«Γεννημένη για μαμά» δηλώνει η Μιμή Ντενίση που θα ήθελε κι άλλα παιδιά

«Το  κακό είναι ότι δεν έχω πέντε παιδιά» τόνισε η Μιμή Ντενίση 

«Γεννημένη για μαμά» δηλώνει η Μιμή Ντενίση σε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ ενώ εξομολογείται ότι θα ήθελε κι άλλα παιδιά .

Η ηθοποιός αναφέρθηκε στη σχέση που έχει με τη μοναχοκόρη της, Μαριτίνα καθώς και την αντίδραση των δικών της γονιών όταν αποφάσισε να μπει στον χώρο της υποκριτικής.

Στην ερώτηση ποιο μήνυμα θα ήθελε να στείλει όταν απέκτησε τη Μαριτίνα ως γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της το παιδί της η ίδια απαντά: «Κανένα. Ξέρεις πόσες γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά και με μεγάλες δυσκολίες; Είμαι γεννημένη για μαμά. Το κακό είναι ότι δεν έχω πέντε παιδιά. Και αυτό από τη χαζομάρα της Μαριτίνας, που ήταν πολύ ζηλιάρα, έλεγε «δεν θέλω αδελφάκια» κι εγώ η χαζή την άκουγα. Νομίζω ότι είμαι καλή μαμά, φαίνεται από το παιδί μου δηλαδή. Και είμαι πολύ τυχερή για τη σχέση που έχω με τη Μαριτίνα. Είναι πολύ στενή, δεν είναι από τις συνηθισμένες μάνας – κόρης. Είναι λίγο σπάνιο ένα κορίτσι 24 ετών να έχει τόση αποδοχή και ευγνωμοσύνη για τη μαμά του. Η Μαριτίνα, ακόμα και όταν αντιμετώπιζε ορμονικά προβλήματα και είχε τα παραπάνω κιλά της, δεν είχε περάσει φάση ανταγωνισμού με μένα. Όλο «τι ωραία που είσαι, μαμά μου» και «τι καλή που είσαι, μαμά μου» είναι. Και της λέω: «Σταμάτα, έχει και καλύτερες και ωραιότερες από μένα». Με θαυμάζει και μάλιστα στην υπερβολή».

Η ηθοποιός , σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, ρωτήθηκε και αν ήταν υποτιμητικό για μια κόρη καλής οικογένειας να καταλήξει να γίνει θεατρίνα: «Βέβαια, ήταν. Για τις φιλοδοξίες του μπαμπά στρατηγού ήταν. Για τη μαμά μου, που ήταν πιο ανοιχτόμυαλη, όχι. Πίστευαν ότι θα έκανα πανεπιστημιακή καριέρα, γιατί ήμουν και πάρα πολύ καλή φοιτήτρια. Μετά ο μπαμπάς μου έγινε ο μεγαλύτερος φαν μου. Αν δεν πετύχαινα τόσο νωρίς, νομίζω ότι θα με είχε σκοτώσει. Αλλά επειδή κατευθείαν πήγα στη Βουγιουκλάκη, κατευθείαν μετά έγινα θιασάρχης με τον Φέρτη, κατευθείαν βγήκε ο Γιούγκερμαν, δεν είχε πάτημα. Και επίσης δεν παράτησα τίποτα, ούτε σπουδές ούτε τις γλώσσες, τα έκανα όλα. Τα πρώτα χρόνια βέβαια μου έλεγε: «Δεν με πειράζει η δουλειά που διάλεξες, αλλά θα πεθάνεις στη ψάθα».