Η πανσέληνος του Ιουλίου από την Οξά

Η αφήγηση των συμμετεχόντων 

Κυριακή 21 Ιουλίου, Πανσέληνος του Ελαφιού κι ο Ορειβατικός Αγίου Νικολάου πιστός στο ραντεβού του με το ολόγιομο φεγγάρι το χάρηκε από τον κοντινό στην πόλη μας λόφο της Οξάς.

Ξεκινάμε λοιπόν κατά τις 7 ή ώρα το απόγευμα από την ανατολική πλευρά της Οξάς (δίπλα στα Λενικά και το μονοπάτι για τον Ατσιμπραγά) καμιά εικοσαριά ρομαντικοί, που αψήφησαν τις παραλίες -παρά τη ζέστη, αλλά και τα οργανωμένα πάρτι και τα πανηγύρια της εποχής. Ευτυχώς στην απότομη ανηφόρα, που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό η διαδρομή, ο ήλιος είχε ήδη δύσει πίσω απ’ το βουνό κι αν μη τι άλλο περπατάμε στη σκιά.

Ακολουθούμε λοιπόν το καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι κι αρχίζει σιγά-σιγά ν’ ανοίγεται η θέα γύρω μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Στα ανατολικά ο κόλπος του Μεραμπέλλου με τα απέναντι βουνά (απ’ όπου σε λίγο θ’ ανατείλει το φεγγάρι). Στα ΒΔ η Ελούντα, η Κολοκύθα κι ο στενός σαν μπουκάλι κόλπος με τη Σπιναλόγκα σαν φελλό στην άκρη του. ΝΔ σκοτεινοί όγκοι οι κορυφές της Τσίβης και της Σελένας.

Ίσα-ίσα που προλαβαίνουμε τη δύση του ηλίου –οι πιο γρήγοροι τελικά- κι αφού ακολουθεί η αναμνηστική φωτογραφία, θα περιπλανηθούμε λίγο στον αρχαιολογικό χώρο περνώντας από το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής ως την νότια πλευρά με τα εντυπωσιακά πετρώματα. Κατόπιν διασχίζοντας τα ερείπια των παλιών δεξαμενών και ανοίγοντας δρόμο απ’ τα δεκάδες γαϊδουράγκαθα, θα γυρίσουμε με ασφάλεια, πριν σκοτεινιάσει για τα καλά, κοντά στο μονοπάτι, απ’ όπου θα περιμένουμε σε παρεάκια την Πανσέληνο ν’ αναδυθεί από τα απέναντι βουνά της Λάστρου. Κάτι που δεν αργεί να συμβεί. Τότε πέφτουν τα γνωστά επιφωνήματα θαυμασμού σε συνδυασμό με τα φωτογραφικά κλικ! Τι κι αν έχουμε δει το ίδιο σκηνικό τόσες φορές; Πάντα σε καθηλώνει με το μεγαλείο του. Άλλες οι εποχές, άλλες οι παρέες!

Φέτος είχαμε κι αρκετούς καινούργιους στην Οξά και ζήσαμε μαζί τους τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς. Γιατί η Οξά είναι όντως ένα θαυμαστό μέρος: Χτισμένο στα 563 μ. το αρχαίο κάστρο σε απότομο και βραχώδες έδαφος (άρα οχυρό) έχει εποπτεία όλης της ευρύτερης περιοχής (αυτό που εμείς λέμε «θέα»). Πιθανώς ήταν καταφύγιο για τις γύρω πόλεις σε περίπτωση επίθεσης. Η αξία της θέσης διαχρονική, καθώς έχουμε ευρήματα από τα μινωικά χρόνια, ωστόσο τα ερείπια που σήμερα θαυμάζουμε είναι κατά βάση βυζαντινά. Το όνομά της οφείλεται πιθανόν στην ακονόπετρα (απ’ το ρήμα «οξύνω» ενδεικτικό της χρήσης της), καθώς σε γειτονικό λόφο υπήρχε λατομείο ακονόπετρας! Ο χώρος είναι επίσης περιτειχισμένος αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του είναι οι πολλές κινστέρνες (δεξαμενές νερού) -πάνω από 50- κάτι συνηθισμένο στα κάστρα (αν και όχι σε τέτοιο βαθμό), επειδή πρέπει να έχουν μεγάλα αποθέματα νερού, ώστε να αντέχουν στην πιθανότητα μιας μακράς πολιορκίας.

Χορτασμένοι από εικόνες θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής βοηθώντας ο ένας τον άλλο φωτίζοντας με φακούς το απότομο μονοπάτι με τις γλιστερές πέτρες, που στραφταλίζουν στο φως, καθώς σε μεγάλο βαθμό αποτελούνται από καλής ποιότητας αλάβαστρο!

Άλλη μια γοητευτική βραδινή πεζοπορία έλαβε τέλος κι ευχαριστούμε τους δυο οδηγούς μας: τον βετεράνο, Λεωνίδα Κλώντζα και τον Γιώργο Αρναουτάκη που σαν γέννημα θρέμμα της περιοχής είναι στο στοιχείο του!

Διαβάστε επίσης:

Απογευματινή πεζοπορία με θέα το φεγγάρι στην Οξά

Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου: Εξόρμηση στην Πίνδο

Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου: Η επόμενη πεζοπορία

Μαγευτικές φωτογραφίες από την Πανσέληνο της Φράουλας στην Κολοκύθα