Ηράκλειο: Οι ευθύνες για αδέσποτα ζώα και οι «ιδιοκτήτες» που αδιαφορούν

Οσμές και αποπνικτικές συνθήκες στο Ηράκλειο εν μέσω καλοκαιριού

Είναι μια εικόνα η οποία αρχίζει να εμφανίζεται συχνά σε πολλές γειτονιές στην πόλη του Ηρακλείου: γάτες και σκύλοι χρησιμοποιούν τις εισόδους των σπιτιών και των πολυκατοικιών για την ανάγκη τους. Έντονες οσμές, αποπνικτικές συνθήκες, κατεστραμένα πεζοδρόμια, στενά, κατειλημμένα και βρωμιά, «παραδομένα» για μήνες στην ανομβρία, αλλά και το γάβγισμα της απελπισίας από σκυλάκια «ξεχασμένα» για ώρες σε ένα μπαλκόνι ή μια βεράντα από τους «υπεύθυνους» ιδιοκτήτες.

«Να ένας ιδανικός τόπος για να πετάξουμε τα αποφάγια μας» θα σκέφτηκε κάποιος και τα έριξε σε ένα πλαστικό τάπερ πάνω στο μίζερο και βρώμικο πεζοδρόμιο της γειτονιάς. Πολύ γρήγορα, μετά τις γάτες ήρθαν και τα… ποντίκια  και όλα τα πλασματάκια που έχουν ψυχή και εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για τσιμπολόγημα.

Μια από τις πολλές ιστορίες που αφηγήθηκαν στο Cretaone απελπισμένοι πολίτες από διαφορετικές περιοχές του Ηρακλείου, είναι και αυτή της κυρίας Μαρίας, που μένει στον άναρχα πυκνοδομημένο Μασταμπά με τα πολλά και στενά μπαλκόνια.

Οπως περιγράφει, «ένα βράδυ έπιασα στα πράσα μία γειτόνισσα την ώρα που άφηνε στο πεζοδρόμιο τα απομεινάρια ενός ψητού κοτόπουλου με πατάτες φούρνου, σε συσκευασία ντελίβερι». «Εγώ θεωρώ σωστό. Το λέει άλλωστε και ο νόμος», απάντησε η «συνένοικος». Ο διάλογος δεν συνεχίστηκε γιατί, όπως μας είπε η κυρία Μαρία, «δεν θέλει να μπλέξει».

«Έχω ‘’μπάρμπα στην Κορώνη’’ και μεταφέρω τους κάδους απορριμμάτων σε άλλο οικοδομικό τετράγωνο γιατί με ενοχλούν κάτω από το σπίτι μου, παρεμβαίνω στο πεζοδρόμιο βάζοντας κολωνάκια για να οριοθετήσω το χώρο μπροστά από το κτίσμα μου, τοποθετώ εγκαταλελειμμένα μηχανάκια για να κρατώ θέσεις στάθμευσης, δεν φροντίζω για την καθαριότητα του όμορου δημόσιου χώρου», προσθέτει ο Πέτρος, κάτοικος στη περιοχή της Ρομαντικής Γωνιάς.

«Έχει μείνει καθόλου πράσινο στις γειτονιές;»

Είναι το κατάντημα μιας πόλης αφημένης στην τύχη της, με γειτονιές όπου κανείς δεν μιλάει σε κανέναν και όλοι βλέπουν όλους με καχυποψία; Μίας πόλης που επικρατεί η αυταρχική επιβολή;

Δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τη φροντίδα των αδέσποτων ζώων και τους εθελοντές φιλόζωους, εξηγεί στο Cretaone η Νίκη Μανωλάκη, εκπαιδευτικός και εθελόντρια στο Gouves Animal Shelter. «Εννοείται ότι όποιος θέλει να βοηθήσει ένα αδέσποτο ζωάκι μπορεί να το κάνει. Ωστόσο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει είμαι εθελοντής φιλόζωος και πώς φροντίζω ένα αδέσποτο ζώο. Ο υπεύθυνος και ευσυνείδητος φιλόζωος δεν σιτίζει απλώς ένα ζωάκι, ένα γατάκι ή ένα σκύλο. Πρέπει να το στειρώσει και να το αποπαρασιτώσει. Το σημαντικότερο όμως είναι η στείρωση για να μπει ένα φρένο στην ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή. Δεν αρκεί μόνο το καθαρό μπολάκι φαγητού έξω από το σπίτι. Τα ζωάκια χρειάζονται στείρωση και αποραρασίτωση. Στη συνέχεια μπορεί να δημιουργηθεί στη γειτονιά ένα μικρό σκάμμα με άμμο ή χώμα, οριοθετημένο με ξύλα, το οποίο θα καθαρίζεται περιοδικά από τους ανθρώπους της γειτονιάς. Οι γάτες θα το χρησιμοποιήσουν ως τουαλέτα».

«Κάποιοι από αυτούς γαβγίζουν, αλλά δεν δαγκώνουν»

Παρόμοια εικόνα μας δίνει και ο Νικόλας από την περιοχή της Ακαδημίας. Σε όροφο της πολυκατοικίας όπου μένει, υπάρχει ένα κατοικίδιο σκυλάκι που βρίσκεται σχεδόν στο σύνολο της μέρας, πολλές φορές και τη νύχτα παρατημένο στο μπαλκόνι. Η κατάσταση είναι προβληματική: «γαβγίζει κάθε λίγο και λιγάκι και μας αναστατώνει. Διαπεραστικά, σχεδόν εκκωφαντικά, που δεν σου επιτρέπει να ηρεμήσεις, πόσο μάλλον να συγκεντρωθείς όταν θέλεις να εργαστείς. Σκεφτείτε να φώναζα συνέχεια στο μπαλκόνι».

Οι σκύλοι αντιδρούν στα ερεθίσματα που βλέπουν και ακούν στο μπαλκόνι με τον φυσιολογικό τρόπο που είναι το γάβγισμα. Το ζώο ενημερώνει για την παρουσία του. «Επί της ουσίας, φωνάζουν βοήθεια. Είναι σαν να λένε: “Βγάλτε με από αυτό το περιβάλλον”. Ενημερώνουν ότι δεν αισθάνονται καλά», αναφέρει η Τέρψη Πασχάλη, ιδρύτρια του Therapy Dogs, μιας ομάδας εθελοντών.

«Έχει μείνει καθόλου πράσινο στις γειτονιές»; αναρωτιέται η κ. Μανωλάκη. «Οι αποικίες γατών μπορεί να είναι ωφέλιμες και όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να απευθυνθούν σε κοινότητες ανθρώπων που αγαπούν τα ζώα για να τους κατευθύνουν: πώς θα πιάσουν το ζωάκι που χρειάζεται νοσηλεία, πού θα το στειρώσουν κ.ο.κ. Δεν είναι φυσιολογικό να υπάρχει αδεσποτία σε γάτες και σκύλους, τα ζώα αυτά πρέπει να ζουν με κηδεμόνα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα αφανίσουμε. Και σε αυτή την εξίσωση πρέπει να βάλουμε και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ένας δήμος σε όλη την Κρήτη, ο δήμος Ηρακλείου, έχει ένα κυνοκομείο για όλη την Κρήτη και αυτό δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε», καταλήγει.

Το δημοτικό κυνοκομείο λειτουργεί σήμερα χωρίς εθελοντές, οι ελάχιστοι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί με διαγωνισμούς για τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας ενδεχομένως να μην έχουν την εκπαίδευση που απαιτείται για τη λειτουργία τέτοιων δομών, ενώ η απουσία κτηνιάτρου τόσο από τη δομή στη Χερσόνησο όσο από το κυνοκομείο εξαιτίας της καθυστέρησης ανανέωσης συμβάσεων, επιβαρύνουν μια ήδη δύσκολη συνθήκη στην πόλη.

Δύσκολο μάθημα η ευθύνη.