Μια παράσταση για τα 100 χρόνια του ΟΦΗ, στις 12 και 15 Δεκεμβρίου

Μια ξεχωριστή δράση περιλαμβάνεται στις εορταστικές εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του ΟΦΗ.

Ο λόγος για τη θεατρική παράσταση «Θεές», η οποία θα ανέβει στη σκηνή του κινηματοθέατρου Αστόρια στις 12 και 15 Δεκεμβρίου, από τη θεατρική ομάδα «Σχήμα 7» του Κωνσταντίνου Μεταξάκη.

Για αυτή την παράσταση μίλησαν στο cretaone.gr ο συγγραφέας του έργου Μάνος Κουνουγάκης και ο σκηνοθέτης Κώστας Μεταξάκης.

Ο συγγραφέας του εξαιρετικού αυτού πονήματος Μάνος Κουνουγάκης, τόνισε μιλώντας στο cretaone.gr: «Με το έργο αυτό ήθελα να μιλήσω για τον οπαδισμό και τη σκοτεινή του πλευρά, με αφορμή την δολοφονία του Άλκη Καμπανού.

Ο ΟΦΗ είναι φορέας της ταυτότητάς μου. Ζω στην Αθήνα και μου λείπει, είναι αυτό που με συνδέει με την πόλη μου. Μάλιστα άνθρωποι του θεάτρου μου είχαν προτείνει κατά τη συγγραφή του έργου να αλλάξω εστίαση και να γράψω με βάση μια ομάδα δυναμικής όπως ο Ολυμπιακός, ή ο Παναθηναϊκός, αλλά εγώ ήθελα να το κάνω για την ομάδα που αγαπώ, τον ΟΦΗ.

Στο έργο αυτό “παίζουμε” με ιστορικές μνήμες, με ξένους παίκτες του ΟΦΗ, που δεν είναι δυνατόν να τους αγαπάμε και να παρουσιάζουμε σημάδια ρατσισμού και ξενοφοβίας για άλλους ανθρώπους. Μου πρότειναν από τον ΟΦΗ να ενταχθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις και το δέχθηκα με χαρά!».

Αναφορικά με το περιεχόμενο του έργου, ο κ. Κουνουγάκης αναφέρει: «Είμαι από αυτούς που στην παιδική τους ηλικία αγάπησαν μια ομάδα. Ήταν ο ΟΦΗ, η ομάδα της πόλης μου. Η ομάδα που υποστήριζε ο πατέρας μου. Ακόμα θυμάμαι τις πρώτες φορές που πήγα στο γήπεδο, τον εαυτό μου να ακούει αγώνες στο ραδιόφωνο, τα αυτοκόλλητα με φωτογραφίες ποδοσφαιριστών και τόσα όλα.

Σιγά σιγά, όμως, άρχισα να βλέπω και τη σκοτεινή πλευρά αυτού του κόσμου. Μια πλευρά που συνδέεται με συμμορίες, συμπλοκές (συχνά δολοφονικές) και υποστήριξη συμφερόντων από στρατιές οπαδών. Επίσης, κατάλαβα πως είναι ένας χώρος όπου συχνά καλλιεργείται το μίσος προς τη διαφορετικότητα. Μια καταγραφή των συνθημάτων που ακούγονται στα γήπεδα είναι ενδεικτική των διακρίσεων και του κλίματος μίσους.

Από την άλλη, υπάρχει πλήθος φιλάθλων/οπαδών που αντιστέκεται στις διακρίσεις και πρεσβεύει σημαντικές αξίες, τις οποίες προσπαθεί να τις φέρει στην οπαδική κουλτούρα. Είναι εκείνοι που πιστεύουν πως η ομάδα μας είναι ένα από τα κομμάτια που σχηματίζουν την ταυτότητά μας και δημιουργούν δεσμούς ανάμεσά μας. Για αυτούς η ομάδα είναι η παιδική μας ηλικία, η πόλη μας, η γειτονιά μας, οικογένεια, φίλοι, όμορφες και ζόρικες στιγμές.

Το ίδιο ισχύει και για τις τέσσερις κοπέλες του έργου. Οι ζωές τους κυλάνε, αλλάζουν. Μα η ομάδα είναι πάντα εκεί, μια σταθερά, μέρος της ταυτότητάς τους. Αυτό τους δίνει θάρρος να υψώσουν τις φωνές τους στον ανδροκρατούμενο κόσμο του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο). Κουβαλούν τραύματα, σκοτεινούς εαυτούς και αδυναμίες.

Ο συγγραφέας του έργου Μάνος Κουνουγάκης

Συχνά νιώθουν εγκλωβισμένες. Μα η αγάπη για την ομάδα τους και οι σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους γίνονται το όχημα που τις βοηθάει να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής. Έτσι, ο σύνδεσμος που δημιουργούν γίνεται ένας πυρήνας δύναμης, μια οικογένεια.

Γι’ αυτό και ονομάζουν τον σύνδεσμό τους «Θεές», γιατί μαζί μπορούν να ξεφύγουν από τη θέση που τις τοποθετεί η κοινωνία και να κάνουν μια εσωτερική αλλά και εξωτερική υπέρβαση, σηκώνοντας ταυτόχρονα το ανάστημά τους απέναντι στη σκοτεινή/απειλητική πλευρά του οπαδισμού.

Στο έργο ο θεατής μπορεί να εντοπίσει και άλλα θέματα. Θα φέρω ως παράδειγμα το πένθος και τη διαχείρισή του. Το πώς η απώλεια ενός ατόμου μπορεί να δημιουργήσει σοβαρές αναταράξεις στη ζωή μας. Μια τέτοια απώλεια κάνει και τον σύνδεσμο να σβήσει και να μετατραπεί σε τάφο, όπως βλέπουμε στην αρχή του έργου.

