H ηρωίδα της διπλανής πόρτας, που έμελλε να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στον στίβο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες

Πόση απανθρωπιά μπορεί να υπάρχει ανάμεσά μας; Πόσος κυνισμός μπορεί να φωλιάσει στις ψυχές κάποιων ανθρώπων; Πώς μπορεί ένα ανθρώπινο χέρι να κλέψει μέσα σε λίγα λεπτά τη ζωή ενός συνανθρώπου του, που παλεύει για χρόνια, με αξιοπρέπεια και θάρρος, να δείξει σε όλους εμάς πως δεν είναι ένα πλάσμα κατώτερου Θεού; Οσα βγάζει σήμερα στο φως της δημοσιότητας η «Espresso» δεν είναι μόνο γροθιά στο στομάχι. Είναι ηλεκτροσόκ στα κορμιά όλων εκείνων που έχουν έστω μία στάλα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού στο αίμα τους!

Την ώρα που πολλοί από εμάς παρακολουθούμε από τον καναπέ του σπιτιού μας τις προσπάθειες των Ελλήνων αθλητών και αθλητριών στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, η Ελένη Σαμαριτάκη, δύο φορές ασημένια παραολυμπιονίκης στην Παραολυμπιάδα του Σίδνεϊ το 2000, ζει το δικό της δράμα, νιώθοντας να της έχουν κλέψει την ίδια της τη ζωή! Μια ζωή πως ως άτομο με αναπηρία (στα εννιά της χρόνια έγινε άτομο με αναπηρία, με γενικευμένη δυστονία) έχει εδώ και δεκαετίες, εκτός από μαρτυρικές στιγμές, και στιγμές χαράς και δόξας!

Kαταραμένη μέρα

Για την ηρωίδα της διπλανής πόρτας, που έμελλε να γίνει όχι μόνο η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στον στίβο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες αλλά και να δρέψει τη δόξα στα κουλουάρ του μεγαλείου ψυχής, το «οξυγόνο» στη ζωή της άρχισε να «λιγοστεύει» την καταραμένη 19η Ιουνίου, όταν έντρομη ανακάλυψε ότι έλειπαν τα μετάλλιά της από το σπίτι της! Τα μετάλλιά της, που τα φύλαγε καλά σε ένα συρτάρι, «έκαναν φτερά» από ανθρώπινο χέρι, που σπαράλιασε και κομμάτιασε τις αναμνήσεις της ζωής της!

Το συγκλονιστικό είναι πως, σύμφωνα με όσα λέει η Ελένη Σαμαριτάκη, τα δύο ανθρωπόμορφα τέρατα ήταν γνωστοί της! Άνθρωποι που με την καλοσυνάτη ψυχή της τούς είχε ανοίξει την πόρτα του σπιτιού της τρεις με τέσσερις φορές στο παρελθόν! Εκείνη την καταραμένη ημέρα η ΑμεΑ Ελληνίδα, παγκόσμια πρωταθλήτρια και παγκόσμια ρεκορντγούμαν στα 100, 200 και 400 μέτρα, άνοιξε πάλι την πόρτα του σπιτιού της για να μπουν οι δύο άνθρωποι, που έμελλε να της κλέψουν την ίδια της τη ζωή, τις αναμνήσεις κόπων και θυσιών δεκαετιών! Θεωρώντας ότι όλα έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά, όταν εκείνη δεν ήταν στον χώρο όπου είχε τα μέταλλιά της, έπρεπε να περάσει μία ημέρα για να ανακαλύψει αποσβολωμένη, με το αίμα να παγώνει στις φλέβες της, ότι τα παραολυμπιακά ασημένια μετάλλιά της είχαν κάνει φτερά!

Ενημέρωσε αμέσως τη ΓΑΔΑ και τη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, ενώ, όπως λέει, η υπόθεσή της έφτασε έως το γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη! Και όμως, με τις ημέρες και τις νύχτες να κυλάνε βασανιστικά, από τη 19 Ιουνίου μέχρι σήμερα, οπότε η «Espresso» δημοσιοποιεί την απίστευτη αυτή υπόθεση, η ίδια δεν έχει λάβει καμία ενημέρωση, αν και οι αρμόδιες Αρχές έχουν τα στοιχεία των δραστών, οι οποίοι κυκλοφορούν «άνετοι και ωραίοι»!

Μόνη της

Για τη γυναίκα όμως που είναι παράδειγμα θέλησης και δύναμης, η οποία από τα πρώτα χρόνια της ζωής της παλεύει μόνη της (από τα δεκαέξι της χρόνια, οπότε πήγε στο Ιδρυμα Αναπήρων στο Ιλιον για να τελειώσει το σχολείο και τη Σχολή Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, αλλά και από τα είκοσι επτά της χρόνια, οπότε πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τον στίβο στα 100, 200 και 400 μέτρα, φτάνοντας το 1998 να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ και να κατακτήσει επάξια δύο χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια, δύο ασημένια σε Πανευρωπαϊκά, με αποκορύφωμα τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ), ο αγώνας δεν θα σταματήσει μέχρι τα μετάλλια να επιστρέψουν στο σπίτι της και να αποκτήσει η ίδια πάλι την «ανάσα» της!

Στο βάθρο ύστερα από νίκη της στα κουλουάρ της θέλησης

Αν και αγωνίστρια και πεισματάρα (ακόμη και όταν κάποιοι καρεκλοκένταυροι δεν ήθελαν αρχικά να τη βάλουν στην Εθνική μας ομάδα στους Παραολυμπιακούς της Αθήνας ή όταν δεν καταλάβαινε από κρύο και βροχές, καθώς ήταν στον δρόμο διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματα των ΑμεΑ), η κραυγή αγωνίας της για την κλεμμένη της ζωή μέχρι στιγμής δεν έχει φτάσει έως τα αυτιά όλων εκείνων που έπρεπε να διερευνούν την κλοπή των μεταλλιών της! Ευελπιστούμε πως μετά τη δημοσιότητα που θα πάρει η απίστευτη αυτή υπόθεση, επιτέλους, θα φτάσει στα αυτιά των αρμοδίων! Ακόμη και αν δεν έχει καμία συμπαράσταση, εκτός από αυτήν της «Espresso» και των ανθρώπων της 4amea, που έχουν ευαισθητοποιηθεί για την πρωτόγνωρη περίπτωσή της…