακή πιρουέτα.

Κλασική συνταγή: όταν το μήνυμα είναι θετικό, υπάρχει πρωταγωνιστής· όταν είναι αρνητικό, φταίνε όλοι.
Μέσα σε αυτό το γαϊτανάκι, η εμφάνιση των τριών αντιδημάρχων στο ίδιο τραπέζι μπορεί να πλασάρεται ως μήνυμα ενότητας, αλλά στην πράξη θυμίζει περισσότερο… τριπλή ηλεκτρική καρέκλα.
Γιατί εκεί όπου οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες και καθόλου ισομερώς μοιρασμένες, η κοινή παρουσία εξυπηρετεί μόνο έναν σκοπό: να καεί συλλογικά το πολιτικό κόστος, ανεξάρτητα από το ποιος έκανε τι — και ποιος δεν έκανε τίποτα.

Ο μόνος που τόλμησε να παραδεχτεί ότι η συζήτηση για τα τέλη δεν είναι ευχάριστη ήταν ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων,Γιώργος Σισαμάκης. Οι υπόλοιποι «γύρισαν σελίδα» όπως έγραψαν και στο δελτίο τύπου με αξιοθαύμαστη ταχύτητα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Κρήτη: Η μερακλίνα που «μάγεψε» το κοινό με το χορό της – Δείτε βίντεο

Γιατί στο Ηράκλειο οι σελίδες γυρίζουν εύκολα, αρκεί να μην ανοίξει κανείς το βιβλίο της καθημερινότητας: σκουπίδια, λακκούβες, φωτισμός… Ναι, εκείνος ο φωτισμός που θεωρητικά, θα αλλάξει το 2026 με το 9% του προϋπολογισμού. Με τέτοιο ποσό ούτε μια σειρά λάμπες δεν αλλάζεις, πόσο μάλλον μια πόλη!

Και βέβαια, όταν πρόκειται για αύξηση τελών, η Τοπική Αυτοδιοίκηση θυμάται ξαφνικά την… «κακή κυβέρνηση» στα δελτία τύπου.
Εκεί σηκώνεται η παντιέρα της επανάστασης, τζάμπα είναι άλλωστε! Στην ΚΕΔΕ, όμως, όταν έρχεται η ώρα να ψηφίσουμε κάτι που δεν αρέσει στην κυβέρνηση, γινόμαστε… λούηδες.

Άλλο οι δηλώσεις, άλλο οι πράξεις. Γνωστό κι αυτό στην Δημοτική Αρχή Ηρακλείου.
Και τι άχαρη εικόνα: να μιλάς για αυξήσεις τελών και να χαχανίζεις μπροστά στις κάμερες. Όπως θα έλεγε και ο ποιητής Φανφάρας: «ΩωωΩω! Πόση ματαιοδοξία, Θεέ μου…»

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως ταιριάζει καλύτερα μια άλλη φράση: «Τα όμορφα χωριά… όμορφα καίγονται. Αρκεί να καίγονται όλοι μαζί.»