Ένα άλλο θέμα είναι το παρελθόν που μας στοιχειώνει, όπως στην περίπτωση της Στεφ αλλά και της Τόνιας. Και φυσικά θέματα που σχετίζονται με θέματα φύλου και τη θέση των γυναικών, έστω και από την υποκειμενική ανδρική σκοπιά μου».

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κώστας Μεταξάκης από την πλευρά του, μιλώντας και αυτός στο cretaone.gr, αρχικά αναφέρθηκε στην ιδέα της δημιουργίας αυτής της παράστασης: «Η ιδέα για την παράσταση γεννήθηκε επειδή ο συγγραφέας Μάνος Κουνουγάκης ήθελε να γράψει ένα έργο φόρο τιμής στην παιδική του ηλικία και την αγάπη του για την ομάδα της πόλης του τον ΟΦΗ.

Με την ομάδα The Beamers και εκπροσώπους της τους Αθηνά Τσαμπανάκη Εύα Μουντράκη Βανέσα Νερούτσου και Γιώργο Χναράκη καταθέσαμε πρόταση στην ΠΑΕ ΟΦΗ για συμμετοχή στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της ομάδας με διάφορες δράσεις. Μία από αυτές ήταν και η παραγωγή αυτού του υπέροχου θεατρικού κειμένου.

Όταν διάβασα τις “Θεές” είδα ότι δεν πρόκειται απλώς για ένα κείμενο για τον οπαδισμό, αλλά για μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία. Είδα τέσσερις ζωές που παλεύουν να σταθούν μέσα σε έναν κόσμο σκληρό, ανταγωνιστικό και ανδροκρατούμενο.

Οι “Θεές” ήταν για μένα ένας καθρέφτης της εποχής μας. Έτσι ξεκίνησε όλο αυτό: από την ανάγκη να δώσουμε φωνή σε εκείνες που συχνά μένουν αόρατες. Από την ανάγκη να πούμε μια ιστορία που πονά αλλά και λυτρώνει. Εκεί ένιωσα ότι αυτό το έργο θέλω να ανέβει. Όχι μόνο ως παράσταση, αλλά ως κάλεσμα να ακούσουμε πραγματικά αυτούς που βρίσκονται δίπλα μας».

Για το ποιο είναι το μήνυμα που περνά μέσα από την παράσταση, ο κ. Μεταξάκης τονίζει: «Το θέατρο υπάρχει για να θέτει ερωτήματα και λιγότερο για να δίνει απαντήσεις. Με τον τρόπο μας θέλουμε να ρωτήσουμε τους φιλάθλους του ΟΦΗ και κάθε ομάδας με ποιον τρόπο μπορούμε να φέρουμε την οικογένεια στο γήπεδο.

Με χαμογελαστά παιδιά γυναίκες άντρες που χαίρονται με την νίκη της ομάδας τους και με μία αγκαλιά ξεπερνάνε την ήττα. Αυτό όμως να συμβαίνει με ασφάλεια. Ο αθλητισμός αξίζει να είναι χώρος χαράς όχι βίας, λάθος προτύπων και φόβου».

Ο σκηνοθέτης της παράσταση Κωνσταντίνος Μεταξάκης

Ενώ για το πως βλέπει το «πάντρεμα» του αθλητισμού με την τέχνη απαντά: «Για μένα, το “πάντρεμα” του αθλητισμού με την τέχνη δεν είναι κάτι τεχνητό· είναι κάτι απολύτως φυσικό.

Ο αθλητισμός κουβαλάει από μόνος του δράμα, ένταση, πάθος, σύγκρουση, λύτρωση — όλα όσα συνθέτουν και το θέατρο. Η τέχνη όμως έχει τη μοναδική δύναμη να σταματάει τον χρόνο και να μας δείχνει τι κρύβεται πίσω από τα γεγονότα: τις ανθρώπινες ιστορίες, τους φόβους, τις φιλοδοξίες, τα τραύματα, τις σχέσεις.

Στην παράσταση που σκηνοθετώ, ο αθλητισμός γίνεται ο καθρέφτης μας. Μας επιτρέπει να μιλήσουμε για την ταυτότητα, τη βία, τη συλλογικότητα, αλλά και για το πώς μπορούμε να επιστρέψουμε στα γήπεδα με ασφάλεια, αξιοπρέπεια και χαρά. Αν ο αθλητισμός μάς ενώνει στα μεγάλα, η τέχνη μάς βοηθά να καταλάβουμε το “γιατί”.

Οπότε αυτό το πάντρεμα δεν το βλέπω ως δύο κόσμους που συναντιούνται, αλλά ως δύο πλευρές της ίδιας ανθρώπινης ανάγκης: να ανήκουμε κάπου και να μοιραζόμαστε κάτι αληθινό».

Τέλος ο κ. Μεταξάκης στέλνει μέσω του cretaone τις ευχές του για τα 100 χρόνια του ΟΦΗ: «Να τα ξανά-εκατοστήσεις ΟΦΗ! Και όπως οι “Θεές” αγαπάνε τη φανέλα σαν αίμα τους, έτσι να συνεχίσει κι ο κόσμος του ΟΦΗ να στηρίζει την ομάδα με καθαρή καρδιά, δύναμη και λεβεντιά. Εύχομαι τα επόμενα 100 χρόνια να ’ναι γεμάτα χαρές, αγάπη και ιστορίες που θα μας κάνουν περήφανους».

#ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ #ΟΦΗ