Οι «Ξυλούρηδες» και η πολιτική αμηχανία της Χαριλάου Τρικούπη

«Όταν χαμηλώνουν ή σβήνουν τα φώτα της εξουσίας, μένουν μόνο οι πραγματικές σχέσεις και τα πραγματικά στηρίγματα»!

Στη Χαριλάου Τρικούπη συνεχίζουν να προσπαθούν να σβήσουν τη «φωτιά» που άναψε από το επεισόδιο με τους Ξυλουρήδες στην Κρήτη!

Ένα ζήτημα που ξεκίνησε ως λεπτομέρεια τοπικής πολιτικής και κατέληξε να λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Το λάθος δεν ήταν μόνο επικοινωνιακό. Ήταν στρατηγικό, ουσιαστικό και όπως λένε πολλοί στο παρασκήνιο, «αχρείαστο».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε την περασμένη Δευτέρα στο Open με μια διάθεση που δύσκολα μπορούσε να κρυφτεί!

Μεταμέλεια, ή έστω το αναγκαστικό ύφος κάποιου που επιχειρεί να μαζέψει όσα δεν μαζεύονται!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Παππούς και γιαγιά πέθαναν μαζί στο μπαλκόνι μετά τον θάνατο του παιδιού τους

Η φράση «θα ενοχοποιήσουμε τώρα και τις κουμπαριές; Όχι βέβαια. Κι εγώ έχω πολλές κουμπαριές στην Κρήτη», ειπώθηκε με τρόπο που προοριζόταν να είναι διευκρινιστικός, όμως περισσότερο θύμιζε αναδίπλωση υπό… πίεση!

Κι όταν ο ίδιος ο Ανδρουλάκης υπενθύμισε ότι στο ψηφοδέλτιό του έχει δύο Ξυλουρήδες, στους διαδρόμους σχολίαζαν πως εκεί ήταν που ξέχασε… τις δικές του κουμπαριές αλλά κυρίως εκείνες των στενών συνεργατών του που συνδέονται με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Το κρίσιμο, όμως, δεν ήταν αυτό, καθώς η συζήτηση δεν αφορούσε εκείνους τους Ξυλουρήδες! Αφορούσε τον Γιώργο Ξυλούρη, ένα πρόσωπο με ιστορική πορεία στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ, και -πολύ περισσότερο- με προσωπική διαδρομή παράλληλη με του ίδιου του Ανδρουλάκη στη Νεολαία του κόμματος. Όσοι γνωρίζουν την προσωπική του διαδρομή, ξέρουν πολύ καλά πως δεν πρόκειται για «εξωκομματικό σχολιαστή».

Για αυτό άλλωστε και η απόπειρα του επικοινωνιακού επιτελείου της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάσει το σχόλιό του ως… «απειλή» έδειξε, κατά πολλούς, υπερβολική ευαισθησία αν όχι πολιτική αμηχανία.

Η απάντηση του Ξυλούρη ήταν κοφτή, ουσιαστική και -όπως σχολίαζαν παλιοί γνώριμοι της παράταξης- «πιο ηχηρή από όσο περίμεναν στη Χαριλάου Τρικούπη».

Η φράση του ότι «καμία αρχηγία δεν είναι αιώνια» λειτούργησε σαν υπενθύμιση τόσο στον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη, όσο και προς τους παρατρεχάμενους του! Όταν χαμηλώνουν τα φώτα της εξουσίας, μένουν μόνο οι πραγματικές σχέσεις και τα πραγματικά στηρίγματα!

Εξίσου ενδιαφέρον όμως ήταν το ποιοι έσπευσαν να κάνουν like ή να σχολιάσουν εμμέσως υπέρ του.

Από παλιά στελέχη του κόμματος μέχρι και ευρωβουλευτή του κόμματος με όνομα μάλιστα «βαρύ σαν ιστορία»!

Τα μικρά ψηφιακά «νεύματα» έμοιαζαν να σχηματίζουν ένα μήνυμα προς την ηγεσία του κόμματος, καθώς η δυσφορία είναι υπαρκτή και πλέον δεν κρύβεται κάτω από το χαλί.

Κάπως έτσι, μια «απλή γκάφα» μετατράπηκε σε βαρόμετρο εσωτερικής νευρικότητας.

Και η δημόσια αναδίπλωση του προέδρου, όσο κι αν τυλίχθηκε σε θεσμικό ύφος, έμοιαζε με προσεκτική οπισθοχώρηση για να αποφευχθεί μεγαλύτερη εσωτερική αναταραχή σε μια περίοδο ήδη φορτισμένη, λόγω του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και εν όψει του Συνεδρίου του κόμματος, που -σιγά σιγά- πλησιάζει…